Deel 25

357 20 0
                                    

- Thomas - 

Godverdomme. Ik had moeten weten dat dit had kunnen gebeuren. Waarom moeten ze nou op dit moment komen opduiken? Ik bal mijn vuisten uit frustratie.

'Dus, buurmeisje?' zegt Drake terwijl hij naar Blair kijkt. Ik zie zijn blik afdwalen van haar ogen naar haar tieten en ik moet me zo erg inhouden om hem niet gelijk op zijn bek te slaan.

'Jup' reageert Blair.

'Ik wil ook zo'n buurmeisje' zegt Finn lachend. 'Heb je niet nog een zus ofzo'

Ik kijk bezorgd naar Blair. Ik wil haar niet blootstellen aan deze eikels.

'Nee, alleen ik' reageert ze.

'Ik denk niet dat de wereld twee van zulke schoonheden op de wereld gaat zetten' zegt Levi.

Nu doen ze het er gewoon om...Blair's wangen worden rood. Ik merk dat ze dit soort aandacht niet gewend is. Waarom niet? Hebben de jongens op haar school nooit op haar gereageerd? Verdomme, als ze gaat studeren worden dit soort dingen alleen maar erger. Ik probeer nog niet zo ver vooruit te denken, maar dan ben ik er niet om haar er elke dag tegen te beschermen.

'Dus Blair' zegt Drake. 'Heb je zin om misschien een keer iets leuks te gaan doen samen?' vraagt hij.

'Dat gaat niet gebeuren' zeg ik voordat ze antwoord kan geven.

'Hoezo niet?' vraagt Drake. Hij weet dondersgoed waar hij mee bezig is.

'Omdat ze een vriend heeft' zeg ik. Misschien houden ze dan op.

'Waar dan? Ik zie hem nergens. Ik bedoel...hij zou gek zijn als hij haar met jou uit eten laat gaan' zegt Drake.

'Kennelijk ben ik hartstikke single dus het lijkt me leuk om iets met je te gaan doen' zegt Blair en ik voel mijn hart in mijn schoenen zinken. Dat meent ze niet. Snapt ze niet dat ik haar probeer te beschermen?

'Ik heb vanavond een feestje, als je wilt kunnen we daar ontmoeten?' zegt Drake.

'Gezellig, ik heb wel zin in een feestje. Ik ben net geslaagd dus een feestje zou perfect zijn'

'Nice, ik ook. Nou dan zien we je daar wel' antwoord hij.

De serveerster komt hun een tasje brengen met hun bestelling.

'Leuk je te ontmoeten Blair' zegt Drake als hij opstaat en haar hand vastpakt. In plaats van als een normaal mens haar hand te schudden moet die eikel een kus op haar hand geven. Idioot.

'Tot vanavond dan' zeg ik boos. Ze weten echt wel waar ze mee bezig zijn. Ze zijn gewoon pissig omdat ik gister niet ben gekomen.

'Laten we eens kijken of we aan je bodyguard kunnen ontsnappen vanavond' knipoogt Drake naar Blair. Ze moet om hem lachen maar het is niet haar oprechte lach die ik ken van haar. Er klopt iets niet. Ze doet dit om mij dwars te zitten om een of andere reden.

'Ik kijk er naar uit' zegt Blair.

Zodra ze weg zijn probeer ik Blair aan te kijken maar ze gunt me geen blik waardig.

'Eet nog wat' zeg ik tegen haar. Dan kijkt ze me aan. Als blikken konden doden was ik nu om de grond neer gevallen.

'Ik heb geen honger meer' zegt ze en ze stormt naar buiten.

Fuck.

Zo snel als ik kan loop ik naar de serveerster toe om af te rekenen. Op de parkeerplaats kijk ik om me heen maar ik zie Blair niet meer staan. Waar is ze nu weer in hemelsnaam naar toe gegaan. Godverdomme. Als het begint te spetteren loop ik snel naar de auto toe, voordat de hemel openbreekt. Ik besluit de auto te starten en Blair te gaan zoeken. Ik wil niet dat ze in dit weer alleen buiten loopt. Zeker niet met dat korte broekje wat ze aan heeft.

Als ik de weg langs het bos in sla zie ik haar lopen, helemaal doorweekt van de regen. Shit. Ik ga langzaam rijden als ik naast haar rij. Ik doe het raampje naar beneden.

'Blair. Stap in' probeer ik dwingend genoeg te zeggen zodat ze het ook daadwerkelijk doet.

Ze negeert me en blijft doorlopen.

'Blair!' roep ik. Ze kijkt even naar me omdat ze schrikt van het feit dat ik me stem verhef.

'Nee!' roept ze terug.

'Blair, alsjeblieft. Wat is er nou?' vraag ik. '

'Niks, anders zoek je een ander buurmeisje waarmee je dezelfde dingen kan doen als wat je met mij doet want kennelijk is het niks speciaals!' roept ze als ze sneller probeert te gaan lopen.

Is dat echt waar ze boos om is? Dat ik haar mijn buurmeisje noemde?

'Is dat waar je boos om bent?' vraag ik als het nog harder begint te regenen. Ze negeert me weer en blijft doorlopen.

'Blair jij wilde er gisteravond nog niks op plakken. Wat had ik dan moeten zeggen. Dat je het meisje bent waarmee ik samen ben maar waar ik geen officiële relatie mee hebt' zeg ik. Ik rij iets verder door en zet de auto stil met mijn gevarenlichten aan. Ik stap uit en loop naar haar toe. Ik voel mijn T-shirt zodanig doorweken dat het aan mijn lichaam plakt. Hetzelfde geldt voor mijn broek.

'Blair, als jij nu niet in die auto gaat zitten dan til ik je op en dat zet ik je erin' zeg ik waarschuwend tegen haar. Ze probeert om me heen te lopen zonder me aan te kijken.

'Blair!' zeg ik nog een keer waarschuwend.

Weet je wat? Fuck it. Ik zet een stap in haar richting en til haar op met één hand om haar rug en de ander onder haar benen. Blair gilt even op het moment dat ik haar optil.

'THOMAS!!!! ZET ME NEER' roept ze.

Ik kan het niet helpen om te grijnzen door die reactie. 'Nee' zeg ik kort.

Met gemak maak ik de deur open en zet haar op de stoel in de auto.

'Waag het niet op uit te stappen. Met dit weer en dat korte broekje ga ik je echt niet alleen laten lopen' zeg ik.

Ze doet wat ik zeg en blijft zitten. De hele weg naar huis zeggen we geen woord meer tegen elkaar.  

Weerzien - Passie op het HBO serieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu