Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 101

-Thomas-

Ik denk dat we zeker een uur zo hier zitten. Ik kan er nog steeds niet bij waarom ze dit niet aan me heeft verteld. Ze is er helemaal alleen doorgegaan. Natuurlijk weten haar ouders er ook niks van. Moet ik nog iets zeggen over gister? Het voelt allemaal zo normaal om zo bij haar te zijn.

'Is dat ook waarom je soms zoveel drinkt als je uitgaat?' vraag ik aan haar.

Ze stapt van mijn schoot af en gaat naast me zitten. Blair haalt haar schouders op.

'Ik weet het niet' zegt ze. 'Misschien. Eerst dacht ik dat het om pap was. Zoveel is er niet veranderd met toen hij nog leefde als ik heel eerlijk mag zijn. Het was meer...het verlies...alweer. Toen zag ik jou...en moest ik ook weer aan haar denken. Ik wilde gewoon afleiding. Even niet hoeven nadenken over alles' legt ze uit.

'Ik snap het wel...maar probeer er alsjeblieft op te letten. Zoveel alcohol is niet goed voor je. Ik wil niet eens denken aan hoe het zou zijn als ik er niet was geweest, of als Finn niet aan het werk was. Ik maak me zo'n zorgen om je' zeg ik.

Ik wil dat ze weet hoeveel het me doet, maar ik durf die woorden nog niet goed tegen haar uit te spreken. Het geeft me en benauwd gevoel. Ze zou moeten weten dat mijn gevoelens nooit veranderd zijn voor haar. Dat niemand aan haar zou kunnen tippen en dat ik waarschijnlijk de rest van mijn leven genoegen zal moeten nemen met minder.

'Wat ik er gebeurd thuis?' vraag ik aan haar.

Dat heeft ze me nog steeds niet verteld.

'Heb je het nog niet gehoord? Moederlief heeft een nieuwe vriend. Die kwam ik gister ochtend tegen in de keuken. Mijn moeder gedroeg zich als een compleet ander mens...Ik moet er niks van hebben. Ik bedoel maar, hoe lang geleden heeft ze haar man onder de grond gestopt...Het was waarschijnlijk al gaande toen hij nog leefde' ratelt ze door.

Ik leg mijn hand op haar been en ze stopt abrupt met praten.

'Ik wou dat ik morgen niet al terug hoefde' zeg ik.

Ze heeft me nodig. Misschien weet ze het zelf niet, maar ze heeft me nodig. Als ik heel eerlijk ben, heb ik ook haar nodig. Na alles wat ze me deze ochtend heeft verteld.

'Mag ik vanavond nog hier slapen?' vraagt ze aan mij.

'Natuurlijk' zeg ik tegen haar. 'Waarom zou ik anders hier zijn' lach ik.

'Ik voel me bijna speciaal' zegt ze.

'Je bent speciaal' zeg ik zonder erbij na te denken.

Ze verbreekt gelijk het oogcontact en kijkt naar de grond. Ik zie toch dat haar wangen een lichte blos krijgen. Het geeft me ergens wat bevestiging dat gister niet alleen veroorzaakt werd door de drank.

'Moeten we daar nog over praten?' vraagt Blair als ze me aankijkt.

'Wat bedoel je?' vraag ik.

'Over gisteravond' zegt ze.

'Ehh. Wat wil je zeggen?' vraag ik aan haar.

'Gewoon. Wat er gebeurd is' antwoord ze.

'Oké. Nou...we gingen hier heen en we hebben gezoend' zeg ik.

'We hebben niet maar één keer gezoend' zegt ze.

'Nee. We hebben de hele nacht gezoend en je maakte het me verdomde moeilijk' zeg ik dan.

Ze bijt op haar onderlip.

Shit. Nu begint het weer te gebeuren. Dit zou nu niet moeten gebeuren, we hebben een serieus gesprek.

'Sorry' zegt ze.

'Dat hoef je niet te zeggen. Ik ben eerder bang dat ik misbruik van jou maakte omdat je zoveel had gedronken' zeg ik.

'Nee. Of. Nja...ik had wel veel gedronken maar ik was me wel bewust van wat er gebeurde. Zeker nadat we nog wat hadden gegeten. Toen begon ik al wat te ontnuchteren' zegt ze.

'Heb je er spijt van?' vraag ik aan haar.

'Nee. Ik weet gewoon niet wat het betekent' zegt ze.

'Wil je dat het iets betekend?' vraag ik aan haar.

'Ik weet het niet. Waarom stel jij alle vragen. Heb jij er spijt van?' vraagt ze.

'Nee. Absoluut niet' zeg ik.

'Misschien moeten we er allebei nog even over nadenken' zegt ze. 'Maar op dit moment wil ik dat nog even niet. Ik wil nog één dag even kunnen doen alsof er niks is waar we over moeten nadenken. Ik wil gewoon genieten van de dag' zegt ze.

'Oké. Laten we dat doen dan. Even niet nadenken, dat klinkt wel goed' zeg ik.

De hele dag doen we niks speciaals. Behalve dat we ons gedragen als een stel, wat me een warm gevoel geeft waar ik nu niet over na hoef te denken. We kijken de hele tijd films onder een dekentje op mijn kamer. We liggen de hele tijd in bed tegen elkaar aan. We knuffelen. Het gaat allemaal vanzelf. Soms zetten we de film op pauze om net zo te zoenen als gisternacht. Ik probeer niet verder te gaan dan dat, ook al merk ik dat zij dat ook zou willen. Zulke keuzes wil ik nog niet maken zonder dat we nagedacht hebben over alles wat er gebeurd is. Voor vandaag zijn we samen. De rest moeten we daarna uitzoeken.