Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 136

-Blair-

Mase verteld over Emily. De verhalen laten me zo lachen. Hij kent haar echt door en door. Volgens mij brengen ze erg veel tijd door samen.

'Wil je een foto zien?' vraagt hij voorzichtig.

Ik knik gelijk enthousiast. Ze klinkt zo geweldig. Mase pakt zijn telefoon erbij en zoekt wat foto's op.

'Dit was toen we cupcakes gingen bakken' zegt hij als hij zijn scherm naar me toe draait.

Ik zie een foto die hier in de keuken is gemaakt. Het meisje heeft precies hetzelfde haar als Mase. Ze draagt een blauwe jurk waarvan ik zeker weet dat die uit de film Frozen komt. Er zit bloem op haar gezicht en ze zit met haar handen in een beslagkom.

'Ze heeft die dag meer beslag gegeten dan cupcakes, maar dat mogen we niet doorvertellen' zegt Mase.

Hij gaat naar de volgende foto. Het is een selfie van Mase terwijl het meisje op zijn borst in slaap is gevallen. Hij heeft een dekentje over hij heen gelegd, met de sneeuwpop van Frozen erop. Zijn ogen stralen. Die blik laat al zien hoeveel hij van haar houd.

'Wat ontzettend lief' zeg ik tegen hem. 'Ze lijkt echt een schatje'

'Pas maar op hoor, je moet eens weten hoeveel troep ze kan maken' lacht Mase.

'Ze is vaak hier' stel ik meer vast dan dat ik het vraag.

'Ja' zucht Mase. 'Haar moeder...ze...was niet echt gepland. Mijn zus staat er alleen voor en heeft zo haar eigen problemen. Ik wou dat ze hulp zocht...soms maak ik me zo'n zorgen om Emily' zegt hij.

Ik zie de pijn in zijn blik terwijl hij het uitlegt.

'Is er niks wat je kan doen?' vraag ik aan hem.

'Niet als ik niet wil riskeren dat ze dadelijk met Emily verdwijnt en ik haar nooit meer terug zie' zegt hij.

'Shit zeg' zeg ik.

We zijn allebei even stil. Op de een of andere manier voelt het niet ongemakkelijk.

'Wacht' zeg ik. 'Staat die klok goed?' vraag ik als ik naar de klok op zijn muur kijk.

'Fuck ehh...volgens mij wel' zegt Mase als hij naar zijn telefoon kijkt.

Het is al half één.

Ik loop snel naar de kast waar ik mijn telefoon heb gelegd. Ik zie allemaal gemiste berichten van Denise en Thomas. Ik app Denise snel dat ik er nu aankom.

'Zullen we dan maar?' zegt Mase als hij opstaat en zijn autosleutels pakt.

'Ja is goed' zeg ik.

Mase geeft me een plastic zakje aan waar hij mijn natte kleding in heeft gedaan. 'Dankjewel' zeg ik. 'Als je wilt kan ik het nu wel aan doen, dan mis je je eigenlijk kleren niet'

'Neejoh. Geeft me weer een excuus om gezellig langs te gaan bij Reede joh. Laat ze daar maar achter'

'Ze zitten ook wel erg lekker' lach ik.

'Het is ook veel te koud voor zo'n jurkje nu buiten' zegt Mase. 'Ook al stond het je erg leuk' voegt hij nog toe.

Ik voel dat mijn wangen een beetje rood worden.

'No offence, maar dit staat je beter' zegt hij.

Ik kijk hem even niet begrijpend aan.

'Je lacht weer en je ziet eruit alsof je op je gemak bent' zegt hij.

Tot mijn verbazing omhelst hij me weer stevig voordat we de deur uit stappen.

'Je zag er gewoon uit alsof je nog een knuffel kon gebruiken' zegt hij.

'Dankjewel' zeg ik als ik hem terug knuffel.

'Je zegt nog steeds veel dankjewel' zegt Mase.

'En jij doet nog steeds veel lieve dingen' zeg ik tegen hem.

De autorit gaat wat mij betreft veel te snel. Op een of andere manier is het veel te gezellig met Mase waardoor tijd gewoon verdwijnt. We praten onderweg over van alles en nog wat. Ik kan me niet voorstellen dat ik deze jongen een dag geleden nog niet eens kende. Als we de oprit oprijden wordt ik ineens ontzettend zenuwachtig. Praten met Mase had me afgeleid. Maar nu ik zijn veilige nabijheid moest verlaten kreeg ik het spaan benauwd. Mase legt zijn hand op mijn been en wrijft aanmoedigend op en neer.

'Het komt goed' zegt hij tegen me.

Door de manier waarop hij het zegt geloof ik het.

'Geef me je telefoon eens' zegt hij dat.

Ik unlock mijn telefoon en geef het aan hem.

'Ik verwacht niks ofzo maar als je wilt praten dan kan je me een berichtje sturen... Of bellen... Wat jij fijn vind. Laat me even weten of je oké bent als je binnen bent en je op je gemak voelt' zegt hij. 'En als je weer in de stad bent en zin hebt in de beste friet, dan weet je me te vinden'

Ik lach naar hem. 'Dat zal ik doen' zeg ik.

'Ik bel je nu wel even, dan heb je ook gelijk mijn nummer' zeg ik tegen hem.

Hij knikt naar me.

Wat ik niet had verwacht is dat hij uit zou stappen en naar mijn deur zou lopen.

'Wat doe je?' lach ik als hij de autodeur voor me openmaakt.

'Ik zorg dat je veilig binnen komt' zegt hij.

'Die paar meter had ik wel kunnen overbruggen' lach ik.

'Maar nu kan ik je nog een knuffel geven' zegt hij dan.

Hij slaat zijn armen om me heen en heel eventjes voel ik me net zo veilig als dat ik me bij hem thuis voelde.

'Dankjewel Mase, voor vandaag' fluister ik tegen hem aan.

'Nu zeg je weer dankjewel' fluistert hij terug waardoor ik moet lachen. 'Sterkte vanavond. En wel thuis morgen'

'Dank...' ik slik snel mijn woorden in.

'Fijne avond nog' zeg ik tegen hem. 'Ik zal je vannacht nog een berichtje sturen' zeg ik als ik richting de deur loop.

Mase steekt zijn duim naar me op en zwaait naar me.

Ik bel aan en vrijwel direct doet Denise open. Zodra ik naar binnen loop rijd Mase weg. Ik zwaai nog even naar hem totdat de auto snel uit het zicht verdwijnt.