Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 171

-Blair-

'Zo te zien is de avond best goed geëindigd' zegt mijn moeder als ik binnen kom. Ze zet een kopje thee neer en gaat op de bank zitten. Ze klopt op de plek naast haar.

'Dussss?' vraagt ze als ik naast haar kom zitten.

Ik kan mijn glimlach niet langer verbergen. 'Het is weer goed, tenminste, een soort van goed. Ik kan nog niet vergeten wat er is gebeurd enzo. Maar we willen het toch nog een kans geven. Ik heb hem gezegd dat ik alles rustig aan wil doen'

'En daarom draag je nu zijn trui?' vraagt mijn moeder als ze haar wenkbrauwen optrekt.

Ik moet lachen. 'Het was gewoon koud' zeg ik.

'Ja ja' lacht mijn moeder.

'Is het goed als ik de thee mee neem naar boven? Ik wil nog even de meiden bellen. We gaan binnenkort op vakantie en ik moet nog laten weten dat ik mee ga' zeg ik vrolijk.

'Natuurlijk, wat leuk lieverd' zegt mijn moeder.

Eenmaal op mijn kamer dringt alles pas echt door. Ik voel vlinders in mijn buik en haal opgelucht adem. Het is alsof alles eindelijk weer op zijn plek is gevallen. Als ik naar mijn raam toe loop zodat ik mijn gordijnen dicht kan doen zie ik Thomas in zijn kamer staan. Gelijk gaat mijn telefoon af. Ik moet lachen als ik zie dat Thomas me belt. Ik neem op en zet de telefoon op luidspreker.

'Je weet dat het best wel creepy is toch, hoe je in dat raam naar me zit te staren' zeg ik tegen hem.

'Creepy? Andere mensen zouden het romantisch noemen' lacht hij. 'Weet je, het is eigenlijk niet goed dat je je gordijn nog open hebt terwijl het donker is buiten. Denk aan al die enge gasten die naar binnen kunnen kijken' zegt hij.

'Jij bent daar een van' lach ik als ik hem aankijk door mijn raam.

'Touché' zegt Thomas.

Ik trek de hoodie uit omdat mijn moeder de verwarming hier veel te hoog heeft staan. Ik gooi hem op mijn bed zodat ik er straks tegenaan kan liggen. Hij ruikt helemaal naar Thomas.

'Heb je je moeder al gesproken?' vraag ik aan hem.

'Zodra ik weer binnen kwam begon het kruisverhoor' zegt hij. 'Kort samengevat is ze onze bruiloft al aan het plannen' grapt hij.

'Gelukkig is ze in ieder geval niet teleurgesteld' zeg ik.

'Goudlokje...wie kan er nou in hemelsnaam teleurgesteld zijn in jou...' zegt hij.

Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet, ik ben ook eigenlijk best wel perfect' lach ik als ik mijn haar los doe wat ik eerst in een knotje had gedragen.

'Je weet dat je het nog lastiger maakt hè, als je niet oppast kom ik zo weer aanbellen' zegt Thomas.

'En ik maar denken dat je door mijn raam zou komen klimmen' zegt ik als ik de ritssluiting van mijn jurk naar beneden doe.

'Oh gaan we dit spelletje spelen' lacht Thomas wanneer hij zijn blouse los begint te knopen. Zijn stropdas hangt inmiddels los om zijn nek heen en dat zorgt ervoor dat ik het veel te warm krijg. Dit keer ligt dat niet aan de verwarming.

'Beter pas je op Blair...anders...' zegt Thomas.

Nog voordat hij zijn zin af kan maken laat ik mijn jurkje op de grond vallen.

'Verdomme' hoor ik Thomas vloeken.

'Blair stap alsjeblieft weg bij dat raam' zegt hij zachtjes.

'Hmmh, ik zal er even over nadenken' zeg ik.

Ik draai me om en maak de sluiting van mijn bh los die ik vervolgens ook op de grond laat vallen.

'Fuck' hoor ik door de telefoon.

Snel pak ik het shirt wat Thomas me heeft meegegeven. Ik had het expres al binnen handbereik liggen. Als ik me weer omdraai zie ik dat Thomas is zijn boxer voor zijn raam staat.

Shit.

'BLAIR!' roept mijn moeder van beneden.

Fuck...wat nou weer?

'Wat is er mam?' roep ik naar beneden.

'Zeg is dat je vriendje of zijn licht uit doet of zijn gordijn dicht. Heel de buurt kan meegenieten!'

Ik voel dat mijn wangen beginnen te gloeien. Ze zal het vanaf het raam in de woonkamer hebben kunnen zien. Als ik naar het raam kijk zie ik dat Thomas alleen een nog bredere grijns op zijn gezicht heeft. Hij zwaait zelfs...

'Thomas!!!' roep ik door de telefoon.

'Zal ik dan maar wat foto's naar je sturen lekker ding?' vraagt hij.

'Stap alsjeblieft weg bij dat raam' zeg ik.

'Wat zei jij ook al weer? Hmmh, even nadenken' zegt hij gespeeld serieus.

'THOMAS!!! Mijn moeder ziet je' zeg ik gefrustreerd.

'Oké vooruit dan' zegt hij.

Zijn gordijn gaat dicht en ik doe hetzelfde.

'Beloof me dat je nog afscheid van me neemt voor ik morgen weer terug ga' zegt hij.

'Dat beloof ik' zeg ik tegen hem. '

We praten nog even door en uiteindelijk val ik in slaap terwijl we nog aan de telefoon zitten.