Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 80

-Blair-

'Wat zei je?' vraag ik terwijl ik mijn mond voel open zakken van verbazing bij de voordeur.

Josh staat voor me met een grote bos bloemen. We zijn vandaag drie maanden samen.

'Ik hou van je' zegt hij nogmaals.

Mijn hart staat stil. Dit kan niet gebeuren. Zo snel als ik kan sla ik de deur dicht en draai ik me om. Cami kijkt me met grote ogen aan.

'Blair, wat doe je?' vraagt ze.

'Ik eh...ik weet het niet' zeg ik.

'Het was toch lief? Voelt het nog steeds niet goed?' vraagt ze aan me.

'Ik, het...het was niet mijn bedoeling dat hij zoveel gevoelens zou krijgen. Het is leuk enzo...maar dit is het niet...dit kan het niet zijn' antwoord ik.

'Wat bedoel je met "het" schat?' vraagt ze aan me.

'Gewoon, wat je voelt als je van iemand houd' zucht ik als ik naast haar op het bed ga zitten.

'Je bedoelt zoals je van je ex hield?' vraagt ze voorzichtig.

De tranen beginnen te stromen en ik kan het allemaal niet meer inhouden. Ik knik naar haar en denk terug aan alle pijn. Van hoe hij me behandeld heeft naar het punt dat ik Emily ben verloren. Alles komt weer terug.

'Lieverd, ik denk echt dat het kan helpen als je hier een keer met iemand over gaat praten. Je zit er nog steeds zo mee. Je hebt hier steun bij nodig. Iemand die weet hoe alles zit met een traumatische ervaring verwerken' zegt Cami.

Daar heb ik eigenlijk nooit over nagedacht. Emily was iets waar alleen Cami en ik van wisten. Ik heb er nooit over nagedacht om daarover te praten. Misschien zou het wel kunnen helpen. Misschien moet ik dat een kans geven.

'Is het vooral Emily, of nog steeds Thomas?' vraagt ze voorzichtig aan me.

'Denken aan Emily verscheurt mijn hart. Thomas...ik kan gewoon bij niemand terug vinden wat ik bij hem heb gevoeld. Wat als hij echt de enige is voor mij? Het is niet alsof ik niks anders geprobeerd heb...maar het zit er gewoon niet in' zeg ik.

Ik veeg mijn tranen weg. Ik moet even rustig worden. Josh verdient ook uitleg. Hij is altijd aardig geweest, misschien ben ik wel degene die daar misbruik van heeft gemaakt.

'Zou hij nog voor de deur staan?' vraagt Cami aan mij.

'Ja' horen we een mannenstem buiten de deur zeggen.

Mijn ogen worden groot. Kut. Heeft hij alles gehoord.

'Ik denk dat ik hem beter even binnen kan laten' zegt Cami.

Shit. Shit en nog eens shit. Josh zit tegenover me op mijn bed. Hij kijkt me onderzoekend aan.

'Wie is Emily? En wie is Thomas?' vraagt hij.

'Ik...Thomas, is eh...de jongen waar ik voor mijn studietijd een relatie mee had' zeg ik voorzichtig.

'Blair, is dat niet al meer dan een jaar geleden?' vraagt hij.

Ik knik.

Cami zit ook nog bij ons in de kamer. Ze stond erop dat ze mocht blijven en ik stel dat heel erg op prijs.

'Er is gewoon erg veel gebeurt in een korte periode' zeg ik tegen hem. Ik denk gelijk aan Emily. Automatisch beweegt mijn hand naar mijn buik. Alsof ik haar daar mis. Alsof ik haar nu nog zou kunnen beschermen.

Josh zijn ogen volgen mijn beweging.

'Heeft hij...' hij probeert zijn stem zacht en voorzichtig te laten klinken. 'Heeft hij je zwanger gemaakt?' vraagt hij dan.

Mijn ogen schieten gelijk vol tranen en Cami snelt naar me toe om mijn hand vast te pakken.

Ik knik naar hem. 'Maar hij weet het niet' zeg ik tussen mijn tranen door.

Josh kijkt verward. Er moet nu waarschijnlijk ook alles door zijn hoofd gaan.

'Ze wist het zelf ook niet. Ze kreeg een paar weken nadat ze hier aankwam hele erge krampen. We zijn naar de spoed gegaan en toen bleek het om een miskraam te gaan. We hebben er nooit met iemand over gepraat dus hou dit alsjeblieft voor je' legt Cami uit.

Ik ben haar dankbaar dat ze het uitlegt. Ik weet niet of ik zelf de juiste woorden had kunnen vinden.

'Jezus Blair' zegt Josh geschokt. Hij slaat zijn arm om me heen en trekt me tegen zich aan.

Het voelt fijn, maar niet hoe het zou moeten voelen.

'Ik denk niet dat we hier mee door moeten gaan' snik ik tegen hem aan.

'Dat weet ik schat' zegt hij terwijl hij me blijft troosten. 'Dat weet ik'

Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en staat op.

'Ik denk dat praten met iemand je ook goed zal doen' zegt hij voor hij weg gaat.

Als hij de deur achter zich dicht doet horen we een vrouwenstem iets tegen hem zeggen. Cami en ik kijken elkaar verbaasd aan.

'Ja dat is deze kamer' horen we Josh zeggen.

Voordat we verder iets horen, horen we een diepe zucht. Dan wordt er op onze deur geklopt. Ik veeg m'n tranen weg en loop naar de deur toe. Cami loopt achter me aan. Mijn ogen worden groot als ik de deur open doe.

'Mam?'