Deel 29

359 20 0
                                    

- Thomas - 

Ik zie haar ogen groot worden op het moment dat ik mijn shirt uit doe. Ik had eigenlijk verwacht dat ze gelijk weg zou kijken maar dat doet ze niet. Ik weet dat het nu niet het juiste moment is maar ik wil even genieten van haar reactie.

'Ga je verder genieten van de show? Want mijn boxer is ook doorweekt' zeg ik tegen haar. Ze schrikt op uit haar gedachte...en god wat zou ik graag weten wat er nu in haar gedachte afspeelt.

'Sorry' zegt ze voorzichtig als ze haar blik af wend.

'Ik vind het niet erg als je kijkt. Ik waarschuw je alleen dat dat niet het enige is wat uitgaat' zeg ik als haar ogen de mijne weer vinden.

Ze lijkt in tweestrijd met zichzelf over het antwoord wat ze wilt geven.

'Ik zie je zo beneden wel' zegt ze met een zacht zuchtje op het einde. Ze stapt op uit het bed en pakt een van haar broekjes uit een koffer. Shit. Ze lag gewoon alleen in haar ondergoed en mijn shirt in bed. Dat had ik eerder moeten weten...Of niet? Dan had ik me waarschijnlijk niet in kunnen houden. Ze gaat recht staan en kijkt even waardoor ik het idee krijg dat ik antwoord moet geven. Voordat ze de deur uitgaat kan ik nog net haar arm vastpakken. Ik trek haar tegen me aan en ze slaakt een gilletje door de plotselinge beweging. Zodra ze voor me staat druk ik mijn lippen op de hare. Ze wijkt haar lippen direct van elkaar zodat ik haar tong kan vinden. Ze kreunt heel zachtjes, bijna niet op te merken. Ik merk duidelijk haar snellere ademhaling en ik denk ook niet dat het haar ontgaat dat mijn boxer een stuk strakker zit dan net. Sterker nog, in haar zoen lijkt ze net zo veel te willen als ik. Ik had niet verwacht dat ze me zó zou terug zoenen. Het voelt bijna alsof ze zichzelf verliest. Ze duwt haar lichaam nog meer tegen me aan en deinst niet terug voor de bobbel in mijn boxer. Ze lijkt het juist leuk te vinden. Ik breng mijn handen naar haar billen, gewoon omdat ik iets moet aanraken. Ik moet haar aanraken maar ik wil haar niet gelijk afschrikken. Toch knijp ik hard omdat ik me nauwelijks kan inhouden waardoor zij alleen maar heftiger reageert.

'Thomas' kreunt ze zachtjes bij mijn oor als ik haar nek zoen. Ze laat haar handen over mijn borstkas gaan en nu merk ik dat ik zelf onrustig ga ademen. Ik heb zelfs het idee dat ze het door heeft want ze laat haar handen steeds een stukje lager afzakken. Ze speelt met de rand van mijn boxer.

'Blair schatje' fluister ik diep ademend bij haar oor. 'Als je dit nu gaat doen dan gaan we niet meer naar beneden. Dat vind ik ook prima maar ik weet niet of je dat wilt' zeg ik. Ik probeer na te denken over het feit dat ik vanavond nog weg moet terwijl ik daar geen zin in heb. Ik moet gewoon dat geld hebben en dan kom ik weer terug naar huis. Ik zal laat gaan, als Blair al een beetje moe is.

'Ehm, ja. Oké' stottert ze een beetje.

'Ik zie je beneden' zeg ik als ik mijn mond nog een keer op de hare druk.

'Kom je snel naar beneden?' vraagt ze terwijl ze me aankijkt met die grote onschuldige blauwe ogen.

'Ja...als eh...dit niet zo zichtbaar meer is' grijns ik naar haar als ik even knik naar beneden.

'Oh' zegt ze als haar ogen die van mij volgen. 'Oké' zegt ze met een speels lachje op haar gezicht. Ik dacht dat ze erg onzeker was, wat natuurlijk nergens voor nodig is en onzin is. Maar als ze zo doet krijg ik het idee dat ze veel speelser is dan dat, als haar remmen los gaan. Ik ben zo benieuwd naar hoe ze zou voelen. Hoe ze om me heen zou voelen.

Uit die gedachte schrik ik pas op als de deur van mijn slaapkamer dicht gaat. Kut. Ik heb waarschijnlijk als een debiel naar haar staan staren tot ze de deur uit ging. Ik kan het gewoon niet helpen. En als ik dat wel kon, weet ik niet of ik het wel zou doen.

Ik probeer mijn gedachte even te focussen. Terwijl ik mijn kleding omwissel probeer ik niet aan Blair te denken. De verleiding om mezelf aan te raken terwijl ik me haar in beeld zou te groot zijn. Ik zal sowieso vannacht weer een koude douche kunnen gebruiken.

Het duurt haast een kwartier voordat ik eindelijk naar beneden kan. Wanneer ik eindelijk de zachte kreun geluidjes niet meer in mijn oor hoor. Ze heeft geen idee dat ze die maakt en dat maakt het alleen maar nog geiler. Kut. Nee. Ik moet hier niet nu aan denken. Ik pak mijn telefoon van het bed en loop mijn kamer uit richting de trap. Mijn telefoon is al een paar keer afgegaan maar ik heb tot nu toe niet de moeite genomen om te kijken wie me probeert te bereiken.

Neem vanavond alsjeblieft dat lekkere buurmeisje van je mee. Ik wil haar gewoon even lenen

Drake. Natuurlijk is dat Drake.

In je dromen. Beter verdubbel je het geld want anders kom ik niet vanavond

Stuur ik terug.

Hij is al verdubbeld, wees hier om middernacht

Ik heb er geen zin in maar het is wel lekker dat het geld is verdubbeld. Dan hoef ik in ieder geval volgende week niet te gaan. Dan kan ik zeker weer even vooruit.

Ik zucht even en loop dan richting de keuken waar ik mam en Blair hoor lachen.

Als ik binnenkom zie ik Blair in een schattig kookschort voor me staan. Ik krijg er allemaal ideeën van die ik niet zou mogen krijgen terwijl mijn ouders in dezelfde ruimte aanwezig zijn. 

Weerzien - Passie op het HBO serieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu