Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 160

-Blair-

Ik kan even geen woord uitbrengen. Ik kijk in de ogen van Mase. Hij is zo lief voor me. Dat is wat ik wil. Iemand zonder moodswings...iemand die altijd aardig is. Dat is wat ik wil...toch? Als dat is wat ik wil waarom droom ik dan over Thomas.

'Blair?' vraagt Mase. 'Shit. Gaat het wel?' vraagt hij.

Ik ben inmiddels hardop aan het huilen.

'Ik...ik weet het niet' snik ik. 'Ik kan dit niet doen. Ik, we moeten stoppen met dit' zeg ik als ik naar ons gebaar. 'Er kan niks zijn voordat ik heb kunnen nadenken. Voordat ik het zeker weet' zeg ik huilend tegen Mase. 'Ik...kan het gewoon niet' zeg ik tegen hem.

Mase kijkt me aan. Ik durf bijna niet terug te kijken. Mase tilt mijn kin op zodat ik geen andere keuze heb.

'Blair...' begint hij zachtjes. 'Het is goed. Ik begrijp het' zegt hij. Hij trekt me tegen zich aan. 'Je moet je hart volgen' zegt hij.

Ik lig huilend met mijn hoofd op zijn schouder.

'Ik ben er voor je oké, ook op een vriendschappelijke manier als dat is wat je wilt' zegt hij.

Hoe kan iemand zo perfect zijn? Me zo goed begrijpen?

'Ik ga zo terug naar huis. Neem alsjeblieft alle ruimte die je nodig hebt om na te denken, maar volg je hart. Je kan me altijd bellen, dat weet je. Ik ben er voor je op welke manier jij ook van me wilt' zegt Mase.

Ik knik tegen zijn schouder aan en laat hem me nog even vasthouden. Ergens ben ik bang om alleen te zijn, omdat ik weet dat ik dan na moet gaan denken. Ik weet niet of ik er klaar voor ben om al mijn eigen gedachten te confronteren. De pijn die ik voel als ik nadenk over wat er allemaal gebeurd is. Mijn hart krimpt al samen als ik enigszins nadenk over de pijn die ik voel door Thomas. Alleen weet ik niet dat het is door wat hij gedaan heeft of omdat ik hem zo mis.

Ik kijk naar m'n telefoon. Mase is net weggegaan. Ik zie allerlei berichten maar ik zie er geen van Thomas. Hij heeft me ook niet gebeld. Ik weet niet wat ik daarvan moet vinden. Ergens voel ik me teleurgesteld. Misschien is hij het zelf al wel zat en heb ik er überhaupt geen keuze meer in.

Als er op mijn deur geklopt wordt schrik ik op uit mijn gedachten.

'Hey, ik ben het' zegt mijn moeder. 'Mag ik binnenkomen?' vraagt ze.

Het voelt heel vreemd om haar op deze manier te horen.

'Ja' antwoord ik.

Ze kijkt me aan als ze binnenkomt. 'Ik hoorde je huilen toen Mase er nog was, gaat het wel?' vraagt mijn moeder voorzichtig.

Het voelt raar dat ze het zo vraagt, het klinkt zo oprecht.

'Ik weet dat je het niet gewend bent, en ik snap dat het tijd nodig heeft, maar weet alsjeblieft dat je met me kan praten. Ik wil naar je luisteren, ik wil alles horen wat ik al die tijd gemist heb' zegt mijn moeder.

Opnieuw beginnen de tranen over mijn wangen te stromen. Bij mijn moeder gebeurd hetzelfde en ze komt naast me op mijn bed zitten.

'Gaat het om Mase?' vraagt mijn moeder.

Ik schud eerst nee. 'Ook wel een beetje' zeg ik.

'Om wie gaat het nog meer?' vraagt mijn moeder. 'Thomas?' vraagt ze.

Ik knik en dan begin ik onophoudelijk te huilen.

'Ach lieverd' zegt mijn moeder terwijl ze over mijn rug wrijft. 'Als je wilt kunnen we praten over wat er allemaal gebeurd is'

Ik knik naar haar.

'Heeft Mase iets verkeerds gedaan?' vraagt ze.

'Nee' snik ik. 'Dat is het juist...hij doet alles goed' zeg ik.

'Wat is er met Thomas gebeurd?' vraagt mijn moeder.

'Mam...het is zoveel. Ik weet niet waar ik moet beginnen'

'Heeft hij spijt?' vraagt mijn moeder. 'Echt spijt'

Ik knik naar haar.

'Is het iets wat je hem ooit kan vergeven?' vraagt ze.

'Ik weet het niet. Ik denk niet dat ik het ooit zal kunnen vergeten' zeg ik.

'Je hoeft het niet te vergeten. Iemand vergeven is anders. Als je hem kan vergeven is het ook een leermoment wat jullie nooit moeten vergeten'

Ik knik langzaam naar haar.

'Wat is het ergste wat er gebeurd is schat?' vraagt mijn moeder.

'We hebben toen ik nog thuis woonde kort een relatie gehad. Dat is fout gelopen, mede door een ander meisje waar Thomas iets mee had gedaan. Ze begon te stoken en gewoon erg lullig te doen. Een tijdje terug probeerde we het weer en toen kwamen we haar tegen in de stad waar hij nu woont. Zij kon het niet laten om te zeggen dat ze in de tussentijd ook nog met elkaar hebben geslapen. Terwijl zij degene is die onze vorige relatie kapot heeft gemaakt. Het was niet terwijl we bezig waren met elkaar. Ik had hem toen al een paar jaar niet gesproken' leg ik uit. 'Maar alsnog...Ze was altijd zo kleinerend naar mij. Ze zal dit altijd opbrengen, dat kan ik gewoon niet aan'

'Denk je dat jullie haar vaak zullen tegenkomen. Is ze nog bevriend met Thomas?' vraagt mijn moeder.

'Ik denk dat hij haar nog meer haat dan dat ik doe' zeg ik.

'En hoe zit het met Mase?' vraagt mijn moeder.

'Ik heb geen idee' zucht ik. 'Hij is zo perfect. Hij doet alles goed, hij luistert naar alles wat me dwarszit, hij dringt zichzelf niet op. Hij is leuk...maar...Ik weet het niet'

'Hij is niet Thomas' vult mijn moeder aan.

Ik knik naar haar.

'Probeer wat tijd voor jezelf te nemen. Denk rustig na, neem je tijd. Doe leuke dingen, wordt gelukkig. Daarna kan je pas iemand anders gelukkig maken' zegt mijn moeder.

Ze heeft gelijk.