Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 145

-Blair-

Ik zou mijn blik af moeten wenden nu. De wijn die nog steeds in mijn systeem zit is het daar niet mee eens. Ik slik. Zodra ik dat doe zie ik Mase zijn ogen naar mijn mond gaan. Oké. Dit is de wijn. Ik moet weg kijken...ik moet.

Wanneer ik mezelf dwing mijn keel te schrapen lukt het me eindelijk om weg te kijken.

'Het gaat wel' zeg ik daarna zachtjes.

'Weet je dat zeker?' lacht Mase naar me. 'Hoe je erbij zit vertelt een ander verhaal'

'Hoezo?' vraag ik hardop.

'Gewoon. Je drukt constant je benen zo tegen elkaar aan. Je bijt op je onderlip. Je slikt veel en af en toe lijk je je adem in te houden' zegt Mase.

'Dat betekend gewoon dat je teveel op me let' zeg ik.

Ik probeer hem niet aan te kijken omdat dat het gevoel alleen maar erger maakt. Waarom heeft hij dit effect op mij?

'Het gaat prima' zeg ik. 'Ik heb het onder controle' voeg ik nog toe als Mase me ongeloofwaardig aankijkt.

'Ik geloof er niks van maar ik zal doen alsof je me overtuigd hebt' zegt Mase.

'Nou zeg' lach ik. 'Gaan we nog tv kijken, ik kan echt nog niet slapen' zeg ik.

'Vooruit dan maar' zegt Mase.

'Oh nou heel erg bedankt dat je me dat gunt meneer, wat aardig' zeg ik voordat ik er bij nadenk.

Ik kijk Mase met grote ogen aan.

'Jij wordt wel vervelend van wijn of niet soms' lacht hij.

Ik ken hem amper en toch voelt het alsof ik alles kan zeggen tegen hem zonder dat ik bang hoef te zijn dat hij ergens boos om wordt.

Ik hou mijn duim en mijn wijsvinger een heel klein beetje van elkaar af. 'Een heel klein beetje maar. Plus het is niet alleen door de wijn. Ook gewoon opgebouwde frustratie' zeg ik.

Mase krijgt een grijns op zijn gezicht.

'Nee! Niet dat soort frustratie!!' roep ik als ik hem zachtjes op zijn schouder sla.

'Echt wel' zegt hij dan.

'Misschien ook een heel klein beetje dan. Doe niet alsof jij dat nooit ervaren hebt' zeg ik.

'Dat zou ik ook niet beweren. Geloof me het is al een tijdje geleden' zegt Mase.

Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Een tijdje geleden. Dat hij...Kut. Nu denk ik aan Mase zonder kleren. Fuck. Ik schud even met mijn hoofd om het beeld uit mijn gedachten te laten verdwijnen. Ik moet wel enigszins tot een dialoog toe in staat zijn.

'Wat gebeurde er nou net?' vraagt Mase als het hem duidelijk niet ontgaat.

'Niks' antwoord ik veel te snel om overtuigend te klinken.

'Hmmh, sure' antwoord hij dan. 'Soms ben ik echt benieuwd wat er in jouw hoofd omgaat'

'Voor jou een vraag is, is voor mij een weet' zeg ik met een overdreven stemmetje.

Mase doet een poging zijn lach in te houden maar is niet erg succesvol.

'Dus wat gaan we kijken? Heb je Netflix?' vraag ik.

'Jazeker' antwoord hij. 'Waar heb je zin in?'

'Moet ik daar eerlijk antwoord opgeven?' vraag ik als ik mijn wenkbrauwen optrek.

Mase begint weer te grijnzen. 'Waar heb je zin in om te kijken?' stelt hij zijn vraag opnieuw.

'Ooooohh op die manier' antwoord ik giechelig.

'Als je graag uitleg wil geven over dat andere ben ik ook een en al oor hoor' zegt Mase.

'Dat geloof ik graag ja' lach ik.

'Maar...we kunnen wel iets spannends kijken. Maar niet iets wat lang duurt. Maar wel spannend. Of eng. Doe maar iets engs. Ik hou van horror dingen' zeg ik.

Mase doet weer zijn best om zijn lach in te houden. 'Ik weet wel iets' zegt hij wanneer hij de afstandsbediening pakt.

Hij gaat naar Netflix en zoekt Haunted op. Een van mijn favoriete Netflix shows. Korte enge verhalen van wat mensen echt hebben meegemaakt. Er is pas een nieuw seizoen uitgekomen en ik stond al te popelen om het te kijken.

'Jaaaaa hier hou ik van' zeg ik.

Mase zet de eerste aflevering van het nieuwe seizoen gelijk op.

'Wacht, ik moet plassen' zeg ik net als Mase achterover is gaan zitten.

'Oh, helaas. De aflevering is al begonnen' zegt Mase.

'Nou Maseeee' zeg ik.

'Blaaaairrr shhhhh' zegt hij wanneer hij een vinger voor zijn lippen houd.

'Zet nou even op pauze' zeg ik.

'Hmh' zegt hij alsof dat een verklaring is waarom het niet op pauze zou moeten.

'Maaaassseeee' zeg ik wat harder.

'Tsja, ik weet niet meer waar de afstandsbediening is' grijnst hij als hij zijn schouders omhoog beweegt.

'Die ligt waarschijnlijk gewoon naast je' zeg ik.

'Geen idee' zegt Mase.

Dadelijk mis ik al de halve aflevering. Waarom moet Mase nou weer vervelend zijn. Ik ga niet meer op hem wachten. Ik ga op mijn knieën zitten, leun over hem heen en pak de afstandsbediening van het bijzettafeltje naast Mase zijn kant van de bank. Nog voordat ik terug beweeg vind ik de pauzeknop zodat de aflevering eindelijk gepauzeerd is.