Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 123

-Thomas-

'Ik zal gelijk bellen' zeg ik als ik haar aankijk.

'Zullen we alvast naar buiten gaan?' vraagt Blair.

'Ja is goed' antwoord ik.

We lopen richting de garderobe om onze jassen op te halen en lopen daarna richting de uitgang. Ik ben al aan de telefoon met het taxibedrijf voor we buiten zijn.

'Serieus? Kan ik niet bij betalen dat jullie sneller komen?' vraag ik ongeduldig aan de telefoon.

'Sorry, dat kunnen we niet doen' antwoord de vrouw aan de andere kant van de telefoon.

Verdomme.

'Ze zeggen dat het minimaal een half uur wachten is' zeg ik.

'Wachten jullie op een taxi?' vraagt Mase die ook net buiten komt.

Blair knikt gelijk naar hem. Hoe vrolijk ze kijkt als ze hem ziet...zit me niet helemaal lekker. Daar hoef ik me nu niet druk om te maken want nu gaat ze met mij mee. Eikel dat het is.

'Moeten jullie lang wachten?' vraagt hij als hij naar mij kijkt.

'Ja, half uur. Minimaal' zeg ik.

'Kom maar mee' zegt hij. Hij loopt met ons naar achter.

'Welke heb je gebeld? Dan laat ik ze de taxi binnen wel afbellen. Ik heb er hier altijd een paar klaar staan voor exclusieve klanten' zegt hij.

'Eh, die ene bij het stadion' antwoord ik. 'Op naam van Maxon' voeg ik nog toe.

'Oké komt goed, neem deze maar' zegt Mase als hij een taxi deur openhoudt voor Blair.

Dat zou ik moeten doen.

'Thanks' zeg ik als ik na haar de taxi in stap.

Natuurlijk is dit een van die fancy taxi's met een donker scherm tussen jou en de chauffeur. Het luikje gaat even naar beneden om ons adres te vragen en dan weer omhoog.

Mase steekt zijn hand nog op als we wegrijden.

Als ik niet had opgelet dan had ik zijn ogen niet zien afdwalen naar de plekken van Blairs's jurk waar alleen ik naar zou mogen kijken. Dan had ik hem waarschijnlijk wat meer gemogen. Maar nu niet.

'Wat is er nou' lacht Blair als ze mijn hand pakt in de taxi'

'Hmm? Ik weet niet waar je het over hebt' zeg ik tegen haar.

Als ik naar haar kijk heeft ze mijn volledige aandacht. Shit wat ziet ze er goed uit vanavond. Eigenlijk altijd wel.

'Doe nou niet alsof je neus bloed' lacht ze. 'Je keek naar Mase alsof je hem een paar stompen wilde verkopen' zegt ze.

'Oh. Dat viel op?' zeg ik dan maar.

'Nogal ja' giechelt ze.

'Hij keek naar dingen die van mij zijn' zeg ik zonder er goed over na te denken.

'Van jou nog wel' zegt Blair terwijl ze zachtjes op haar lip bijt.

Mijn jeans begint steeds strakker te zitten om mijn kruis. Ze heeft geen idee dat ze dat zo snel veroorzaakt. Ze zou eens moeten weten.

'Ja. Van mij' zeg ik als ik haar vast pak en naar het midden van de auto trek in plaats van aan de rechterkant. Ze zat veel te ver weg.

Ik laat mijn hand langzaam omhoog gaan bij haar bovenbeen. Als ik bij haar jurk aankom stop ik niet maar vind mijn hand een weg onder haar jurkje. Blair begint zowat al te trillen door mijn aanraking wat me een goed gevoel geeft. Gelukkig heeft deze taxi geblindeerde ramen. Dat komt nu goed van pas.

'Wie zijn er zo allemaal thuis?' vraagt ze stotterend.

'Als het goed is helemaal niemand' fluister ik zachtjes in haar oor.

Reede en Callum zijn met Jess en Denise mee voor een noodgeval, dat bleek buiten de stad te zijn dus Reede appte al dat ze daar in een hotel zouden overnachten. Ik hoop dat het niks ernstigs is, maar het komt op dit moment wel goed uit voor mij.

Als ik mijn hand van de buitenkant van haar been verplaats naar de binnenkant kreunt ze zachtjes. Ze heeft het niet eens door. Ik herinner me nog hoeveel geluid ze kan maken. Laat ik zeggen dat ik blij ben dat er niemand thuis is zodat ik mijn hand niet over haar mond hoef te houden zodat niet heel het huis wakker wordt. Al had ik dat ook niet erg gevonden als ik heel eerlijk ben.

Blair gaat een beetje verzitten. Elk stukje dat ik hoger kom wordt ik eraan herinnerd dat ze geen ondergoed draagt. Niks weerhoud me ervan om haar hier, nu, aan te raken. Ik kan er zo makkelijk bij. Ik kan het gewoon niet laten.

'Thomas' zegt ze zachtjes uit protest als mijn hand hoog genoeg komt.

Ik zoen haar. Dat zorgt ervoor dat haar benen juist een stukje uit elkaar gaan waardoor ik er nog beter bij kan.

Ze is zo nat voor me. Ik voel het al bij haar been. Waarom duurt deze taxirit zo lang...

'Hoelang nog' kreunt ze haast.

'We zijn er bijna. Ik denk nog tien minuten' zeg ik tegen haar.

'Mmhh' kreunt ze klagelijk.

Het verdoofde gevoel van de alcohol zakt een beetje af maar ik voel nog steeds de roes die veroorzaakt wordt door Blair. Ze hoeft alleen maar in dezelfde kamer te zijn en ik krijg dat gevoel al. Hoe dichterbij ze me laat komen hoe erger het wordt.

Ik ga niet te ver in de taxi. Ik wil haar helemaal voor mezelf hebben. Ik wil niet het risico lopen dat de chauffeur ook maar een enkel geluidje uit haar mond hoort. Ik druk mijn lippen weer op de hare.