Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 122

-Blair-

Ik probeerde het onder controle te houden...maar dat mens liet mijn bloed koken. Natuurlijk vraag ik me af wat er tussen hen gebeurt is en wanneer het was, maar ik weet even goed dat Thomas geen verantwoording naar mij hoeft af te leggen.

Toch was het net iets té vermakelijk om dat wijf of d'r plaats te zetten. Zodra er iemand ook maar een stap richting Thomas zet merk ik dat ik op scherp sta. Ik heb constant de neiging om voor hem te gaan staan als een soort schild...of zodat mensen zien dat hij bij mij is...ook al is dat eigenlijk niet zo.

Als ik mijn hand probeer weg te trekken houd Thomas me juist nog steviger vast.

'Je leek wel jaloers' zegt hij als hij me tegen zich aan trekt.

'Nee hoor. Ze was gewoon vervelend' zeg ik snel.

'Je weet dat ze loog toch?' vraagt Thomas. 'Ik was niet pas met haar, dat is een half jaar geleden. Toen praatte ik nog niet met jou'

Ik voel een enorme opluchting, meer dan ik toegeven wil.

'Je hoeft geen verantwoording af te leggen naar mij' zeg ik. 'Al was het vorige week...dat zijn jouw zaken'

Thomas draait zich naar me om, hij kijkt me zo serieus aan dat ik niks anders kan doen dan naar hem terug kijken. Hij pakt mijn kin vast. 'Dat zou ik niet doen' zegt hij. 'Niet nu dit...wat dit ook is...gaande is'

Ik slik. Dit is niet het juiste moment om dit te bespreken. Ik heb zoveel gedronken en ik wil hem alleen maar bespringen. Dat is het enige waar ik aan kan denken. Waarom moet hij er dan ook zo goed uitziet. Hij draagt een wit T-shirt. Welke jongen ziet er in een wit shirt in hemelsnaam zo uit. Ik bedoel...ik zie veel meiden kijken...ja dat maakt me jaloers...maar ik snap het. Ik zou ook kijken naar een jongen die er zo goed uit ziet. Fuck.

Zonder enige waarschuwing overrompelt hij me door zijn lippen hard op de mijne te drukken. Ik hou mijn adem in en mijn hart gaat alleen maar sneller kloppen. Allebei onze remmen zijn totaal verdwenen. Ik open mijn mond voor hem zodat zijn tong de mijne vind. Geen seconde denk ik er over na dat iedereen ons gewoon kan zien. Het maakt me niks uit. Het enige wat ik hoor zijn mijn eigen gedachten die alleen maar willen dat hij nog dichterbij komt.

Na een tijdje trek ik me even terug. Thomas kijkt naar me met een blik alsof zijn ogen aan me vast zitten. We kijken naar elkaar zonder iets te zeggen. Het hoeft ook niet uitgesproken te worden. We weten allebei wat we willen.

'Wil je...' begint Thomas.

Ik slik.

'naar huis?'

Ik knik naar hem.

'Hoe snel zijn we thuis?' vraag ik aan hem.

'Eh, twintig minuten ofzo' zegt Thomas.

Ik bijt op mijn lip.

'Kan je het zo lang uithouden?' vraagt Thomas aan me met een grijns wanneer hij me weer tegen zich aantrekt.

Ik schud langzaam nee naar hem.

Thomas kijk me even bedenkelijk aan terwijl hij zijn handen over mijn lichaam laat gaan. Ik voel dat ik overal kippenvel krijg.

'Je zal toch even moeten wachten want ik ga je niet hier op de wc nemen Goudlokje' zegt hij.

Ik kijk hem verbaasd aan. Ik had niet verwacht dat hij het zo letterlijk zou zeggen.

'Doe maar niet alsof je daar niet aan dacht. Ik ben gewoon degene die het hardop zegt' lacht hij naar me.

Ik moet toegeven dat de gedachte in me op is gekomen, maar dat ga ik hem niet vertellen.

'We moeten even aan de andere laten weten dat we gaan' zegt Thomas.

Ik knik instemmend.

We kijken allebei de club door om onze vriendengroep te vinden.

Uiteindelijk zie ik Lara en Jack staan. Lara steekt even haar hand naar me op en loopt dan hand in hand met Jack onze richting op.

'Heey, wij gaan er zo vandoor. Voor Jess kwam er iets tussen dus de rest is al weg' zegt Lara tegen mij.

'Oh, is alles wel oké met haar?' vraag ik bezorgd.

'Ze belt me er morgen over. Ze zei dat ik me geen zorgen moest maken maar ik zal je morgen wel appen, of we maken even een groepsapp aan met zijn alle' zegt Lara.

'Brax is ook al naar huis toe' zegt Jack. 'Hij moet morgen werken'

'Zien we jullie thuis weer?' vraagt Thomas als hij zijn arm om mijn middel slaat. Mijn lichaam rilt onder zijn aanraking. Ik had niet verwacht dat hij dat zou doen waar zijn vrienden bij zijn.

'Nee man, wij gaan nog ergens heen' zegt Jack.

Thomas lijkt verrast door zijn antwoord.

'Oehhh wat gaan jullie doen dan?' vraag ik enthousiast.

'Dat is een verrassing' zegt Jack. 'en de rest kan ik waarschijnlijk maar beter niet hardop zeggen'

'Nou Jackkkkkk' zegt Lara als ze hem speels wegduwt waardoor hij haar juist steviger vast houd.

'Nou, nu weten ze het. Nu ga ik je meenemen' zegt Jack.

'Fijne avond dan maar' lacht Thomas.

Ik geef Lara nog een knuffel en fluister: 'Alleen doen waar je klaar voor bent hè lieverd. Ik zie hoe hij naar je kijkt en hij zou echt wel op je wachten. Maar als je het zelf ook wilt zou ik er zeker voor gaan' knipoog ik naar haar voordat ik haar los laat. Daarna lopen ze richting de uitgang.

'Dus, hoe snel zou de taxi er kunnen zijn?' vraag ik als ik Thomas aankijk.