Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 76

12 weken later

 -Blair- 

Ik heb het idee dat ik eindelijk mijn draai heb gevonden. Cami, mijn huisgenoot is echt een schat. Ze is hier mijn beste vriendin geworden. Ze is al tweedejaars dus ze heeft me gelijk toen ik de eerste dag binnenkwam aan een groep vrienden voorgesteld. Ik heb me nog nooit zo op m'n gemak gevoeld bij een clubje mensen. Ik heb werk kunnen vinden bij de bibliotheek hier, de uren zijn makkelijk te combineren met mijn rooster omdat alles hier op de campus is.

Cami komt al weer bijna thuis. Het is bijna twee uur in de middag. We hebben afgesproken dat we vandaag een vrije middag zouden nemen en films zouden kijken. Dat deden we in de eerste acht weken dat ik hier was ook constant als mijn college's voorbij waren. Ik kon niet stoppen met aan Thomas te denken, maar Cami heeft me er echt doorheen gelopen. De pijn die ik voel als ik aan hem denk zit er nog steeds...maar het is meer naar de achtergrond nu. Ik ben vandaag ziek thuis gebleven omdat ik zoveel buikpijn heb. Ik moet eigenlijk pas over twee weken ongesteld worden, want ik ben niet aan het einde van mijn strip maar ik denk dat mijn cyclus andere plannen heeft. Ik wou dat het maar zou gebeuren want het doet zo veel pijn. Normaal was ik juist de gelukkige persoon die nagenoeg geen menstruatie klachten had...maar nu...

Ik zie er waarschijnlijk niet uit vandaag maar het maakt niet uit. Ik draag m'n joggingbroek en een hoodie. Cami zei dat ik dat moest aantrekken zodat ik daarin kon uitzieken. Ik lig nog steeds in bed, omdat liggen tijdens de krampen helpt. Ik dacht eerst dat ik gewoon een buikgriep had ofzo maar ik moet helemaal niet naar de wc. Ik zoek onder mijn kussen naar het enige wat me tot rust kan brengen. Het maakt me niet uit dat hij het waarschijnlijk bewust in mijn koffer heeft gedaan. Als ik me echt naar voel dan wil ik Thomas zijn shirt vasthouden. Op de een of andere manier maakt dat echt alles beter.

De kramp wordt steeds heftiger en ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb al alle paracetamol en ibuprofen op die ik in zou mogen nemen.

Ik begin te huilen van de kramp. Dit voelt echt niet normaal meer. Op dat moment komt Cami binnen. De deur gaat open en haar rode bos krullen hangen mooi op haar schouders. Ze is echt een natuurlijke schoonheid. Ze heeft niks van make-up nodig.

'B, gaat het wel?' vraagt ze aan me als ze gelijk haar rugzak op de grond laat vallen. Ze knielt naast mijn bed en voelt aan mijn voorhoofd.

'Ik weet het niet, ik denk echt dat er iets mis is' zeg ik. 'De krampen zijn zo erg, ik weet niet wat me overkomt'

'Ik wil je meenemen naar de huisarts, vind je dat goed? Ik vertrouw het niet helemaal' zegt ze tegen me.

Ik knik omdat ik me geen raad meer weet. 'Ik ga eerst even plassen, dan ben ik wel klaar om te gaan' zeg ik.

Als ik op de wc zit schrik ik even. Oké, ik moet dan ongesteld worden maar eigenlijk nog niet nu...Het is maar goed dat we even naar de huisarts gaan. Ik pak wat maandverband en doe het in.

Als ik uit de badkamer kom kijk ik Cami even aan. 'Ik ben ongesteld geworden volgens mij' zeg ik.

'Onze cyclus is gelijk, dat moet pas over anderhalve week ofzo' zegt Cami verbaasd.

'Hoeveel bloed je?' vraagt ze aan mij.

Ik kijk haar vragend aan.

'Is het meer dan normaal?' vraagt ze dan.

'Ja' antwoord ik.

'Dan gaan we zeker nu naar de huisarts lieverd. Ik bel in de auto wel dat het een noodgeval is.

Een kwartier later staan we bij de huisartsenpost. Ik moet weer naar de wc terwijl de huisarts al wacht op me. Als ik naar het toilet ga zie ik nog meer bloed. Ik ben altijd heel licht ongesteld dus dit is abnormaal voor mij. Ik vraag of Cami met me mee wilt naar binnen en dat doet ze gelukkig met alle liefde.

'Zo, mevrouw Woods wat kan ik voor u betekenen vandaag?' vraagt de vrouwelijke arts tegenover me.

'Nou...eh, ik ben vandaag ziek thuis gebleven omdat ik heel veel buikkramp heb. Het zit zeg maar heel laag. Ik ben aan de pil en ik zou eigenlijk pas over twee weken ongesteld worden maar ik bloed nu al heel erg. Meer dan normaal zelfs, en de buikpijn houd niet op' leg ik uit.

'En hoelang ervaar je die buikpijn al?' vraagt de dokter.

'Ik denk zeker al een dag of vier. In het begin was het nog uit te houden maar vandaag kon ik mijn bed niet eens uit komen' antwoord ik.

'En als je naar het toilet gaat, is het dan enkel bloed wat je ziet? Wat je gewend bent van bijvoorbeeld een menstruatie?' vraagt ze.

'Eh nou het lijkt soms wat dikker dan dat. Het klinkt waarschijnlijk een beetje vies maar het leek ook een soort stukje net. Ik heb geen idee wat dat is' leg ik uit.

'En je slikt elke dag de pil? Je bent hem niet een keer vergeten toevallig?' vraagt ze aan mij.

Wacht. Wat? Dit kan niet waar zijn.

'Ik heb hem elke dag geslikt' zeg ik. Mijn stem voelt een stuk verder weg en ik voel dat Cami mijn hand vast pakt.

'Heb je dubbel beveiligde seks gehad als je seksueel actief was?' vraagt de huisarts.

'Ik eh...ik denk het wel...of...wacht'

Kut. Die ene keer met Thomas, onder de douche...we hebben er allebei helemaal niet over nagedacht.

'Ik denk één keer niet' zeg ik.

'Ik denk dat het verstandig is om je door te sturen naar het ziekenhuis. Daar kunnen ze een ego voor je maken. Maar, ik denk dat dit...gaat om een miskraam'