Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 169

-Blair-

Toen ik Mase vertelde dat mijn gevoelens voor Thomas te sterk waren om te negeren had hij niet rot gereageerd. Sterker nog, hij reageerde juist heel begrijpelijk. Toch klonk de pijn in zijn stem door. Ik weet dat er niet eens zo veel tussen ons is gebeurt maar toch voelde het heftig. Hij was er juist voor me op de momenten dat ik echt iemand nodig had. En ik kan niet zeggen dat ik niks voor hem voelde. Want dat is niet zo. Ik had niet eens verwacht dat ik ook maar de helft van dat gevoel ooit voor iemand anders had kunnen voelen dan voor Thomas. Dat is wat mijn ogen opende. Ik hoop echt dat we op de een of andere manier vrienden kunnen blijven, of over een tijdje vrienden kunnen worden. Hij is een geweldig persoon. Hij is zo lief en betrouwbaar. Hij verdient ook iemand die honderd procent voor hem wilt gaan. Dat kan ik gewoon niet zijn.

'Heb je gevoelens voor hem?' vraagt Thomas.

Volgens mij heb ik een hele lange stilte veroorzaakt waardoor hij deze vraag stelt. Hij komt naast me zitten.

'Ja' zeg ik eerlijk. 'Daarom heb ik zoveel moeten nadenken' geef ik toe.

Thomas kijkt me aan met een blik waardoor het lijkt dat elk woord wat uit mijn mond komt hem pijn doet.

'Heb je...ehh' Thomas probeert iets te zeggen wat hem bijna pijn lijkt te doen. 'Heb je...seks met hem gehad?' vraagt hij dan.

'Wat? Ik...eh' stamel ik. Deze vraag had ik niet zien aankomen. 'Nee dat niet' zeg ik dan zachtjes als hij me doordringend blijft aankijken.

Thomas zucht opgelucht. 'Ik weet dat er wel iets gebeurt is tussen jullie, anders zou ik het ook niet vragen...ik neem het je ook niet kwalijk maar...ik weet het niet...op de een of andere manier bleef die vraag maar door mijn hoofd heen spoken' zegt hij.

'Ik weet ook niet waarom het zo snel, zo goed klikte tussen ons' zeg ik tegen hem. 'Ik heb hem vandaag gebeld. Ik kan niet tegen jou zeggen dat ik niks voor hem heb gevoeld. Maar hetzelfde wat ik tegen hem heb gezegd zal ik tegen jou zeggen...ik voel voor hem niet hetzelfde als voor jou. Natuurlijk heb ik nog steeds moeite met wat er tussen jou en Aileen is gebeurt...ik denk dat dat vertrouwen ook nog even tijd nodig heeft om weer terug te groeien maar als ik nadenk over waar ik het liefste wil zijn...dan is dat bij jou Thomas' zeg ik tegen hem.

Hij kijkt me zo opgelucht aan. 'Ik verwacht ook niet dat je me gelijk vergeeft, of dat je het ooit zal vergeven...maar ik zal je elke dag laten zien hoeveel je me waard bent Blair' zegt hij.

'Ik denk dat we het misschien rustig aan moeten doen. Dat we niet direct weer te hard van stapel lopen, gewoon om mezelf een beetje te beschermen' zeg ik tegen hem als ik naar beneden kijk.

Zodra hij dichterbij komt begint m'n hele lichaam te tintelen.

'Ik doe alles wat je wilt als je weer bij me wilt zijn' zegt hij zachtjes bij mijn oor.

Zijn adem kriebelt in mijn nek waardoor ik overal kippenvel krijg. Mijn hart begint sneller te kloppen en ik weet gewoon even niet waar ik het moet zoeken.

'Is dit...' zegt Thomas als hij mijn kin optilt een steeds dichterbij me komt 'rustig genoeg?' vraagt hij als hij zijn lippen net voor de mijne stil houd.

Ik kan geen adem meer halen, ik zweer zelfs dat ik licht in mijn hoofd wordt.

'Misschien...iets te eh...rustig' zeg ik als hij de afstand tussen ons maar niet overbrugt.

'Hmmh...te rustig zeg je?'

Ik knik voorzichtig. Eindelijk drukt hij zijn lippen tegen de mijne. Het is alsof hij me om toegang smeekt, die ik hem maar al te graag geef. Onze ademhaling is onrustig, snel. Zijn tong vind de mijne en het voelt alsof we elkaar voor de eerste keer zoenen. Het geeft me het gevoel wat ik had toen hij me bij mij thuis tegen de muur aan duwde om me te zoenen, de dag dat ik hoorde dat ik geslaagd was. Mijn hart gaat net zo bizar te keer. Voor ik het weet heeft hij zijn arm om mijn middel geslagen en tilt hij me meer het bed op. Mijn rug raakt het bekende flanellen dekbedovertrek en ik kreun zachtjes in zijn mond. Ik ben eindelijk...eindelijk weer bij hem. Een week kan voelen als een eeuwigheid, nu pas begrijp ik dat. Zijn kussen verplaatsen naar mijn nek waardoor ik een paar keer naar adem moet happen. Zijn handen gaan langs mijn zij naar beneden en weer omhoog. Van elke aanraking wordt ik helemaal gek en wil ik alleen maar meer. Ik kreun als ik wil dat hij me weer zoent. Al snel begrijpt hij wat ik bedoel en drukt hij zijn lippen weer tegen de mijne. Zachtjes bijt hij even op mijn lip.

Ik druk mezelf tegen hem aan alsof het een natuurlijke reactie is voor mijn lichaam als ik me zo voel. Als ik voel hoe hard hij is hap ik weer naar adem. Geen wonder dat ik zo licht in mijn hoofd ben. Hoe zou ik anders op hem kunnen reageren. Hij ziet er zo goed uit in het pak wat hij draagt en toch zou ik liever willen dat hij alles uittrekt nu.

'Blair...' fluistert hij bij mijn oor. 'Dit is niet rustig aan doen schatje' zegt hij daarna.

'Hmmh' kreun ik klagend waarna ik mijn lippen weer op de zijne druk.

Ik weet dat hij gelijk heeft maar ik kan mezelf niet helpen.

'Als je doorgaat kan ik ook niet meer stoppen' zegt hij wanneer hij me eventjes serieus aankijkt.