Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 58

- Blair -

'Ohja?' fluistert Thomas in mijn oor.

'Ja' zeg ik zachtjes terug.

'Wanneer heb je dat gedaan dan?' zegt hij terwijl hij de sluiting van mijn beha los maakt.

'Toen ik even uitstapte bij de supermarkt' antwoord ze.

'Dat is lief van je' zegt hij als hij me uit mijn beha helpt. 'Maar ik weet niet of we er iets aan hebben' zegt hij daarna.

Wat? Na alles wat ik net heb gezegd...wilt hij het nog steeds niet? Wilt hij niet bij me zijn zoals ik bij hem?

'Wat bedoel je daarmee?' vraag ik als ik me omdraai en me weer op het bed laat zakken.

Tot mijn verbazing klimt hij gelijk bovenop me en brengt zijn mond naar mijn borsten. Hij speelt op zo'n manier met mijn tepels waardoor ik het idee krijg alsof ik bijna uit elkaar spat.

'Thomas...!' dring ik aan als hij geen antwoord geeft op mijn vraag.

'Nou, het hangt er vanaf welke je hebt meegenomen' zegt hij dan. 'Welke maat heb je genomen?' vraagt hij.

Maat? Komen ze in maten? Ik zag heel veel doosjes met heel veel verschillende kleuren en zelfs smaken of ribbels. Maar maten? Daar heb ik helemaal niet naar gekeken. Shit wat beschamend.

'Eehhh...ik eh...weet niet welke maat. Ik wist niet dat er maten waren' antwoord ik.

Hij kust me langzaam. 'Het maakt ook niet altijd uit, maar de standaard maat past niet helemaal lekker. Ik moet xl hebben' zegt hij.

'Ow' antwoord ik.

'Ja. Ow schatje. Maar ik heb ook gekocht' zegt hij met een grijns.

Dus hij was wel van plan dat dit zou gebeuren. Anders had hij dat niet gedaan. Of hij moest ze al hebben. Maar hij zegt net dat hij ze heeft gekocht. Ik overdenk te veel.

'Goudlokje, blijf eens bij me' zegt Thomas als hij zichzelf tegen me aandrukt waardoor ik gelijk weer helemaal bij ben.

'Betekend dat...dat het meer pijn gaat doen?' vraag ik voorzichtig aan hem. 'Doet het überhaupt pijn?' vraag ik daarna.

Mijn moeder heeft nooit echt met me gepraat over dit soort dingen. Ze was altijd aan het werk dus het meeste heb ik of gehoord op school of ooit een keer opgezocht.

'Het kan pijn doen' zegt hij eerlijk. 'Ik eh...weet niet wat je gewend bent' zegt hij dan.

'W-wat?' vraag ik. Hij weet toch dat ik het nog nooit eerder heb gedaan? 'Ik heb nooit...' begin ik.

Thomas onderbreekt me en zegt: 'Dat weet ik schat. Ik bedoelde meer...als je het zelf doet. Wat ben je dan gewend?' vraagt hij.

Ik snap nog steeds niet wat hij bedoelt. Ik deed het thuis bijna nooit. Niet omdat ik er nooit behoefte aan had maar op een avond was mijn vader zo dronken dat hij mijn deur heeft weten te slopen. Dat hebben mijn ouders nooit laten maken dus vanaf dat moment had ik geen deur meer. Het lukte me ook niet altijd. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen maar ik probeerde er wel een tegenaan te wrijven met mijn hand en de ene keer lukte het en de andere keer niet.

'Blair? Je hebt het toch wel eens zelf gedaan toch?' vraagt Thomas als hij me aankijkt met lichte verbazing.

'Eh, ja ik...eh. Ik snap je niet helemaal' zeg ik maar. Ik weet niet wat ik anders moet zeggen.

'Nou...gebruikte je één vinger? Of twee? Drie lijkt me niet' zegt hij dan.

Oh.

'Oh...eh...nee. Dat niet' zeg ik.

'Wat?' vraagt hij.

'Eh, dat heb ik niet gedaan' zeg ik voorzichtig.

Is dat raar? Hoor je dat te doen?

'Hoe deed je het dan?' vraagt hij nieuwsgierig.

Ik hou mijn ogen dicht en leg een hand voor mijn gezicht als ik het aan hem uitleg.

'Dan moeten we dat misschien eerst proberen. Dan wen je alvast een beetje' zegt hij serieus.

'Ow. Dus...je wilt niet...' zeg ik.

'Oh geloof me, ik wil heel graag. Maar ik wil dat je zo min mogelijk pijn krijgt. En geloof mij, hier ga je me dankbaar voor zijn want je zal ervan genieten' zegt hij weer met die grijns waardoor ik vergeet adem te halen.

'Oké' zeg ik.

'Oké' zegt hij speels als hij naast me komt liggen.

'Kan je...voorzichtig zijn?' vraag ik aan hem.

'Natuurlijk' zegt hij alsof dat sowieso al vanzelfsprekend was.

'Je weet zeker dat je hier klaar voor bent?' vraagt hij nog een keer.

'Ik denk het wel' zeg ik.

'Je denkt het?' vraagt hij even met een nadenkende blik.

'Nee. Ik...ik weet het zeker maar ik vind het gewoon...spannend. Maar ik wil dit. Met...jou. Alleen met jou. Ik kan me niemand anders voorstellen. Niemand anders dan jij zorgt ervoor dat ik me zo voel. Ik wil zo dicht bij je zijn als mogelijk is' zeg ik tegen hem.

Ik zie zijn ogen groot worden.

Kut.

Zei ik te veel. Heb ik nu al zo'n beetje bekend dat ik van hem hou? Shit. Ik en dat ratel gedrag...Ik moet echt leren mijn mond te houden.

'Sorry' weet ik daarna uit te brengen.

'Wat? Waarom zeg je sorry?' vraagt Thomas.

Ik kijk weg. Ik heb me letterlijk nog nooit zo naakt gevoeld.

'Blair...' zegt hij als hij mijn hoofd naar hem toe draait. 'Ik voel precies hetzelfde voor jou' zegt Thomas.

'Ik...ik wilde je niet bang maken door het tegen je te zeggen'

'Niks wat jij kan zeggen zal me ooit bang maken Blair. Niet op dit gebied' zegt Thomas.

Ik sluit mijn ogen even.

'Blair...' zegt Thomas weer.

'Hmh?' vraag ik.

'Kijk eens naar me' zegt hij.

Ik doe wat hij zegt en doe mijn ogen open.

'Ik hou van je' zegt Thomas.