Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 128

-Blair-

Shit. Ehmmm...wat ga ik zeggen. Wat kan ik zeggen?

'Erg leuk' reageert Thomas zonder er verder iets over los te laten.

'Altijd zo nieuwsgierig' zegt Callum als hij zijn armen om Denise heen legt.

'Shh, ik kijk alleen maar uit voor Blair' zegt ze zachtjes zodat Thomas het niet kan horen. Omdat ik zo dichtbij sta kan ik het ook maar net horen ook al denk ik niet dat dat de bedoeling is.

'Als je het maar leuk hebt gehad' zegt Denise met een knipoog tegen mij.

Ik knik zachtjes naar haar zonder dat de andere het zien.

Als mijn telefoon trilt pak ik hem snel uit mijn zak.

Vertel me er alles over morgen ! ;) - Stuurt Denise.

Ik moet lachen.

Natuurlijk – Stuur ik terug.

Na een uurtje gaat Reede weer terug en gaan Callum en Denise naar bed toe. Ze zullen vast dood op zijn.

'Dus wat zou je nog willen doen vandaag?' vraagt Thomas aan mij.

'Heb je zin om gewoon even naar de stad te gaan? Terrasje te pakken ofzo. Niks speciaals?' vraag ik.

'Ja is goed, geef me een paar seconden om even een shirt aan te trekken' zegt Thomas als hij richting de trap loopt.

Ik draag een simpel wit jurkje, perfect voor dit weer. Ik wil vooral even bezig zijn nu, zodat ik niet hoef na te denken over mijn moeder. Morgen moet ik alweer terug. Dan is dit alles weer voorbij. Ik weet dat ik ook nog een gesprek moet hebben met Thomas over wat er tussen ons gebeurd is maar het voelt nu juist zo fijn. Dat wil ik niet verpesten.

We parkeren de auto bij een parkeergarage. Het verbaasd me hoe dichtbij alles hier is. Met mijn eigen studie woon ik om een campus, daar heb je wel alles wat je nodig hebt maar dit is toch even anders. Het lijkt op de een of andere manier alsof er hier veel meer leven is. Als we buiten komen pakt Thomas mijn hand vast. Ik weet niet waarom maar ik schrik er even van. Het is meer omdat ik niet verwacht had dat hij dat zou doen.

'Waar wil je eerst heen?' vraagt hij aan me.

'Ik ken hier niks, ik denk dat jij mij iets moet laten zien hier' lach ik naar hem.

'Fair point' lacht hij. 'Wil je eerst nog even rondlopen of wil je gelijk iets gaan drinken?' vraagt hij.

'Laat me maar zien waar je hier de beste koffie kan halen' zeg ik.

'Dat kan ik zeker'

We lopen naar een klein tentje op een hoekje. Er zijn zoveel grote restaurants en terrassen die helemaal vol zitten.

Dit lijkt een klein Italiaans tentje waar het in tegenstelling tot de rest een stuk rustiger is. Ik haal opgelucht adem want ik had eigenlijk niet zo'n zin om in zo'n hele grote mensenmassa te gaan zitten. Het heeft een echt ouderwetse overkapping met wit en rode strepen. De letter Gulio's staan er met zwart op geschreven. Het kleine tentje heeft behoorlijk wat charme.

'Aah, Sophia kijk Thomas komt eindelijk weer eens koffie halen!' roept een oudere man die achter de bar staat.

Zijn huid is licht getint en zijn snor is grijs en goed verzorgd. Aan zijn accent te horen komt hij echt uit Italië.

'Zo lang is het toch nog niet geleden?' lacht Thomas als we naar binnen gaan.

'Ooh Sophia, je gaat dit niet geloven. SOPHIA! Hij is niet alleen' roept de man als hij mij ziet.

Ik kijk naar Thomas en moet dan even lachen.

'Ja ja ja, de heilige dag is aangebroken' zegt Thomas als we plaatsnemen aan de bar.

'Blair, dit is Gulio. Gulio dit is Blair. Zijn vrouw Sophia werkt hier ook'

We zien een kleine dame van dezelfde leeftijd als Gulio achter de bar komen.

'Hi, wat leuk dat je er weer bent' zegt Sophia als ze haar hand even op die van Thomas legt.

Ik ben benieuwd wat voor band ze hebben. Ik heb nog nooit over ze gehoord maar het ziet er niet uit alsof ze elkaar alleen kennen door de koffie die hij hier ongetwijfeld vaak haalt.

'Ik had niet zoveel keuze. Van Blair moest ik laten zien waar je de lekkerste koffie kon halen...dus natuurlijk moest ik toen hierheen komen' zegt Thomas.

'Wat is ze mooi, hoe heb je haar nou weer gevonden' lacht Gulio als hij even naar mij kijkt.

'Nou zeg Thomas is ook een knappe jongen hoor' zegt Sophia als ze Gulio zachtjes voor zijn hoofd slaat.

'Maar jullie willen allebei koffie?' vraagt Gulio.

We knikken allebei tegelijk.

'Hoe gaat het nu op school jongen?' vraagt Sophia aan Thomas.

'Eigenlijk gaat het wel goed, alle achterstand die ik had is ingehaald. Ik mag nog blijven werken bij het bedrijf waar ik stage heb gelopen dus dat is ook erg fijn'

'Goed hoor' zegt de vrouw.

'En Blair...' zegt ze dan wat zachter. 'Is dit de Blair?' ze kijkt Thomas onderzoekend aan of ze niet iets verkeerd heeft gezegd.

Ik kijk verbaasd op.

'Ja dat is haar inderdaad' lacht Thomas.

'Ah wat geweldig' zegt Sophia als haar ogen beginnen te stralen.

Heeft hij hen zelfs over me verteld?