Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 161

-Thomas-

Ik heb pas een dag niks van haar gehoord en ik word helemaal gek. En dat is nog een understatement. Beter is die klootzak niet bij haar. Ik heb al drie keer op het punt gestaan om in mijn auto te stappen en haar te gaan halen. Elke keer moest Reede me er weer uitpraten omdat ze ruimte nodig heeft. De meiden gunnen me geen blik waardig. En dat is ook precies wat ik verdien. Ik haat de persoon die naar me terugkijkt in de spiegel. Ik heb de hele dag alleen maar in bed gelegen.

'Thomas' hoor ik Callum roepen bij mijn deur.

'Wat?' antwoord ik.

'Kom je zo wat avondeten?' vraagt hij.

'Nee' antwoord ik.

'Gast, je hebt al je andere maaltijden al overgeslagen. Je komt gewoon wat eten' zegt hij.

'Nee' antwoord ik neutraal.

'Thomas, je komt over vijf minuten die kamer uit anders sleur ik je er uit' zegt Jess.

'Hebben jullie niet iets beters te doen?' vraag ik door de dichte deur heen.

'Nee' roept Callum.

'Thomas je weet dat ik het zal doen' zegt Jess.

'Met al het respect, maar je bent echt iets van één meter vijftig ofzo' zeg ik.

Ik hoor Callum lachen buiten de deur.

'Ik ben één meter tweeënzestig hoor!' roept ze.

'Dat zal vast het verschil maken' zeg ik.

Ik kijk weer in de spiegel. Verdomme, mijn ogen zijn zelfs opgezet van het fucking huilen. Ik huil nooit. Wat een kutzooi is dit zeg.

'Dan zorg ik er wel voor dat Reede je eruit sleurt' zegt ze.

'Je weet dat ik het doe man' zegt Reede.

'Gaat verdomme iedereen voor mijn deur verzamelen ofzo' zeg ik boos.

'Als dat er voor nodig is om jou uit die kamer te krijgen wel' zegt Jack.

Ik doe de deur open. Ik loop in een oud shirt wat nog ruikt naar Blair en draag een joggingsbroek. Ik heb er allemaal geen zin meer in. Als ze hun kop dicht houden als ik wat eet dan doe ik dat wel.

'Jezus gast' zegt Jack als hij naar me kijkt.

'Als je me nu ook nog gaat beledigen dan ga ik weer naar binnen' zeg ik.

Hij steekt zijn handen omhoog en stapt opzij zodat ik naar beneden kan lopen.

Beneden ga ik aan de keukentafel zitten. Jess en Denise hebben lasagne gemaakt en het ruikt best goed als ik eerlijk ben. Ik heb alleen het idee dat ik geen hap door mijn keel kan krijgen. Jess geeft me een knuffel als ze langs me loopt. Lara doet hetzelfde.

'Het komt goed' fluistert Lara tegen me.

Ik wou dat ik haar kom geloven. Ik zou niets liever willen.

Ik eet een half stukje, daarna kan ik het niet meer voor elkaar krijgen om de lepel naar mijn mond te brengen.

'Hier, drink wat extra water' zegt Denise als ze mijn glas nog een keer vult.

'Dankjewel' zeg ik tegen haar.

Reede zijn telefoon gaat af. Ik krimp ineen als ik de naam op het scherm zie verschijnen. Mase. Ik kijk Reede aan. Reede pakt zijn telefoon en neemt op.

'Hey man' neemt hij op.

'Oh shit, ja. Dankjewel. Ik ga het doorgeven'

'Ja rij voorzichtig' zegt Reede daarna.

Ik kon niet horen wat Mase zei. Daarom kijk ik Reede dwingend aan als hij ophangt. Hij kijkt naar Jess, Denise en Lara.

'Toen Mase net wegging bij Blair ging het niet zo goed met haar. Ze moest veel huilen dus misschien kunnen jullie je meiden ding doen en even bellen' zegt Reede.

'Ach...ja gaan we zo gelijk doen toch' zegt Lara.

'Ja!' reageren Jess en Denise tegelijk.

'Wacht...' zeg ik. 'Toen hij...net...net wegging?'

'Ja?' zegt Reede. Waarna hij past nadenkt. Ik zie precies wanneer het kwartje bij hem valt.

Mase is dus de hele nacht bij haar gebleven. Ik schuif mijn stoel naar achter en loop naar mijn kamer. Ik gooi wat spullen in een tas die ik vervolgens over mijn schouder heen sla. Ik pak mijn autosleutels en loop de trap weer af. Reede en Callum staan voor de deur.

'Denk nou even na man, voordat je dit gaat doen. Wat doe je als je daar bent? Wat ga je zeggen?' zegt Reede.

'Waarom moet ik altijd alles uitgedacht hebben. Het enige wat ik weet is dat ik naar haar toe moet. Ik moet haar zien. Wat als dit mijn enige kans is, als ik nu naar haar toe ga' zeg ik.

'Wat als dit juist hetgeen is wat het verpest, wat als ze net nog iets langer nodig heeft voor zichzelf waardoor het later nog wel goed kan komen' kaatst Callum terug.

'Ik...ik kan het niet zonder haar' zeg ik terwijl ik tegen mijn eigen emoties probeer te vechten.

'Dat weten we' zegt Jess. 'Geef haar nou heel even. Wij praten straks met haar. Ik ga je niet alles vertellen wat ze zegt maar ik laat je weten hoe ze zich voelt oké. En ik zal vragen hoe of wat er gaande is met Mase. Maar dat doe ik alleen als je beloofd om hier te blijven' zegt Jess.

'Fuck' zeg ik als ik mijn tas op de grond laat vallen en door m'n knieën zak.

'Ik kan haar niet kwijt raken' zeg ik tegen Reede als hij me probeert te helpen.

'Daarom moet je juist nog even wachten. Wat is dit kleine moment als je daarna weer met haar kan zijn?' zegt hij.

Misschien heeft hij gelijk...maar voor nu doet het verdomd veel pijn.