Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 167

-Thomas-

Ik had me voorgenomen om vanavond alles met haar te bespreken. Alles hopelijk op te lossen. Hoe kan ik dat doen nu? Ik vecht tegen mijn eigen gevoel om een arm om haar heen te leggen, haar tegen me aan te trekken.

'Je maakt het me moeilijk' zeg ik tegen haar.

Ze kijkt me met grote ogen aan. Ze lijkt wel een rendier die in een stel koplampen kijkt.

'Wat?' vraagt ze.

De manier waarop ze me aankijkt brengt me terug naar de tijd dat ik bij haar ouders aanbelde voor de eerste keer. De verbaasde blik die ze had toen ik haar mee vroeg om te skeeleren.

'Je hoorde me wel' zeg ik tegen haar.

Ze trekt haar hand snel terug.

'Denk je dat je de enige bent die het moeilijk heeft' zegt ze zachtjes.

'We moeten praten' zeg ik terwijl ik haar blik probeer te ontwijken. Ik pak het flesje bier uit haar handen en zet het weg.

'Misschien kunnen we beter wat water halen' zeg ik tegen haar.

Ze knikt naar me. We staan op en ze loopt achter me aan naar binnen. Onderweg komen we haar moeder tegen.

'Hoi Thomas' zegt Lilian tegen me.

'Lilian' zeg ik kortaf.

'Thomas, mag ik misschien heel even iets zeggen?' vraagt ze.

Ik ben verbaasd door haar vraag. Ik knik ja.

'Tegen jullie allebei eigenlijk' zegt ze als ze haar dochter aankijkt.

'Van vroeger, of, ja, een paar jaar geleden eigenlijk. Het spijt me. Het...ik...ik heb niet goed gehandeld. En dat spijt me oprecht. Ik hoop dat jullie het mij beide op een dag kunnen vergeven. Ik verwacht het natuurlijk niet in een dag, maar ik wil dingen beter doen. Ik wilde graag beginnen met mijn verontschuldigingen aanbieden aan jullie' zegt ze.

'Het is goed mam' zegt Blair.

Ze kijkt van haar dochter naar mij.

'Met tijd lukt dat vast wel' zeg ik. 'Gefeliciteerd met het nieuws' zeg ik daarna.

Ze kijkt even verbaasd naar Blair en daarna weer naar mij.

'Dankjewel' zegt ze daarna. 'We proberen het nog niet aan iedereen te vertellen dus misschien zou je het nog even voor je kunnen houden. Maar ik begrijp waarom Blair het je verteld heeft'

'Geen probleem' zeg ik tegen haar. Daarna kijken we hoe ze terug loopt naar d'r vriend.

Ik pak een glas water voor Blair en ook voor mezelf. Kennelijk is het niet veel rustiger geworden, iedereen heeft zich gewoon in het huis verzameld nu. Gelukkig zijn de hapjes op dus dan zullen de mensen niet te lang meer blijven rondhangen.

'Zullen we anders even boven praten?' vraag ik aan haar.

Ze kijkt me bedenkelijk aan.

Ik trek haar naar me toe als ik iemand langs zie lopen die duidelijk te veel op heeft. Als hij nog een stap naar achter zet trek ik haar tegen me aan. Ik voel gelijk dat ze naar adem hapt. Ik hou mijn arm voor haar zodat die klootzak tegen mijn arm aankomt in plaats van haar als hij nog dichterbij komt.

'Gast, kijk even uit wil je!' zeg ik.

'Oh, haha, oeps. Sorry man' zegt hij.

'Sorry schoonheid' zegt hij als hij naar Blair kijkt.

Daarna loopt hij weg, naar waar hij ook vandaan kwam. Geloof me, ik ken heen die man niet. Het zou me niet eens verbazen als er mensen gewoon binnen zijn komen lopen omdat het eruit zag als een leuk feest.

'Dus, naar boven?' vraag ik als ze van mijn borst naar me opkijkt.

Ze zet langzaam een stap naar achter waarna ze haar benen verraderlijk tegen elkaar aandrukt. Ik bijt op mijn lip om te voorkomen om haar hier op te tillen en over mijn schouder te gooien. Dan zou ik haar zo naar mijn slaapkamer toe dragen, maar dan niet om te praten.

'Denk je...dat we' zegt ze zachtjes.

Ik buig mijn hoofd iets naar haar toe zodat ze wat dichter bij mijn oor kan praten. De muziek staat erg hard dus ik versta haar bijna niet.

Zodra ik in de buurt van haar nek ben zie ik dat ze kippenvel krijgt.

'Kunnen we dat en dan ook echt praten?' vraagt ze zachtjes.

'Ik hoop het wel' lach ik in haar oor. Ik weet dat we eerst moeten praten, al begin ik wel aan mezelf te twijfelen of ik meen wat ik net zei.

'Denk jij van niet?' vraag ik aan haar.

Ze ademt onregelmatig.

'Misschien als we niet te dicht bij elkaar gaan zitten. Of als je aan de andere kant van de kamer gaat staan' zegt ze.

Ik moet even lachen. 'Is goed' fluister ik in haar oor. Terwijl ik dat zeg wrijf ik even met mijn hand langs haar arm. Ik geniet van de huivering die door haar lichaam heen trekt. Hierna zal ik me inhouden. Maar voor nu kon ik het even niet laten.