Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 102

-Blair-

Ik wil niet dat deze dag voorbij gaat. Ik voel me eindelijk een beetje ontspannen. Het is zo fijn om me even een dag geen zorgen te hoeven maken. Niet na te hoeven denken over alles. Gewoon met Thomas zijn en doen alsof alles even normaal is. We vallen weer net zo in slaap als gister. 

Als we de volgende ochtend wakker worden voelt alles gelijk anders. Ik weet niet waarom, maar ik merk het al als ik net wakker ben.

'Alles oké?' vraag ik aan Thomas als hij me aankijkt.

'Ja, gewoon veel aan mijn hoofd' zegt hij.

'Same' zeg ik.

Op de een of andere manier voelt het heel erg afstandelijk. Ik kan beter maar naar huis gaan denk ik.

Ik stap uit bed en Thomas kijkt me even vragend aan.

'Ik ga alvast naar huis denk ik' zeg ik.

'Oh. Oké. Ik moet zo ook waarschijnlijk gaan terug rijden dus dat komt wel goed uit' zegt hij.

Zie je. Hij was gewoon aan het wachten tot ik zoiets zou zeggen.

Ik trek snel mijn kleren aan zonder naar hem om te draaien. Het is nog nooit ongemakkelijk geweest tussen Thomas en ik. En nu...Voor alles een eerste keer in ieder geval.

'Nou, bedankt dat ik hier mocht slapen' zeg ik.

'Geen probleem' zegt hij.

Thomas kijkt naar me. Het lijkt alsof hij iets wilt zeggen maar zich op het laatste moment bedenkt. Nja... Dan niet...

'Tot de volgende keer' zeg ik als ik mijn handtas pak en weg wil lopen.

'Blair' zegt Thomas net als ik de deur uit wil gaan.

'Ja?' vraag ik.

'Eh. Ehhh...tot eh, de volgende keer' zegt hij dan.

'Oké' zeg ik. En dan ga ik weg.

Als ik thuis kom zie ik mijn moeder gelijk in de keuken. Ik negeer haar. Ik heb geen zin in een gesprek en volgens mij heeft zij daar geen problemen mee.

Ik spreek Thomas de hele week niet. Ik ben even helemaal klaar met alles. Hij heeft niks meer gezegd tegen me. Niks over wat ik allemaal met hem gedeeld hebt. Zou hij boos zijn op me? Omdat ik het niet eerder heb gezegd? Ik voel me ergens schuldig omdat ik het niet heb gezegd maar ik trok het zelf ook amper. Ik had het niet anders kunnen doen voor mezelf.

Op vrijdag is Angelina eindelijk weer terug. We gaan diezelfde avond gelijk uit. Ik heb lang genoeg niks gedaan en me braaf gedragen zodat ik een herhaling van vorige week kon voorkomen.

'Ik haal alvast drankjes voor ons oké' zegt Angelina als we binnenkomen.

'Ja is goed. Kies jij maar wat uit' zeg ik.

'Komt goed' lacht ze voor ze naar de bar loopt.

'Dus jij bent er ook weer' zegt Drake als hij ineens voor me staat.

'Jup' antwoord ik.

Ik heb niet heel veel zin in zijn aanwezigheid. De vorige keer had ik echt te veel gedronken en ik weet nog heel goed wat Thomas heeft gezegd over hem. Ik moet daar wat voorzichtiger mee zijn.

'Komt Thomas vandaag ook?' vraagt hij.

'Eh, nee. Die is gewoon druk met zijn studie nu denk ik' zeg ik.

Als ik de blik in zijn ogen zie veranderen heb ik gelijk spijt van wat ik gezegd heb.

'Hij is een beetje bezitterig hè of niet?' zegt Drake.

Ik haal mijn schouders op.

'Hebben jullie iets?' vraagt hij.

'Nee' antwoord ik.

We hebben niks. Als er iets speelde dan had hij niet een hele week geen contact met me opgenomen. Eikel dat het is...

'Ik heb gewoon shots meegenomen en alvast een wijntje' roept Angelina vrolijk als ze terugkomt met onze drankjes.

'Hey, ik ben Drake' zegt hij.

'Hmmh, oké' antwoord ze. 'Vanavond is meidenavond dus je staat in de weg' zegt ze.

Damn Angelina. Savage. Ik moet lachen door haar opmerking. Iets waar Drake duidelijk niet blij over is. Achja. Jammer voor hem. Niet mijn probleem.

Angelina en ik lopen naar een statafel en beginnen daar te shotten. Gelukkig heeft ze er een paar meegenomen. Dan hoeven we niet de hele tijd heen en weer te lopen. Al best snel voel ik dat de alcohol hard binnenkomt. Ik zou nu eigenlijk voorzichtig moeten doen...maar daar heb ik geen zin in. Ik wil weer even niet nadenken. Als snel krijgen we nog meer shots aangeboden van verschillende mannen die ze komen langsbrengen. We maken een kort praatje maar daar laten we het bij.

Later op de avond zie ik Drake dansen met een meid die bijna niet meer recht kan staan. Als ik haar zo bekijk twijfel ik of ze wel achttien is. Ik vertrouw hem niet. Ik tik Angelina aan.

'Kijk eens' zeg ik als ik naar hem wijs. 'Volgens mij heeft hij haar helemaal dronken gevoerd en gaat hij haar zo proberen mee naar huis te nemen' zeg ik.

'Meen je dat?' vraagt Angelina geschokt.

Ik knik naar haar.

'Ik merk al de hele avond dat Finn hun in de gaten houd. Drake doet dat vaker hier. Ik ga dit alleen echt niet laten gebeuren' zeg ik.

Op dat moment zie ik dat Drake het meisje probeert naar de uitgang te begeleiden. Not on my watch.