Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 166

-Blair-

Wat is dit...Als Thomas de keuken uit is kan ik eindelijk weer ademhalen. Ik weet niet wat er gebeurt, het voelt alsof ik hem voor de allereerste keer zie. Zo heftig voelt alles. Toen hij mijn pols in de badkamer vastpakte om mijn hand onder de kraan te houden voelde het alsof mijn lichaam in de brand stond. Op de trap kon ik me bijna niet meer inhouden. Om een of andere reden wilde ik mezelf op hem storten.

Wanneer ik de huiskamer binnenkom omdat we klaar zijn met de voorbereidingen zie ik dat mijn moeder me scherp in de gaten houd. Thomas is buiten bij zijn vader. Ze kijken samen erg moeilijk naar de barbecue die volgens mij veel te veel rookt. Ik moet lachen omdat het er zo stuntelig uitziet.

Zonder dat ik het doorhad is mijn moeder naast me komen staan.

'Gaat het met je hand?' vraagt ze als ze naar het verband kijkt.

'Ja, Thomas overdreef een beetje met dat verband' zeg ik.

'Hoe was het, hebben jullie al gepraat?' vraagt mijn moeder.

Ik schud mijn hoofd. 'Dat doen we vanavond, als ik zolang blijf in ieder geval' zeg ik.

'Tuurlijk blijf je zolang. Je wilt toch duidelijkheid lieverd? Was het wel fijn om hem weer te zien?' vraagt ze.

'Fijner dan ik wil toegeven' zeg ik.

Ze wrijft even over mijn rug. 'Neem nog een glas wijn, dan ontspan je een beetje'

'Dat. Is een heel goed idee' zeg ik tegen haar.

We lachen allebei terwijl we proosten.

Ik had niet verwacht dat het hier zo druk zou zijn. De kamer staat vol met mensen en ook buiten staat er een grote menigte. Thomas en ik zijn allebei de hele tijd druk bezig met het drinken en de hapjes aanvullen. We willen dat George en Lily een beetje kunnen genieten dus we proberen ze op deze manier een beetje te ontlasten. Als het eindelijk wat rustiger begint te worden kunnen we zelf ook weer op adem komen. We pakken allebei een biertje en gaan naar buiten.

'Wat heb je allemaal gedaan deze week?' vraagt Thomas als ik naast hem op het gras kom zitten. Het is al donker en je ziet ontzettend veel sterren. Zonder mijn ogen van de sterren af te halen zeg ik: 'Niet zo veel. Ik heb ook veel op m'n kamer gezeten. Beetje nagedacht over van alles'.

'Er is een hoop veranderd in een korte tijd als ik jou en je moeder zo zie. Je hoeft het niet allemaal uit te leggen als je dat niet wilt hoor. Hoeveel het me ook verbaasd, en hoe sceptisch ik daarnaast ben, moet ik zeggen dat ik blij ben dat het beter tussen jullie gaat' zegt hij.

'Het is raar hè. Ik kan het zelf ook nog niet geloven. We zijn gister samen boodschappen gaan doen en daarna zijn we gaan winkelen. Ze heeft zelfs deze hele outfit voor me uitgekozen' zeg ik terwijl ik trots naar mijn jurk kijk en de nieuwe bijpassende schoenen.

'Ze heeft wel goede smaak' zegt Thomas. 'Al staat alles jou geweldig' voegt hij nog toe.

Ik slik even. Waarom geeft hij me zoveel complimentjes?

'Ze heeft dus een nieuwe vriend' zegt Thomas.

Ik knik naar hem. 'Brad, hij is wel cool. Denk ik. Tot nu toe dan. Hij zorgt goed voor mijn moeder'

'Dat is fijn'

'Er is eigenlijk nog iets. Ik weet dat je je waarschijnlijk afvraag waarom ik haar ineens alles vergeef' begin ik

'Ergens verbaasde me dat wel ja' geeft hij eerlijk toe.

'Ze wilt een nieuwe start. Met Brad, en met mij. Omdat eh...ze...ik eh...ik krijg een broertje of zusje' zeg ik voorzichtig.

'Wacht. Wat?' vraagt hij verbaasd.

'Ze is zwanger. Ik wil ook graag deel uitmaken van het leven van mijn broertje of zusje. Daarom wil ik het proberen. Ik denk dat ze een tweede kans verdient, plus, de baby kan er niks aan doen...wat er voorheen allemaal is gebeurd' leg ik uit.

'Ik begrijp het' zegt Thomas. 'Als ik in jouw schoenen stond zou ik waarschijnlijk hetzelfde doen. Maar toch vind ik het begrijpelijk als dit niet allemaal even makkelijk is voor je'

'Klopt. Ik ben eigenlijk na deze week alweer toe aan wat ruimte, van mijn moeder. Even alles verwerken wat er gebeurt is weet je wel'

'Dat snap ik heel goed. Je weet dat je bij ons altijd welkom bent toch. De meiden staan waarschijnlijk te springen als je weer langs wilt komen' zegt hij.

'Nu je dat opbrengt...' begin ik. 'Ze hebben gevraagd of ik het leuk zou vinden om met jullie mee te gaan op vakantie' zeg ik.

Ik ben een beetje zenuwachtig voor zijn reactie. Ik weet niet of de meiden het überhaupt hadden besproken met de jongens. Dadelijk vind hij het een vreselijk idee, of wilt hij me niet eens mee hebben.

'Hmmh, in dat geval ga ik dan misschien wel mee' zegt hij.

'Huh, zou je niet mee gaan?' vraag ik verbaasd.

'Eerst wel, maar na alles had ik er niet zo'n zin meer in. Maar nu begint het wel een stuk aantrekkelijker te klinken' grijnst hij naar me.

'Ohja?' lach ik naar hem.

'Zeker' antwoord Thomas.

Ik neem nog een slokje van het biertje. Ik heb zoveel dorst, ik vraag me af waarom.

'Drink je niet te snel' lacht Thomas.

'Ik denk dat het daar al te laat voor is' zeg ik wanneer ik het bekende aangeschoten gevoel door mijn lichaam voel trekken.

'We kunnen niet serieus praten als je te veel drinkt hè Goudlokje' zegt Thomas lacherig.

Fuck. Waarom moet hij dat nou zeggen. Alle herinneringen die ik heb bij die naam geven me een warm gevoel. Hoe het is om bij hem te zijn, in zijn armen te liggen. Hem in me te voelen.

Kut. Ja. Ik heb teveel op.

'Hmmh, oeps' zeg ik als ik mijn schouders ophaal.

'Blair...' zegt Thomas alsof hij me waarschuwend aankijkt. Ik zie aan zijn grijns dat hij het niet serieus bedoelt.

'Shhhhh' zeg ik tegen hem terwijl ik mijn vinger op zijn lippen leg. Als zijn speelse grijns alleen maar groter wordt weet ik niet of dat een slimme zet was. Het ding is...het maakt me allemaal niet zoveel uit. Ik wil gewoon bij hem zijn nu.