Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 57

- Thomas - 

Waarom ik het vreselijk vind om haar aan te raken? Stelt ze deze vraag echt? Heb ik haar echt dat idee gegeven? Haar woorden blijven weergalmen. Wat heb ik gedaan om haar dit te laten denken?

'Blair ik...' probeer ik mijn zin vorm te geven.

'Wat?!?' roept ze naar me.

Ze is boos. Dat is goed. Dat is normaal als ze echt denkt dat ik zo over haar denk. Maar wat moet ik doen nu? Hoe kan ik haar vertellen dat het niet zo is...en dat ze me ook nog geloofd.

Blair staat schuin voor me en kijkt naar me. Voor ze tegen kan spartelen trek ik haar op mijn schoot. Ze probeert gelijk weer op te staan maar ik hou haar zo stevig vast dat ze geen kant op kan.

'Blair...luister naar me' zeg ik.

De boosheid in haar blik lijkt te vervagen en ze slikt. Daarna knikt ze voorzichtig haar hoofd en kijkt ze me eindelijk aan.

'Ik wilde het rustig aan doen...voor jou. Ik wilde je niet het idee geven dat je voor mij dingen moest doen waar je nog niet klaar voor was'

Haar pupillen worden groter als ik mijn hand langzaam over haar bovenbeen omhoog schuif. Ik ben dankbaar dat ze een rokje heeft aangetrokken vandaag. Elke plek die ik aanraak wordt bedekt met kippenvel.

'Maar omdat ik dat probeerde te doen...betekent niet dat ik niet bijna gek werd omdat ik het zo graag wilde'

Ik merk dat mijn stem zwaarder klinkt en ik slik ook even. De manier waarop ze heftiger en heftiger begint te ademen maakt iets in me los wat alleen zij kan.

'Je wilt niet weten hoe vaak ik midden in de nacht uit bed ben gegaan om een koude douche te nemen om dat brandende gevoel naar jou te onderdrukken' zeg ik als ik mijn hand nog verder onder haar rok beweeg.

Blair zucht hard. 'W-...waarom heb...je niks gezegd' zegt ze buiten adem.

'Ik dacht dat ik iets probeerde vol te houden wat jij wilde, zonder dat je het tegen mij durfde te zeggen' zeg ik eerlijk.

'En nu je weet dat dat niet zo is?' vraagt ze met verwachtingen in haar ogen.

Ik weet dat er nu een grote grijns op mijn gezicht staat. Ik kan het niet helpen. Dat zou elke man hebben als iemand zoals Blair dit tegen je zegt.

'Nu, ga ik jou mee naar boven nemen' zeg ik als ik met haar in mijn armen opsta en richting de trap loop.

Als we langs de voordeur lopen wordt er net aangebeld. Timing...

'Negeer het' smeekt Blair.

Met geen enkele twijfel in mijn hoofd draag ik mijn meisje naar boven. Wie het ook is...ze kunnen wachten. Ik heb belangrijkere dingen te doen nu.

Ik laat Blair voorzichtig zakken op het bed. Haar benen die ze om mijn middel heeft geslagen laat ze niet los dus ik beslis maar gelijk bovenop haar te liggen. Aan haar lachje is te merken dat dat precies was wat ze wilde. Ik druk mijn lippen vol op de hare en ze laat me gelijk toe. Hoe heb ik in godsnaam niet eerder kunnen merken dat ze hier klaar voor was? Dat ze dit juist van me nodig had? Ik ben echt zo'n idioot.

Ik verplaats mijn kussen naar haar nek waardoor ze zachte lieve kreuntjes laat horen die me alleen maar meer aanmoedigen om door te gaan. Zodra ze mijn tong langs haar nek voelt begint ze zichzelf helemaal tegen me aan te duwen alsof ik niet dichtbij genoeg ben. Daar ben ik het helemaal mee eens.

Haar handen trekken aan mijn T-shirt.

'Probeer je me iets duidelijk te maken schatje?' vraag ik lachend aan haar.

Zodra ze naar me opkijkt knikt ze heftig. 'Uit' zegt ze.

'Jouw wens is mijn bevel Goudlokje' zeg ik speels tegen haar. Ik kom iets rechter op en trek dan mijn shirt met één hand over mijn hoofd uit. Als ik niet zo op haar zou letten dan was het me waarschijnlijk niet opgevallen dat haar pupillen haast twee keer zo groot werden op dat moment. Ze legt haar zachte, warme handen gelijk op mijn borst en laat ze afdwalen naar mijn buikspieren.

'Volgens mij is mijn meisje een klein beetje hebberig' zeg ik tegen haar met een lach.

'Nu mag jij wat uit doen' fluister ik in haar oor wanneer ik over haar heen hang.

Als Blair rechtop gaat zitten maakt ze voorzichtig de knoopjes van haar blouse los. Ik ga recht op mijn knieën zitten en zij zit hetzelfde naar me omgedraaid. Ze maakt de knoopjes langzaam los terwijl ze geen moment van me wegkijkt. Ik heb dit onderdeel nog nooit zo bijzonder geil gevonden maar fuck wat maakt ze er een show van. Ze draagt een licht roze beha die ik alleen maar in mijn dromen kan hebben gezien. In hoeveel kleuren heeft ze die dingen? Het maakt niet uit, ze staan haar allemaal stuk voor stuk perfect. Toch denk ik dat dit mijn lievelingskleur is voor haar. Ze ziet er zo verdomde onschuldig uit dat ik mezelf heel even afvraag of ik haar hiermee niet ga verpesten. Tot ze uit zichzelf mijn riem begint los te maken en mijn broek een stuk naar beneden trekt. In één keer pakt ze me door mijn boxer heen vast. Nu ben ik degene die naar adem hap.

'Fuck Blair' zeg ik kreunend.

Shit. Dit had ik niet van haar verwacht maar fuck wat is het welkom.

'Soms ben je een beetje brutaal' zegt ze zachtjes terwijl ze haar hand langzaam op en neer beweegt waardoor de streling me bijna teveel wordt.

'Ohja?' zeg ik tegen haar. Ik draai haar om zodat ze tegen me aan zit. Ze probeert zichzelf in evenwicht te houden en reageert heftig als ze mijn stijve tegen haar aangeduwd voelt.

'Wat zei je tegen me lieve Blair?' vraag ik als ik mijn ene hand in haar beha laat glijden en de ander een weg onder haar rokje probeerde te vinden.

'Wat zei je nou schatje?' vraag ik nog een keer als mijn vingers haar slipje vinden.

Ze schokt zachtjes tegen me aan. 'Niks' probeert ze uit te brengen wat na een aantal hapjes naar adem succesvol is.

'Ik...' probeert ze daarna uit te brengen. Zodra mijn vingers zich in haar slipje bevinden stopt haar zin gelijk.

'Hmm, wat wilde je zeggen liefje?' zeg ik als ik mijn vinger langzaam naar haar gevoelige plekje laat gaan.

'Ik ehh...hmmh' probeert ze. 'Ik heb...' Ze kreunt zachtjes.

Ik beweeg mijn vinger langzaam op en neer terwijl mijn andere hand haar bh probeert los te krijgen.

Ze duwt mijn hand onder haar rokje iets naar beneden zodat ze even adem kan halen.

'Ik heb condooms gekocht' zegt zena een grote hap lucht.