Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 103

-Thomas-

Ik ga eindelijk een keer wat vroeger naar bed. Ik heb de afgelopen nachten amper kunnen slapen. De hele tijd ben ik aan het nadenken geweest. Ik weet niet wat ik wil. Ik weet niet hoe ik met alles om moet gaan. Het is zo frustrerend allemaal.

Net als ik mijn licht uit wil doen gaat mijn telefoon af. Wie zou me nou weer bellen om half één.

'Hallo?' neem ik mijn telefoon op.

'Thomas?' hoor ik Blair zeggen.

Kut. Haar stem trilt. Er is iets aan de hand.

'Wat is er? Is alles oké? Waar ben je?' vraag ik aan haar.

'Ja. Ehm. Ik ehh, ik dacht niet na. Ik ben naar huis aan het lopen. Ik heb iets gedaan. Ik denk dat hij heel boos gaat zijn. Hij zal zeker weten dat ik het heb gedaan' zegt ze.

'Wie? Blair over wie praat je?' vraag ik.

'Drake' antwoord ze.

'Ben je alleen naar huis aan het lopen? Was je daar alleen?' vraag ik.

'Nee ik was met Angelina maar ze was met Finn aan het praten dus ik wilde haar niet lastig vallen snap je'

'Blair even rustig. Vertel me even vanaf het begin wat er gebeurt is. En probeer zo snel mogelijk thuis te komen. Loop met stevige passen door en praat luid en duidelijk aan de telefoon zodat andere mensen ook horen dat je met mij in gesprek ben'

'Oké' antwoord ze.

'Ik ging uit vanavond met Angelina. We waren er nog helemaal niet lang. Drake was er ook, hij kwam eerst iets bij mij proberen volgens mij maar Angelina wist hem af te wimpelen. Na wat jij en Finn over hem vertelde wil ik niks meer met hem te maken hebben. Maar toen zag ik hem dus met een ander meisje. Ze kon bijna niet meer rechtstaan. Toen wilde hij haar mee nemen naar buiten. Toen ben ik erop af gestapt. Ik vertelde het meisje wat hij van plan was en dat hij dat vaker hier doet. Toen heeft Angelina een taxi gebeld voor haar. We hebben gewacht tot ze daar veilig in zat voordat we haar alleen lieten. Drake was een tijdje uit beeld, maar toen ineens dook hij weer op. Hij had veel te veel gedronken en hij probeerde weer wat bij mij. Dus ik wees hem af. Hij zei dat ik niet zo preuts moest zijn omdat ik toch niks met jou heb. Dus ik wees hem weer af. Toen werd hij boos. Hij begon over mijn vader te praten Thomas. Terwijl iedereen het kon horen. Hij zei dat mijn vader bijna andere mensen had vermoord omdat hij zoveel had gedronken. Ik...ik kon er niet tegen. Ik haat hem zo erg Thomas. Dus ik gaf hem een knietje en toen ben ik naar buiten gestormd' zegt ze.

'Oké wat gebeurde er daarna? Wat heb je dan gedaan wat zo erg is?' vraag ik voorzichtig. Ik hoop zo dat dit alles is wat er is gebeurd maar ik weet het niet zeker. Met Blair weet ik niks zeker.

'Nou. Ik was boos dus ik liep op de parkeerplaats te ijsberen. Langs de prullenbakken. Bij de achteringang zag ik een knuppel liggen. En ik weet hoeveel Drake om zijn auto geeft. Zijn auto stond zo dichtbij...de verleiding en mijn boosheid was te groot. Toen ben ik gaan rammen op zijn auto. Heel zijn voorruit is kapot en er zitten wat deuken in zijn deur aan de rechterkant. Toen kwam er iemand naar buiten, voordat die persoon me kon zien ben ik gaan rennen. Ik heb de knuppel nog steeds bij me' zegt ze terwijl ze hapt naar adem tijdens het praten.

'Shit Blair. Ehh. Kut. Hou die knuppel maar even bij je tot je een prullenbak tegenkomt waar je hem in kan doen. Maar neem hem niet helemaal mee naar huis' zeg ik tegen haar.

Fucking hell Blair. Ik snap dat ze daar boos om werd, maar iemands auto bewerken met een knuppel...

'Wat moet ik doen? Hij weet dat ik het was' zegt ze paniekerig.

'Nee. Die kroeg heeft geen camerabeelden. Hij kan een vermoeden hebben maar dat is alles. Is je moeder thuis?' vraag ik.

'Nee die is weg'

'Oké, ga dan naar mijn ouders. Mocht de politie langskomen dan kan mijn moeder zeggen dat je op dat tijdstip al bij hun aan kwam' zeg ik.

'Weet je zeker dat dat kan? Ik wil je ouders niet zo tot last zijn. Er is altijd wat als ik bij jou ben. Ik schaam me kapot' zegt ze.

'Ik snap het Blair, maar dit is nu even je beste optie. Je moet iemand bij je hebben die kan zeggen dat je bij hun was op het moment dat dit gebeurd is' zeg ik.

'Oké, dan ga ik wel naar jouw huis' zegt ze.

Ik haal even opgelucht adem. Dat scheelt.

'Hoeveel heb je gedronken?' vraag ik.

'Wel wat, maar ik ben niet dronken. Ik kan gewoon recht lopen, ik voelde me een beetje aangeschoten maar dat is verdwenen nadat ik weggerend ben' legt ze uit.

'Oké goed zo' zeg ik. 'Ben je er al bijna?'

'Ja, nog vijf minuten denk ik' zegt ze.

'Oké, dan ga ik je even in de wacht zetten en dan bel ik mijn moeder'

'Ja is goed'

Ik weet niet hoe ik dit helemaal moet uitleggen. Shit.

'Hey mam' zeg ik als ze opneemt.

'Wat is er aan de hand? Is Blair oké?' vraagt ze gelijk.

'Ja, een soort van. Ze is weer uitgegaan. Ze is niet dronken maar er is wel iets gebeurd' zeg ik.

Ik leg het verhaal uit zoals Blair het aan mij heeft verteld. Open kaart spelen met mijn moeder werkt altijd het beste.

'Mag ze naar jullie komen?' vraag ik.

'Ja natuurlijk lieverd. Ze komt net binnen' zegt mijn moeder.

'Oh gelukkig' zeg ik. 'Is ze oké?' vraag ik.

'Ja. Ik ga even thee voor haar zetten. Dan houden we nog wel contact jongen' zegt mijn moeder.

'Dankjewel mam' zeg ik.

'Geen probleem lieverd'