Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 89

-Blair-

Als ik weer naar huis ga appt Thomas me dezelfde avond nog om te vragen hoe mijn moeder reageerde. De waarheid is...dat ze dat eigenlijk helemaal niet deed. Ik kwam binnen en ze zei niks. Dus ik zei ook niks tegen haar. Dat is hoe het altijd al tussen ons ging dus ik weet eigenlijk niet waarom ik iets anders had verwacht. Tot mijn verrassing merk ik dat er iets veranderd is als ik boven kom. Mijn kamer...heeft een deur. Hoe heeft mijn moeder dat nou weer zo snel geregeld? Dat had ik niet van haar verwacht.

Ik app het gelijk naar Thomas als ik op mijn bed zit.

Dat is in ieder geval een stap vooruit stuurt hij terug.

Ik ben zo moe dat ik me gelijk klaar maak om naar bed te gaan. Het shirt van Thomas waar ik altijd al in slaap heb ik meegenomen van mijn studentenkamer. Ik kan voor mijn gevoel niet slapen zonder dat shirt, ook al weet ik dat dat eigenlijk onzin is. Het voelt gewoon veilig en vertrouwd. Als ik klaar ben met tandenpoetsen kijk ik nog even op mijn telefoon.

Kom je nog welterusten zwaaien? Stuurt Thomas.

Wat bedoelt hij daar nou mee?

Ik zie je gewoon nadenken stuurt hij daarna.

Ik kijk naar mijn raam en zie dat ik mijn gordijnen nog niet dicht heb gedaan. Zodra ik naar de overkant van de straat kijk zie ik Thomas in zijn raam staan. Vandaar.

Lachend zwaai ik naar hem.

Leuk shirt Goudlokje stuurt Thomas.

Shit. Hij herkent het natuurlijk.

Die vond ik ergens in een koffer toen ik op kamers ging. Aangezien het zo comfortabel was besloot ik het te houden stuur ik naar hem terug.

Waarschijnlijk komt dat omdat het mijn lievelingsshirt was Stuurt Thomas.

Volgens mij slaap jij liever zonder shirt Stuur ik.

Jij kan het weten ;) Antwoord hij

Shit. Waarom ben ik zo gevoelig voor alles wat deze jongen zegt? Ik zou daar helemaal niet over moeten nadenken nu. Denk aan hoeveel ellende het me de vorige keer heeft gebracht. Ik denk aan Emily. Samen met Cami hebben we om het af te sluiten een brug bezocht. Daar hebben we bloemen overheen gegooid die ik hem nagekeken tot ze allemaal weggedreven waren. Maar het was zo fijn om weer bij hem te zijn. Ondanks dat gisteravond nog steeds een grote waas is...kan ik niet het gevoel ontkennen wat ik had. Het voelde als thuis komen. Alsof ik weer was waar ik moest zijn.

Welterusten, het wordt tijd dat ik naar bed ga denk ik. Ik moet nog even herstellen van gister stuur ik naar Thomas.

Slaap lekker Goudlokje stuurt hij terug wanneer hij nog even naar me zwaait.

Slaap lekker reageer ik waarna ik mijn gordijnen dicht doe.

Twee weken later

Dat ik hoop had dat het misschien beter kon worden tussen mijn moeder en ik...dat was mijn fout. Dat had ik niet moeten denken. Ik heb inmiddels gekeken naar mijn cijfers en ik loop te ver achter om dit jaar nog te kunnen halen. Daarnaast, heb ik ook de motivatie niet om daar nog veel aan te werken. Op dit moment in ieder geval niet. Daarom heb ik besloten om een tussenjaar te nemen. Ik heb de school al gebeld om alles te kunnen regelen. Omdat er niet veel nieuwe studenten waren konden ze me zelfs garanderen dat mijn kamer gewoon van mij blijft. Daar ben ik erg blij om want dan hoeft Cami niet ineens te wennen aan een nieuwe huisgenoot. Mijn moeder reageerde zoals altijd...amper. Ze vind het prima. Ze weet dat ik dan een jaartje, of in ieder geval tot het nieuwe schooljaar nog even hier blijf.

Het verwerken van wat er met pap is gebeurt...daar praten we niet over. We praten zelfs helemaal niet over papa. Mam werkt alleen maar, en dan ook echt dag en nacht. Ik weet niet hoe ze dit overleeft. Ze is meer weg dan dat ze thuis is. Mag iemand eigenlijk wel zo veel achter elkaar werken? Ik weet dat ze vaak avond shifts heeft maar het komt ook wel eens voor dat ze niet eens thuis slaapt. Afgelopen week was dat zelfs twee keer. Ik heb het idee alsof er iets aan de hand is dus ik ga dat vanavond met haar bespreken. Ik kan niet wachten tot het weekend. Dan is Angelina weer thuis en kunnen we weer samen uitgaan. Dat is hetgeen waar ik naar uitkijk. Thomas zien, bij hem slapen...het heeft weer zoveel naar boven gebracht. Ik wil weer even alles vergeten. Gewoon nog een keer, net als vorige week.

Zoals verwacht snauwt mijn moeder alleen maar naar me die avond. Ze vraagt waarom ik me met haar leven bemoei. Dat ik hier best mag zijn zolang ik mijn mond maar hou. Dames en heren...mijn lieftallige moeder. Er is iets aan de hand...en ik kom er nog wel achter wat dat is.

Thomas heb ik niet meer gesproken al vecht ik dagelijks tegen de drang om hem te appe. Ik moet hem echt uit mijn hoofd krijgen.

Vrijdag. Dan ga ik weer op stap met Angelina. Ik kan niet wachten...maar voor nu maak ik een bak popcorn en ga ik Netflix kijken.