Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 27

- Thomas - 

Hoe krijgen mijn ouders het voor elkaar om op het meest kutte tijdstip binnen te komen... hadden ze nou niet nog even weg kunnen blijven. Straks heb ik helemaal geen tijd meer over om dit met Blair te bespreken. Ze mag echt niet bij Drake in de buurt komen. Ik heb geen zin in dat hij dingen gaat verlullen waar zij niks over hoeft te weten. Ze zou zich alleen maar zorgen gaan maken. Ik weet dat ik eigenlijk vanavond moet gaan, maar ik wil niet dat Blair er ook maar iets van meekrijgt. Ik kan het geld gewoon heel goed gebruiken voor het studeren.

'Geef je moeder eens antwoord Thomas' zegt m'n pa.

'Ow, sorry. Wat vroeg je mam?' vraag ik terwijl ik uit mijn gedachte op schrik.

'Waarom sta je in hemelsnaam doorweekt in mijn keuken lieverd?' vraagt mijn moeder nog een keer.

'We waren net buiten en moesten door de regen naar de auto rennen. Blair is zich even aan het omkleden dus ik gaf haar even de ruimte op mijn kamer' leg ik uit. Het is niet helemaal gelogen...

'Hmm, oké. Maar ga jij ook even droge kleding aantrekken. Ik wil niet dat je dadelijk verkouden word'

'Ja mam, het is hartstikke warm weer. Ik zal echt niet zomaar verkouden worden van een beetje regen'

'Doe nou maar gewoon wat ik zeg' zegt mijn moeder.

Koppig als ze is weet ik toch wel dat ik haar niet om kan praten.

Ik moet iets verzinnen waarom Blair hier moet blijven vanavond.

'Mam?' vraag ik.

'Ja?' vraagt ze terwijl ze me aankijkt.

'Blair heeft net haar spullen opgehaald bij haar ouders. Haar vader was thuis dus het liep niet helemaal lekker. Misschien kunnen we vanavond met z'n alle wat films kijken ofzo om haar af te leiden. Ik moet even vanavond een uurtje weg maar ik wil niet dat ze dan alleen boven is. Ik ben bang dat ze zich naar gaat voelen' leg ik uit.

'Wat ben je toch een schat, en natuurlijk kunnen we wat leuks kijken met z'n alle. Ik wilde eerst koken vandaag maar we gaan gewoon lekker gourmetten en dan kunnen we daarna films kijken' zegt mijn moeder enthousiast.

Oké, misschien is het smerig dat ik dit als excuus gebruik. Maar ze moet vanavond hier blijven. Drake zou het alleen al verlullen om mij te irriteren. Zo'n eikel is het wel.

'Maar nu moet je je even omkleden. Dan kan je me nog helpen met het voorbereiden voor de gourmet' zegt mijn moeder.

'Ja oké, is goed' antwoord ik.

Mijn vader kijkt verbaasd op. Normaal help ik niet zo veel mee in huis maar ik wil toch naar boven om Blair even te spreken. En dan kan ik dat gebruiken zodat ik haar weer mee naar beneden kan krijgen. Zelfs mijn moeder kijkt verbaasd maar glimlacht daarna.

Als ik de deur zachtjes open doe van mijn slaapkamer zie ik dat Blair op bed ligt.

'Hey' zeg ik.

'Hi' antwoord ze zachtjes.

'Goudlokje...' begin ik. 'Ik bedoelde het allemaal niet zo. Dit is veel specialer voor me dan dat je denkt. Ik wil niet dat ik je het gevoel geef dat dit niks betekend. Sorry dat het verkeerd over kwam. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen, ik had er niet op gerekend om Drake en z'n clubje tegen te komen. Ze zijn niet eens aardig en ik ga liever ook niet met ze om. Heel eerlijk, Drake is gewoon een eikel. Op school heeft hij een jongen een blauw oog geslagen alleen omdat hij zich ergerde aan hoe hij naar hem keek.'

Ik probeer haar in eerste instantie zelf zover te krijgen dat ze niet meer naar dat stomme feest wilt.

'Dus ik ben niet het zoveelste meisje voor je?' vraagt ze.

Ik vind het vreselijk dat ze de behoefte heeft om me die vraag te stellen.

'Nee. Natuurlijk niet. Ik bedoel, jij bent het eerste, en enige meisje die ik ook als meer zie. Ik heb altijd om je gegeven, dat weet je. Ik maak me altijd druk om je ook al spreek ik je niet. Als ik merkte dat je later thuis kwam dan normaal vroeg ik me af wat je aan het doen was tot je weer thuis kwam. Die dag dat je opgehaald werd voor die date... Ik wilde je toen net mee uit vragen omdat ik eindelijk de moed ervoor had verzameld. En toen liep ik dat mis. Dat laat ik me niet nog een keer gebeuren Blair' zeg ik als ik naast haar op bed ga zitten.

'Het is allemaal zo nieuw, ik ben ook gewoon een beetje in de war. Ik weet niet eens hoe alles allemaal gaat werken. Ik kan vanaf nu niet meer naar huis, niet dat ik dat überhaupt zou willen. Ik wil jullie ook niet tot last zijn' zegt ze.

'Je zal hier nooit tot last zijn. Soms heb ik het idee dat mijn ouders je gewoon als hun dochter zien. Dat ze je zelfs zouden adopteren als die mogelijkheid er was. God, ik denk zelfs dat ze jou leuker vinden dan ik, en ik ben hun eigen kind' lach ik.

Eindelijk zie ik een glimlach verschijnen op haar gezicht.

'Leuk shirt heb je aan' zeg ik tegen haar.

Haar wangen krijgen gelijk een blos en ze glimlacht nerveus.

'Hij staat jou beter dan mij' zeg ik.

'Dat is onmogelijk' zegt ze. Daarvan krijg ik gelijk een grijns op m'n gezicht.

'Mijn ouders willen vanavond graag gourmetten en daarna met z'n alle films kijken. Mijn moeder heeft al van alles in huis gehaald dus ik hoop dat je honger hebt' zeg ik.

Ze kijkt me even nadenkend aan.

'Dat klinkt wel leuker dan een feest met allemaal onbekende mensen' zegt Blair.

Ik haal opgelucht adem. 'Zullen we zo naar beneden gaan? Dan kunnen we mijn moeder nog even helpen met wat voorbereidingen voor de gourmet' zeg ik.