Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 59

- Thomas -

Ik voel het al veel langer. Het is niet dat ik me nu pas besef dat ik van haar hou. Dat doe ik al jaren. Ook op deze manier. Ik wil dat ze dat weet. In haar ogen zie ik al dat zij hetzelfde voelt maar ik wil het haar horen zeggen.

Ze kijkt me aan met die grote ogen waardoor ik elke keer het idee heb dat de tijd stilstaat.

'Ik hou ook van jou' zegt Blair. Mijn hart staat even stil als ze het zegt. Ik heb dit gevoel nog nooit gehad en ik weet niet precies hoe ik er mee om moet gaat. Het maakt me bang maar tegelijk is het nu al iets wat ik nooit wil kwijtraken. Voor Blair zou ik alles riskeren. Ik druk mijn lippen zo vol op de hare dat ze even terugdeinst maar zich al snel volledig overgeeft. Nu pas begrijp ik hoe klaar we hier allebei voor zijn. Al moet ik eerst even aan Blair denken want als ze zulke dingen überhaupt nog nooit gedaan heeft dan zal de eerste keer gegarandeerd gevoelig en misschien pijnlijk worden.

'Ik ben een beetje zenuwachtig' zegt Blair met een zacht stemmetje.

'Ik snap het. Ik ben het maar, zodra je iets niet fijn vindt kunnen we gelijk stoppen. Op elk moment' zeg ik tegen haar. 'En als het niet lekker voelt ook, al kan ik je garanderen dat je het wel lekker gaat vinden' grijns ik naar haar. 'Ik ga je laten genieten Blair' zeg ik tegen haar wanneer ik haar zoen. Haar hart klopt zo snel dat ik haar borst op en neer zie gaan.

'Ontspan maar' zeg ik als ik mijn lippen even losmaak van de haren en mijn hand laat afzakken naar onder haar rokje. Ze heeft geen idee hoe geil ze eruit ziet met alleen dat rokje aan. Als mijn vingers bij haar slipje aankomen stokt haar adem even. Ik beweeg mijn vingers zachtjes heen en weer terwijl de zachte stof van haar slipje nog tussen ons in zit.

'Gaat het?' vraag ik zachtjes aan haar.

'Ja...het...voelt fijn' zegt ze zachtjes alsof ze bijna bang is om het toe te geven.

Ik probeer voorzichtig iets verder te bewegen tot ik haar slipje opzij kan schuiven. Langzaam beweeg ik mijn vingers over het gevoelige plekje waardoor ze kleine geluidjes maakt. Mijn boxer begint steeds strakker te zitten maar het enige wat ik nu het liefst wil is dit moment zo fijn mogelijk maken voor Blair. Ik doe voorzichtig maar mijn vinger naar binnen brengen bij haar gaat zo gemakkelijk omdat ze zo nat is.

'Hoe voelt dat?' vraag ik plagerig. Ik weet het antwoord al door de bewegingen en de geluidjes die ze maakt. Ze begint steeds heftiger te kreunen en ik ben zo blij dat mijn ouders niet thuis zijn op dit moment. Ik wil alles horen, ik wil horen wat voor geluiden ze allemaal door mij maakt. Ik probeer een tweede vinger die er iets lastiger ingaat. Ik merk dat, als ik haar zoen ze iets meer ontspant en dan gaat het een stuk makkelijker. Ik hoor haar mijn naam kreunen en ik weet zeker dat dit het geilste is wat ik ooit in mijn leven heb gehoord en gezien. Hoe ze hier ligt met dat rokje omhoog, zonder blouse, zonder beha. Het is bijna teveel voor me. Ze begint steeds meer mee te bewegen wat me de bevestiging geeft dat ze dichtbij komt. Op het punt dat ze mijn naam bijna uitschreeuwt druk ik mijn mond weer op de hare. Ik voel haar klaarkomen tegen mijn hand aan waarna haar ogen tevreden dicht zakken. Ze is heftig aan het in en uit ademen.

'Dus wat vond je ervan?' vraag ik haar met een idiote grijns op mijn gezicht.

'Dat was...' ademt ze. 'Geweldig'

'Kom maar even bij' zeg ik als ik mijn arm om haar heen sla en haar tegen me aantrek.

'Dankjewel' zegt ze met een tevreden blos op haar wangen.

'Graag gedaan' lach ik naar haar. 'Voor jou altijd' voeg ik daar nog aan toe.

'Pas maar op, anders hou ik je daar aan' lacht ze.

'Ik zal even iets te drinken voor je pakken van beneden. Je zal wel dorst hebben' zeg ik tegen haar.

Ze knikt naar me en blijft nog met een tevreden grijns in bed liggen. Ik trek een sportbroekje aan en ik loop naar beneden. Als ik net klaar ben met het glas inschenken voor Blair gaat de bel weer. Ik loop naar de deur. Als ze nu al weer terug zijn dan zal het wel noodzakelijk zijn. Wanneer ik de deur open doe heb ik gelijk spijt van mijn keuze. Ik kijk in de ijskoude ogen van Lilian.

'Ik wil graag mijn dochter spreken' zegt ze zonder enige emotie in haar stem.

'Nu...is...ehh...niet echt een goed moment' zeg ik tegen haar.

'Dat is niet mijn probleem' zegt ze zonder me een blik waardig te gunnen.

'Ja nou...het is mijn huis dus eigenlijk wel' zeg ik.

Ik ga niet toestaan dat ze zo mijn huis binnenkomt walsen. Niet na wat Blair en ik net hebben gedaan. Ik laat haar dit moment niet afpakken. Ik pik het niet. Nog voor ik verder iets kan doen begint dat mens te schreeuwen.

'BLAIR. KOM NAAR BENEDEN! JE KOMT NU HIER!' roept ze.

Ze heeft zelfs het lef om me aan de kant proberen te duwen zodat ze naar binnen kan maar dat laat ik niet gebeuren. Ik ben groter en veel sterker dan deze ijskoningin.

'Aan de kant' snauwt ze.

Ik begin te lachen. 'Ja dag' antwoord ik.

'Je blijft daar staan, en als je me nog eens probeert te duwen dan bel ik de politie. Zo simpel is het' zeg ik.

'Thomas?' hoor ik die lieve zachte stem bovenaan de trap zetten.

Precies op dat moment duwt die heks me opzij en loopt ze naar binnen. Shit.