Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 117

-Thomas-

Ik mag Mase niet. Absoluut niet. Terwijl iedereen hier aan tafel hem geweldig lijkt te vinden. Ik probeer rustig te blijven maar ik kan me niet inhouden als Blair zo op hem blijft reageren. Als hij iets in haar oor fluistert moet ze heel erg lachen.

Natuurlijk.

Als ik naar Reede kijk merk ik dat hij me in de gaten houd. For fuck sake... Hij kijkt me aan en schudt zijn hoofd. Ik weet dat ik het los moet laten.

Als Mase een pluisje uit Blairs haar haalt waar ik al de hele tijd naar aan het kijken was is het genoeg. Ik sta gelijk op.

Iedereen kijkt me verbaasd aan. 'Ik moet even naar buiten' zeg ik.

Ook Blair kijkt me verbaasd aan. Ik buig naar haar toe zodat ik mijn telefoon kan pakken. Ik fluister in haar oor: 'Kan je het alsjeblieft wat minder obvious maken als je op hem geilt'

'Rot toch op' snauwt ze gelijk terug.

Ik loop gelijk richting de uitgang. Ik merk dat Reede gelijk achter me aan loopt. Snapt hij niet dat ik even ruimte nodig heb? Hij kan ook beter opzouten nu.

Buiten heb ik eindelijk het idee dat ik weer kan ademhalen. De frisse lucht voelt goed. Zodra ik het beeld van Mase z'n vingers door Blairs haar weer zie maakt het allemaal niet meer uit. De eerste prullenbak die ik zie trap ik met behoorlijk wat kracht omver. Het vuilnis valt er allemaal uit. Achja, het is toch Mase z'n zaak toch...

'Jezus man' zegt Reede als hij buiten komt.

'Laat me maar gewoon met rust man' zeg ik tegen hem.

'Niet tot jij snapt dat dit geen oplossing is' zegt hij.

'Dit is wel het laatste waar ik nu behoefte aan heb Reede' zeg ik als ik me naar hem omdraai.

'Dat zal vast wel zo zijn, maar het is wel wat je nu moet horen. Waarom praat je niet gewoon met haar' zegt hij.

'Omdat het geen zin heeft. Er is teveel gebeurt. Hoe sneller we dat allebei accepteren hoe sneller we verder kunnen met ons leven' zeg ik.

'Waarom heb je haar dan meegevraagd?' vraagt Reede.

'Gewoon...omdat...' Kut.

'Ik kan geen afstand nemen van haar oké' zeg ik daarna.

'Nou dan. Maak er nou gewoon een keer werk van dan' zegt Reede als hij me een duw geeft. 'Hier ga je niks mee bereiken. En zeker niet als je maar medelijden met jezelf blijft hebben. Ik weet niet wat er gebeurt is tussen jullie maar het kan toch niet zó erg zijn' zegt Reede.

'Je hebt geen idee waar je het over hebt' waarschuw ik hem.

Hij moet hier echt niet nu over beginnen. Hij begeeft zich op dun ijs.

'Gast, als jullie naar elkaar kijken is het fucking duidelijk dat jullie je beide verzetten tegen het feit dat jullie samen willen zijn. Kom op. Doe er wat aan' blijft hij pushen.

'Dan kan niet. Niet meer' zeg ik.

Ik hou niet van het uiten van emoties, of ze überhaupt erkennen maar op dit moment voel ik alles. We hadden een kind. Als ik met haar was geweest, als ik beter voor haar had gezorgd dan was ze nog in leven geweest.

'Onzin. Je moet gewoon kappen met dat zelfmedelijden' zegt hij.

'Ze was zwanger' roep ik naar hem.

Op het moment dat die woorden mijn mond verlaten heb ik er al spijt van.

Fuck. Dit kan ik niet meer terug draaien. Ik heb Blair beloofd dat ik het tegen niemand zou vertellen. Nu haat ze me waarschijnlijk alleen maar nog meer.

'Wat?' vraagt Reede vol ongeloof.

'Ja. Je hoorde me wel' zeg ik boos.

'Fuck man. Waarom heb je niks verteld' zegt hij.

Ik hoor aan zijn stem dat hij zich zorgen maakt.

'Omdat ik het niet wist. Het was die zomer dat we uit elkaar gingen. Toen ik hier net kwam wonen. Ze wist het zelf ook niet' zeg ik iets rustiger.

'Wat is er gebeurd?' vraagt hij.

'Een miskraam' zeg ik.

'Shit gast. Wanneer heeft ze het verteld?' vraagt hij.

'Vorige week' zeg ik.

Reede zegt niks. Hij weet niet wat hij moet zeggen.

'Het is al even geleden, maar ik vind het vreselijk dat ze het alleen heeft moeten doen. Ik blijf me afvragen wat er gebeurt was als we niet uit elkaar waren gegaan'

'Dat snap ik. Shit, dat is wel heftig zeg' zegt hij.

'Je kan dit echt tegen niemand vertellen oké? Ook niet tegen Jess. Ik had het niet zomaar moeten zeggen. Soms kan ik het niet meer inhouden. En ik mag die vriend van je echt niet' zeg ik.

'Ik snap het. Ik zal niks zeggen, ook niet tegen Jess. Ik zag hoe geërgerd je raakte door hem maar hij bedoelt het vast niet zo' zegt hij. 'En als Blair en jij gewoon eens aardig proberen te doen tegen elkaar in plaats van het negeren en afsnauwen, komen jullie misschien een heel eind. Of als jullie gewoon eerlijk zijn tegen elkaar. Er is veel meer gaande tussen jullie dan dat iedereen weet volgens mij' zegt hij.

'Hm, misschien ja' antwoord ik.

Reede lacht. 'Ik had ook niet anders verwacht. Ik zie hoe je op haar reageert. Ik heb precies hetzelfde met Jess' zegt hij.

'Ja maar jij en Jess...dat is een sprookje wat je zelden meemaakt' zeg ik.

'Je weet dat het allemaal niet zo soepel is verlopen, daar was je zelf bij. En zelfs onderdeel van' zegt Reede.

'Ja dat weet ik nog' zeg ik. Ik denk terug aan het moment dat ik Jess probeerde te zoenen. Ik was echt een eikel.

'Ze deed me zo aan haar denken' zeg ik dan.

'Dat begrijp ik nu. Maar ze is hier. Nu. Dus doe er iets aan' zegt hij.

Ik knik naar hem.