Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 104

-Blair-

'Sorry dat ik weer op deze manier langs kom' zeg ik tegen Lily.

'Lieverd, maak je maar geen zorgen. Al hoop ik wel dat je weet dat je hier altijd langs mag komen. Ook als er niks aan de hand is' zegt ze terwijl ze thee voor me inschenkt.

'Dankje' zeg ik tegen haar.

George is al naar bed, maar Lily is altijd lang wakker. Ik heb daar veel geluk mee.

'Ik mag het eigenlijk niet zeggen maar die jongen verdient het' zegt Lily.

Ik kijk haar even verbaasd aan maar dan moeten we allebei lachen.

'Trek je het allemaal nog een beetje thuis?' vraagt Lily.

'Mwa. Ik praat niet echt met mijn moeder. Ik mag die nieuwe vent niet. Hij is er naar mijn mening veel te vaak. Hij laat zijn spullen overal slingeren. Ik word helemaal gek van hem' zeg ik.

'Dat snap ik. Ik kwam hem de vorige keer tegen in de supermarkt. Het is een raar figuur' zegt ze. 'Weet je. Thomas is er doordeweeks nooit. Als je wilt zou je hier best vaker mogen slapen. Ook om te kunnen ontsnappen van thuis. We zien je toch al als een dochter Blair. Ik denk dat Thomas daar ook achter zou staan' zegt Lily.

Mijn hart knijpt samen door het lieve aanbod. Ik heb Lily altijd als een moeder gezien, vooral omdat mijn eigen moeder nooit echt een échte moeder is geweest voor mij. Het zou fijn zijn om niet de hele tijd met mijn moeder onder één dak te hoeven zitten. Het lijkt me een kwestie van tijd voordat we elkaar de hersens in slaan...mijn moeder en ik. Of die vent. Want die vent is verschrikkelijk. Hij laat ook altijd de wc-bril omhoog staan.

'Ik vind het een heel lief aanbod en ik zou er graag op ingaan maar ik wil zeker weten dat Thomas het goed vind. Vind je het goed als ik even wacht met antwoorden tot ik het met hem kan bespreken?' vraag ik.

'Natuurlijk, dat begrijp ik heel goed' zegt ze.

Lily pakt de lege mokken en brengt ze naar de keuken. We kijken nog even tv samen terwijl we in een deuk liggen om de film die afspeelt.

'Jeetje. Het is al drie uur. Wat gaat de tijd toch altijd snel als je hier bent' lacht Lily naar me.

'Ik had ook helemaal niet door dat het al zo laat was' lach ik.

Lily geeft me een knuffel voordat ik naar boven vertrek. Als ik op Thomas zijn kamer aan kom voelt het al zo snel weer zo vertrouwd. Ik kijk nog even op mijn telefoon en zie een berichtje van hem.

Bovenste la, rechter stapel stuurt hij.

Ik kijk in de ladekast die hij bedoelt. Het bovenste shirt ruikt naar zijn luchtje. Ik doe het gelijk aan. Zou hij dat daar gelegd hebben voor het geval dat ik langs zou komen zonder hem?

Dankjewel stuur ik terug.

Hij reageert direct.

(T) Nog een fijne avond gehad?

(B) Het was erg gezellig met je moeder. We hebben ook nog even fijn kunnen praten. Ze is zo lief

(T) Hoe voel je je nu?

(B) Dat is een ingewikkelde vraag

(T) Sorry dat ik niks heb laten horen...alweer. Ik heb veel nagedacht

(B) Ik voelde me er best kut door, dat je niks heb laten weten.

Ik denk dat het beter is dat ik eerlijk ben. Ik wil niet dat zoiets nog een keer gebeurd.