Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 170

-Blair-

'Je hebt gelijk' zeg ik als ik me met tegenzin terug trek. We gebruiken allebei de afstand tussen ons om tot adem te kunnen komen. Thomas trekt zijn broek een beetje naar beneden en beweegt wat heen en weer.

'Sorry' zegt hij. 'Die pantalons zitten nogal...strak op zulke momenten'

Ik kijk weg zodat hij me niet weer ziet blozen. Aan zijn lach te horen weet hij maar als te goed waarom ik weg kijk.

'Dus' zegt Thomas na een tijdje. 'Wat eh...betekent dit nu eigenlijk?' vraagt hij.

'Ik weet het niet zo goed' zeg ik eerlijk. 'Ik wil er niet gelijk weer een label op plakken' leg ik uit. 'Maar ik wil niet...dat je dit ook met iemand anders doet' zeg ik voorzichtig.

'Dan zijn we het daar in ieder geval over eens' zegt hij. 'Laten we het inderdaad rustig aan doen, voor zover dat kan. En aanvoelen wanneer we verder kunnen. Want geloof me als ik dit zeg, ik heb geen intentie om je ooit nog los te laten'

Ik knik naar hem. Zijn ogen leggen me alles uit wat hij niet kan zeggen waarna hij zijn lippen op de mijne legt. Heel zachtjes, alsof we elkaar bijna niet aanraken.

'Ik wil eigenlijk niet dat je weggaat' zegt Thomas nadat we zeker een uur op zijn bed hebben gelegen. We hebben alleen maar geknuffeld. We hebben niet eens met elkaar gepraat, we hebben gewoon de hele tijd tegen elkaar aan gelegen.

'I know...maar als we rustig aan gaan doen is het beter dat ik thuis slaap' zeg ik.

'Hmmh' zegt hij. 'Als je mee gaat op vakantie dan slaap je wel bij mij hoor. Je gaat niet naast Denise liggen' zegt hij.

Ik moet lachen om zijn houding hier tegenover.

'Misschien wilde Denise en ik er heel graag een meiden uitje van maken. Dan kan jij lekker met Callum op de kamer' zeg ik.

'Dat meen je toch niet hè, je weet dat die gast constant slaapwandelt. Dat is nu Denise haar verantwoordelijkheid dat kan ik echt niet aan' zegt Thomas.

'Slaapwandelt hij?' vraag ik verbaasd.

Dat wist ik niet. Tenminste, Denise heeft het er nog nooit over gehad.

'Het is echt verschrikkelijk. Dus doe me dat alsjeblieft niet aan' zegt Thomas.

'hmmh, vooruit...ik zal er over nadenken' zeg ik plagerig.

'Ohja...vertel me alsjeblieft wat ik kan doen om je over te halen' zegt hij met een lage rauwe stem.

Hij brengt zijn lippen steeds dichter bij de mijne.

'Je kan me het best loslaten zodat ik naar huis kan gaan' zeg ik voordat hij me weer kan zoenen en me op die manier op zijn kamer houd.

'Dat klinkt niet heel leuk' zegt hij.

'Klopt, maar mijn moeder appt waar ik blijf dus het wordt sowieso tijd dat ik er vandoor ga. Volgens mij is iedereen al weg. Ik wil je ouders ook niet de verkeerde indruk geven'

'Ohnee, wat zullen mijn ouders wel niet denken' grapt Thomas.

Ik moet lachen door zijn reactie, dat wordt nog erger als hij me in mijn zij prikt.

'Ik moet mijn moeder wel iets uitleggen over vannacht' zegt hij zachtjes.

'Ik de mijne ook' antwoord ik.

'Dus, ik ga zeggen dat het niet officieel is maar dat je wel van mij bent' zegt Thomas, al klinkt het meer als een vraag.

'Hoezo bezitterig' lach ik.

Thomas legt zijn handen om mijn heupen en knijpt zachtjes. 'Niemand anders mag dit doen. Alleen ik' fluistert hij.

Ik kan geen woorden meer uitbrengen. Ik kan alleen maar ja knikken.

'Je bent de enige voor mij. Altijd' fluistert hij.

Ik kus hem nog één keer. Dan sta ik op. Ik moet echt weg gaan anders kom ik niet meer thuis. Nu ik nog een beetje weerstand over heb moet ik er gebruik van maken.

'Ik ga er vandoor' zeg ik wanneer ik mijn jurkje een beetje glad strijk.

'Wacht even' zegt Thomas als hij ook gelijk op staat. Hij pakt iets uit zijn kast.

Hij geeft de hoodie aan mij en ik beslis hem gelijk over mijn jurk aan te trekken.

'Kijk, dat is precies hoe ik je wil zien' zegt hij als hij me tegen zich aantrekt.

'Wat? In een veel te grote trui' lach ik.

'Nee. In mijn kleding' zegt hij. Hij geeft me nog een t-shirt aan. 'Hier kan je vanavond in slapen' zegt hij. Ik herken het shirt gelijk. Deze droeg ik altijd als ik bij hem kwam slapen. Het geeft me gelijk een warm gevoel door mijn hele lichaam.

'Kom, ik zal met je meelopen naar huis' zegt Thomas. Daarna volg ik hem de trap af.