Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 42

- Blair -

'Wie was het?' vraag ik aan Angelina als ze weer terug naar buiten komt.

'Oh, het was gewoon een bezorger. Een pakje voor mijn oma' zegt ze.

Op de een of andere manier ben ik teleurgesteld door dat antwoord. Al weet ik ook niet wat ik anders had verwacht.

De middag verloopt rustig. Ik wordt keihard ingemaakt met tafeltennis. Angelina en ik maken zelf ijskoffie die verbazingwekkend genoeg écht lekker smaakt.

'Je oma is wel lang weg' zeg ik. 'Ze ging toch alleen boodschappen doen?' vraag ik.

'Ja, het is zo'n lokale supermarkt waar je ook koffie kan drinken. Soms doet ze dat om een beetje te socializen. Het is bijna een soort uitje voor haar. Sinds opa er niet meer is voelt ze zich af en toe wat eenzaam' legt Angelina uit.

'Ah, ja dat snap ik wel. Fijn dat ze iets heeft gevonden wat daarbij helpt. Je hebt genoeg oudere mensen die zo'n stap niet durven te zetten' zeg ik denkend aan mijn eigen oma. Ik weet hoe eenzaam ze zich voelt maar elke keer als ik haar probeerde mee te nemen naar een kaartclub of een buurthuis klapte ze dicht en wilde ze thuis blijven. Daarom besloot ik zelf maar wat vaker langs te gaan, ook al was dat door het vele huiswerk soms lastig. Ik vond het uiteindelijk fijner om mijn huiswerk bij oma te maken. Dat was een goede oplossing want ik kon me bij mijn ouders toch niet concentreren.

Ik vraag me echt af wat er nu allemaal door mijn moeders hoofd gaat. Waarschijnlijk had ze helemaal niet verwacht dat ik serieus weg zou gaan. Wie weet, heb ik straks geen andere keuze meer dan terug te gaan. Al denk ik dat ik dan liever in een kartonnen doos wil verblijven. Hoe langer ik weg ben bij mijn ouders hoe meer ik besef hoe absurd onze situatie eigenlijk was. Ik ben blij dat ik er weg ben. Ondanks het nare gevoel denk ik toch dat ik de juiste beslissing heb genomen. Zonder Thomas had ik die beslissing niet durven maken. Daar ben ik van overtuigd.

Twee uur later komt Angelina's oma pas terug.

'Was het gezellig daar?' vraagt Angelina.

'Ja, zo leuk. Altijd mensen op doorreis met de meest interessante verhalen' antwoord haar oma.

'Leuk hoor oma' zegt Angelina als ze naar haar toe loopt om te helpen met het uitpakken van de boodschappen.

'Ga je koken vanavond?' vraagt Angelina.

'Ja zeker' antwoord haar oma.

'Het ziet er naar uit dat je gaat koken voor een weeshuis' lacht Angelina.

'We hebben wel een extra eter vanavond' lacht oma.

'Toch niet weer een van je vriendjes hè oma. Ik vond het nog steeds zo sneu toen je Carl zo afwees tijdens dat etentje. Ik wil daar niet nog een keer getuigen van zijn' zegt Angelina terwijl ze een pruillipje trekt.

'Hè ik mag ook nog een spannend leven hebben. Afwijzingen horen daar ook soms bij. Als je de gok niet neemt zal je nooit weten wat er zou kunnen gebeuren. Dat hoort er allemaal bij'

'Ochjeej' zucht Angelina.

'En ik heb jullie hulp nodig met het voorbereiden van de maaltijd' zegt oma.

'En ik maar denken dat we konden ontspannen' grapt Angelina.

'Misschien moet ik mijn telefoon even checken' zeg ik als Angelina en ik weer in het zwembad zitten. Ik wil ook niet dat Thomas straks denkt dat het me allemaal niet meer boeit.

'Wacht nog even tot de avond' zegt Angelina. 'Dan kan je nu nog even proberen te ontspannen'

'Oké maar om zes uur stipt ga ik het checken' zeg ik.

'Deal' lacht Angelina.

Angelina kijkt verward naar haar telefoon.

'Wat is er?' vraag ik bezorgd.

'Niks, ehh...gewoon een berichtje van mijn moeder. Niks om je druk om te maken' zegt ze.

Waarom zou ik me druk maken over een berichtje wat haar moeder stuurt? Ik heb het idee dat Angelina een beetje vreemd doet.

'Waarom zou ik me daar druk om maken?' vraag ik aan haar.

Angelina kijkt me twijfelend aan.

Uiteindelijk zegt ze: 'Niks, geen reden. Gewoon zoals altijd wat familiedrama. Maar ik denk dat ik mijn eigen advies opneem en gewoon een beetje ga ontspannen terwijl ik mijn telefoon weg leg' lacht ze.