Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 93

-Blair-

Tijdens het dansen voel ik Drake's handen over mijn lichaam heen gaan. Het voelt fijn. Toch beeld ik me in dat het Thomas is. Ik heb zo'n behoefte aan aanraking dat het me bijna niet zo uitmaken wie het doet als ik maar het gevoel heb dat er iemand bij me wilt zijn. Ik beweeg mee op het ritme van de muziek maar als ik Drake's lippen in mijn nek voel raak ik toch een beetje in paniek.

"Het is niet Thomas" is het enige wat door mijn hoofd gaat.

Toch laat ik het gebeuren. Toch heb ik het idee alsof ik zelf een beetje dood voor me uit staar terwijl ik het laat gebeuren. Ik voel in m'n rug dat Drake opgewonden is. Voor mij voelt de aanraking fijn, maar er is niks van passie wat ik voel. Geen gevoel alsof ik meer met hem zou willen doen. Ik zal nooit hetzelfde voelen bij een ander wat ik bij Thomas heb ervaren.

Ik kijk van de dansvloer naar de bar en zie dat Finn erg druk aan het bellen is. Hij lijkt boos, ik vraag me af wat er aan de hand is.

-Thomas-

Waarom belt Finn mij nou weer? Ik ben bang dat dit maar één ding kan betekenen. Het gaat vast om Blair. Ik neem gelijk op.

'Wat is er Finn?'

'Ook hallo' antwoord hij.

'Is er iets aan de hand?' vraag ik.

'Nou...ja...eigenlijk wel. Blair is hier' zegt Finn.

'Hoeveel heeft ze op?' vraag ik.

'Al veel te veel, zeker vier glazen wijn en zes shots. Ik weet niet hoelang ze nog overeind kan staan. Angelina is weg met haar familie dus ik kon alleen jou bellen. Ik werk tot half vier vandaag dus ik kan haar niet naar huis brengen. Plus...ik denk dat ze niet naar huis zal willen' legt hij uit.

'Is er iets gebeurt?' vraag ik.

'Ja, daarom kwam ze dus hier heen. Ze wilde er niet over praten, maar ze heeft de hele dag rondgelopen. Niks gegeten, dus ik denk niet dat het goed gaat thuis. Ik heb haar wel friet en een hamburger gegeven zodat ze in ieder geval iets op heeft, ze had ook erg veel honger'

'Kan je haar niet even ergens achter opsluiten ofzo. Het duurt waarschijnlijk vijftig minuten tot ik er ben' zeg ik tegen hem.

Wat is er toch met haar aan de hand? Ik dacht dat ze na de vorige keer door zou hebben dat ze dit niet moest doen...

'Ja...daarover...ze is aan het dansen' zegt hij wanneer er even een pauze volgt. 'Met...Drake'

'ZE IS WAT? HAAL HAAR DAAR WEG' roep ik in de telefoon.

'Wat wil je dat ik doe? Ze is volwassen Thomas. Ik kan haar moeilijk van de dansvloer af sleuren en haar opsluiten.

'DAT MAAKT ME NIKS UIT, JE DOET HET MAAR' roep ik.

'Nee. Je komt maar gewoon hier heen. Ik ben aan het werk man. Dat kan ik niet maken. Mijn manager is er ook' zegt Finn.

Ik snap het wel...maar de gedachte dat Drake met zijn smerige handen over haar lichaam gaat maakt me gek. Terwijl ik aan de telefoon ben pak ik een tas, doe ik een jas aan en loop ik naar mijn auto toe.

'Doe alsjeblieft iets als hij meer doet dan aanraken' zeg ik zachtjes.

'Ik eh...hij eh...' stamelt Finn.

'WAT!' roep ik in de telefoon. 'Als je wilt dat er straks nog iets over is van die bar van je dan zorg je ervoor dat ik ze straks niet samen aantref'

'Wees blij dat ik je bel man. Je hoeft echt niet zo lullig te doen. Anders bel ik je de volgende keer niet meer hoor' zegt Finn.

Shit. Hij heeft een gelijk.

'Oké, oké. Ik snap het. Laat ze gewoon alsjeblieft niet samen vertrekken voor ik er ben' zeg ik.

'Dat kan ik wel regelen' zegt Finn.

Dat is een opluchting. Maar het idee dat ik straks binnenkom en hen staan te zoenen...ik denk niet dat ik voor mezelf in kan staan.

Ik hang op en bel gelijk mijn moeder.

'Hey mam, ik slaap vanavond thuis oké. Ik ben nu onderweg' zeg ik zodra ze opneemt.

'Waarom ga je zo laat nog rijden jongen? Je zou zaterdag toch pas komen?'

Ik weet even niet wat ik moet zeggen.

'Is er iets met Blair?' vraagt mijn moeder.

'Ja' zeg ik.

'Ik zag haar al weglopen van thuis. Nadat die smeerlap met haar moeder binnenkwam' zegt ze.

'Wacht. Hold on. Wat zeg je mam?' vraag ik.

'Haar moeder is al een tijdje met een ander. Ik denk dat het misschien al gaande was voor haar vader overleed' zegt mijn moeder.

'Jezus christus. Het is amper een maand geleden...' zeg ik.

'Ja, dus ik begrijp wel dat ze het allemaal even niet ziet zitten. Neem haar alsjeblieft mee naar huis'

'Dat ga ik doen mam. Tot straks' zeg ik.

Er komt geen einde aan de rit. Er gaan allemaal scenario's door mijn hoofd over hoe ik Blair ga aantreffen daar. En natuurlijk hoeveel pijn ik Drake zijn gezicht ga doen. De parkeerplaats staat helemaal vol. Het gaat super druk zijn binnen...waarom? Het is donderdag avond. Hebben die mensen allemaal niks te doen op vrijdag? Ik parkeer mijn auto en doe hem op slot. Ik adem even diep in en uit voordat ik naar binnen ga. Ik ben nu al witheet van woede.