Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 146

-Blair-

Ik slaak een gil als ik in mijn zij geprikt wordt en daardoor bovenop Mase val.

'MAASEE' roep ik als hij door blijft kietelen.

'Dan moet je maar niet aan de afstandsbediening komen' zegt hij lachend.

'Ik moet al plassen' kerm ik lachend.

'Ohja dat is waar' zegt hij.

'Kan ik nu weer veilig rechtop gaan zitten?' vraag ik

'Jahoor' antwoord Mase.

Ik beweeg mijn arm om rechtop te komen en ik zweer dat ik iets voel wat ik niet zou moeten voelen bij Mase. Ik hou mijn adem even in. Ik moet hier niet te veel achter zoeken. Het is niks. Ik moet het negeren. Niet aan denken. Doen alsof ik er niks van gemerkt heb, dan doet hij dat vast ook. Mijn ademhaling gaat sneller terwijl ik voorzichtig beweeg om rechtop te gaan zitten zonder weer iets per ongeluk aan te raken.

'Sorry' zegt Mase. 'Zoals ik al zei is het voor mij ook een tijdje geleden...' zegt hij.

Neee waarom moet hij er een ding van maken. Had er nou niet over begonnen...nu ga ik er ook aan denken. Mehhhh. Ik kijk naar Mase. Naar zijn ogen, zijn licht gebruinde huid en zijn haar wat ik graag wil aanraken. Hij ruikt ook nog eens lekker. En dat pak...laat me niet beginnen over dat pak. Ik kan me niet voorstellen dat het voor hem lang geleden is...kijk naar hem.

'Als je zo naar me blijft kijken krijg ik het ook moeilijk' zegt Mase.

Shit.

'Hoe lang geleden is lang geleden voor jou?' vraag ik.

'Lang' zegt hij als hij me doordringend blijft aankijken.

'Dat is niet echt een antwoord' zeg ik als ik terug blijf kijken.

'Ik denk een half jaar, als het niet langer is' antwoord hij.

Oh shit. Dat is wel lang ja.

'Waarom?' vraag ik zonder dat ik erbij nadenk dat dat misschien een veel te persoonlijke vraag is.

'One night stands zijn niet echt mijn ding' antwoord hij.

'Ow' antwoord ik.

'En voor jou?' vraagt hij.

'Ik vind het een naar idee. Om zoiets te doen met iemand die je niet kent en daarna nooit meer zal zien' zeg ik.

Mase knikt.

'Moest jij niet plassen?' vraagt Mase.

'Ohja' antwoord ik. 'Ehhh, welke deur is dat?' vraag ik.

'Die naast de badkamer' antwoord Mase.

'Welke was ook al weer de badkamer?' giechel ik.

'Oh jeej...ik begeleid je wel' lacht Mase als hij opstaat en zijn hand uitsteekt.

Als ik ook opsta merk ik hoeveel alles draait. Ik wankel even een beetje maar Mase kan me nog net overeind houden.

'Drink alsjeblieft niet meer zoveel' zucht hij.

'Ik kan niks beloven' zeg ik. 'Zeker niet als ik naar huis ga'

'Is het zo erg thuis?' vraagt hij.

Even vergeet ik dat Mase niet onderdeel is van de hele vriendengroep, dus dat hij eigenlijk ook niks van mijn thuissituatie af weet.

'Oh. Ehhh, ja. Mijn eh...dat is de reden dat ik hierheen ben gekomen. Het gaat niet zo goed tussen mijn moeder en ik. Ze heeft een nieuwe vriend. Volgens mij heeft ze die al langer maar heeft ze nooit iets gezegd. Mijn vader is amper twee/drie maanden geleden overleden' leg ik uit.

Ik zie Mase zijn blik veranderen naar sympathie. Ik wil helemaal niet dat hij me zo aankijkt. Nu gaat hij me ook als een breekbaar poppetje behandelen.

'Neeee niet jij ook al' zeg ik tegen hem.

'Wat?' vraagt hij.

'Kijk alsjeblieft niet zo zielig naar me. Jij bent de enige die me niet als iets gebroken aankeek. Dus doe dat nu alsjeblieft ook niet' zeg ik.

Mase zijn blik verzacht gelijk.

'Oké' zegt hij. Verder houd hij er over op, wat voor mij een hele opluchting is.

'Dus. De wc' zegt hij wanneer hij weer een lach op zijn gezicht heeft die aanstekelijk werk voor mij.

Ik kijk even naar onze handen. Hij heeft helemaal niet losgelaten. We houden al de hele tijd elkaars hand vast. Om een of andere reden geeft dat me kriebels in mijn buik.

'Hier was de badkamer' zegt Mase als hij naar een deur wijst.

'Dus dan is hier de wc?' gok ik als ik naar de deur ernaast wijst.

Mase knikt lachend.

Mase zit al op de bank te wachten als ik klaar ben. Hij heeft nog een glas water voor me ingeschonken.

'Drink op' zegt hij als ik naast hem ga zitten.

Ik moet lachen. Praat hij nou echt zo tegen me.

'Nee' antwoord ik.

'Blair...' zegt hij.

'Mase...'

'Drink op' zegt hij als hij het glas voor me ophoud.

Waarom...ik heb geen dorst. Ik wil gewoon...knuffelen. Vastgehouden worden. Me niet zo alleen voelen. Ik kan me heel veel dingen bedenken die ik wil en water drinken is er niet één van.

'Alleen als ik dan nog een knuffel krijg' zeg ik als ik hem serieus aan kijk.

'Deal' zegt hij.

Ik pak het glas van hem aan en drink het in één keer leeg.