Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 16

- Blair - 

Ik bedank Angelina als ze ons afzet bij Thomas thuis. Als ze weg rijd kijk ik even naar mijn huis tegenover. De lichten zijn nog aan. Mijn vader ligt waarschijnlijk laveloos op de bank. Mam zal nog wel werken. Ik kijk even op mijn telefoon om te zien hoe laat het is. Het is pas elf uur, ik had eigenlijk het gevoel alsof het al veel later was. Ik heb ook helemaal geen spullen bij me. Het enige wat ik bij me heb is mijn handtas met mijn pasjes, telefoon en oplader en mijn medicijntasje. Ik heb niet eens make-up bij me. Ik twijfel eventjes of ik toch niet naar binnen zal gaan op wat spullen te halen. Je zal net zien, als ik dat doe dan komt mijn moeder net thuis.

'Ga je mee naar binnen of wil je nog wat halen?' vraagt Thomas als hij naar me kijkt.

'Nee, ik haal het morgen wel. Geen zin in een onnodige confrontatie met mijn dronken vader of met mijn moeder al ze net thuis komt.

'Ik snap het, we hebben bij ons vast wel wat extra dingen als een tandenborstel en zo. Maak je maar niet druk' zegt hij.

Thomas steekt zijn hand naar me uit en ik pak hem vast. Hij trekt me tegen zich aan en zo lopen we samen naar de voordeur. Nog voordat Thomas zijn sleutels kan pakken zwaait de deur al open. Lily staat met een vrolijke glimlach op haar gezicht voor ons. Uit schrik laat ik Thomas zijn hand los.

'Dag lieverd, hoe gaat het met je? Ach wat een tijd geleden dat ik je gezien heb zeg. Kom binnen, kom binnen!' zegt ze enthousiast.

'Het gaat wel hoor. Het is thuis gewoon even niet zo...gezellig' zeg ik als ik achter haar aan naar binnen loop. Thomas loopt dicht achter me en houd zijn hand beschermend op mijn rug.

'Ga maar lekker op de bank zitten meis, ik had al thee opstaan. Ik ga even een kopje voor jullie inschenken. En Thomas...' begint Lily

'Hmh?' reageert hij.

'Schoenen uit!' vervolgt ze.

Ik hou even mijn lach in. Ik doe mijn schoenen altijd al automatisch bij hun in de gang. Dat deed ik net ook. Vroeger als kind deed Thomas het al nooit. Dat is dus ook nog niet veranderd.

'Dag Blair, van harte gefeliciteerd met je slagen meid' zegt George als we de woonkamer inlopen en plaats nemen op de grote U vormige bank.

'Dankje George' reageer ik.

'Je bent hier altijd welkom hè, no matter what' zegt hij.

'Dankje, dat is erg fijn om te horen' antwoord ik. George is de vader die ik nooit gehad heb. Vroeger als kind heb ik hele vage herinneringen over toen mijn vader nog werkte. Toen was hij een gewone, leuke vader. Maar sinds we verhuisd waren was dat allemaal opgehouden. Gelukkig was George er altijd om die leegte een beetje te vullen. Samen met hem, Lily en Thomas ging ik mee naar pretparken en dierentuinen. Ik ben zelfs een keer met hun mee geweest op vakantie. Dat is een van de beste herinneringen die ik heb.

'Pak maar even een dekentje voor haar Thomas, het koelt zo snel af dus in die korte kleding zal ze het vast koud krijgen' zegt Lily als ze binnenkomt en de thee voor ons neerzet. Shit, ik heb niet eens ondergoed bij me ofzo, ik heb echt alleen dit jurkje en m'n bikini. Het is maar voor één nachtje. Morgen ga ik mijn spullen ophalen.

'Heb je het koud?' vraagt Thomas. Ik knik naar hem. 'Shit, dat had je even moeten zeggen dan had ik het veel eerder voor je gepakt.

'Thomas, wanneer leer je nou eens wat je moeder ons altijd leert. Wij mannen moeten dat soort dingen kunnen aanvoelen' zegt George.

Ik moet lachen om zijn opmerking en hij lacht met me mee. Thomas rolt even met zijn ogen en pakt dan een dekentje voor me. We zitten naast elkaar op de bank en hij legt het zachte blauwe dekentje over me heen en komt er zelf ook een beetje onder zitten.

'Oh, ik heb ook nog een paar donuts om te vieren dat jullie geslaagd zijn. Voor jou zo'n gele met chocolade sprinkels Blair' zegt Lily.

'Oh lekker!' zeg ik enthousiast.

Dat brengt herinneringen naar boven. Ik ben gek op donuts met bananensmaak en chocolade sprinkels. Dat is altijd mijn favoriete donut geweest. Ik kan bijna niet geloven dat Lily dat nog weet. Het laat me ergens zien hoeveel ze om me geeft en het ontroert me een beetje.

Ik pak de donut aan en neem gelijk een hap.

'Hmmmmm, ze zijn echt heerlijk. Het is zo lang geleden dat ik er zo een op heb. Dankjewel' zeg ik.

'Geniet er maar lekker van meid' zegt Lily.

Ze gaat naast George op de bank zitten en ze kijken samen tv, zoals ze altijd doen in de avond.

Op een gegeven moment hoor is Thomas zacht naast me lachen.

'Wat?' fluister ik naar hem.

Hij wijst naar mijn gezicht.

'Wat is er?' vraag ik als dat het enige is wat hij doet.

'Je hebt een beetje...glazuur op je gezicht' lacht hij.

Oh mijn god...lekker gênant. Ik wrijf over mijn wang om het weg te halen. Thomas lacht en zegt: 'Het zit er nog steeds goudlokje'

'Nou....Thomas!!! Help dan' zeg ik.

'Kom hier dan' zegt hij als hij naar me toe leunt en het glazuur met zijn duim weghaalt. Als hij vervolgens aan zijn duim likt kijk ik hem verward aan.

'Het is wel een lekkere smaak' antwoord hij. Hij kijkt even naar zijn ouders en leunt dan nog dichter naar me toe.

'En dat is niet het enige wat lekker smaakt' fluistert hij in mijn oor.