Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 94

-Thomas-

Ik kijk om me heen maar ik kan Blair niet vinden. Waar is ze in godsnaam? Wie ik wel zie is Finn, dus ik stap gelijk op hem af. Ik hoop voor hem dat hij precies weet waar ze is.

'Waar is ze?' vraag ik zodra ik hem zie.

'Ze is even naar het toilet, Drake die wacht buiten de deur van de wc volgens mij' zeg ik.

'En je weet zeker dat ze daar niet samen naar binnen zijn gegaan?' zeg ik tegen hem.

'Ehhh...volgens mij niet man' zegt hij.

Ik hoop het. Voor hem.

Ik loop naar de toiletten toe.

-Blair-

Ik stommel weer terug naar de dansvloer terwijl ik me vastklamp aan Drake. Ik moest zooooo nodig plassen maar ik kon amper recht lopen dus gelukkig liep Drake even met me mee. Ik vind hem best wel aardig, alleen is hij best handtastelijk. Gelukkig vind ik dat op het moment niet erg.

'Als je wilt kunnen kunnen we ook naar mijn huis gaan' zegt hij wanneer hij zijn duim onder mijn kin legt.

Ow. Shit. Hier had ik niet op gerekend. Ehmmm...hij gaat toch niet...eh. Fuck.

'Zullen we nog wat dansen?' vraag ik expres extra enthousiast.

'Uhh ja is ook goed prinses' zegt hij.

We lopen samen weer naar de dansvloer. Mijn god...ik heb echt te veel op. Drake komt gelijk tegen me aan schuren. Ik weet alleen niet meer zeker of ik het nou wel zo leuk vind. Ik probeer me om te draaien maar dat is niet veel beter. Zijn ene hand zakt af naar mijn kont en de ander gaat steeds hoger. Ik kijk om me heen en probeer Finn's blik te zoeken voor hulp. Als ik hem eindelijk vind maakt hij een gebaar waarmee hij met zijn hand langs zijn keel beweegt en heftig nee schud. Wat bedoelt hij nou weer. Hij maakt een gebaar dat ik me om moet draaien. Dat gaat lastig als Drake zo dicht tegen me aan staat. Zijn handen blijven me steviger en steviger vastpakken en ik weet honderd procent zeker dat ik hem niet kan geven wat hij wilt. Als zijn hand nog meer omhoog beweegt raak ik in paniek. Ik probeer hem van me af te duwen maar dat gaat niet heel soepel. Ik kijk Finn aan in de hoop hem te overtuigen om naar me toe te komen. Maar dan is Drake ineens weg. Of in ieder geval...ik voel zijn handen niet meer op mijn lichaam. In de plaats daarvan staat er gelijk iemand anders tegen me aan, alleen reageert mijn lichaam hier totaal anders op. Alles begint gelijk te tintelen als ik hem tegen me aan voel. Mijn hartslag versnelt en mijn mond wordt droog. Zijn handen vinden een weg over mijn lichaam waardoor ik het gevoel hem dat ik helemaal gek wordt.

'Wat doe je hier alleen Goudlokje' hoor ik Thomas zijn stem in mijn oor zeggen.

Fuck. Hij is het.

Als ik me omdraai zie ik nog net dat Drake maakt dat hij weg komt.

'Wat doe jij hier?' vraag ik aan hem.

'Hm, ik werd gebeld door Finn' zegt hij.

Wat? Serieus?!?

'Wat? Waarom? Ik ben geen klein kind! Ik heb geen babysitter nodig dus als dat is waarom je hier bent dan kan je weer ophoepelen' zeg ik tegen hem.

'Ohja? Zou je echt willen dat ik nu wegga?' zegt Thomas als hij zijn grip verstevigd en zichzelf tegen me aandrukt.

Kut. Mijn lichaam verraad me weer. Ik voel zijn aanwezigheid van top tot teen. Het voelt als een high waarvan je nooit wilt dat het stopt.

'Volgens mij heb je wel iemand nodig die op je let, Drake had je waarschijnlijk zoveel drank gevoerd dat je niks meer kon en uiteindelijk in zijn bed belandde' zegt hij tegen me.

'Zo ver had ik het echt niet laten komen!' zeg ik als ik me boos naar hem omdraai.

Als ik in zijn ogen kijk...dan gaat het weer fout. Dan kan ik niet meer nadenken.

'En Finn heeft jou gebeld?' vraag ik.

'Ja' zegt Thomas.

Ik trek me los en loop met grote, wankele stappen wel...op Finn af. Ik merk dat Thomas achter me aan probeert te komen.

Finn kijkt me verbaasd aan als ik voor hem sta.

'Finn' zeg ik met een strenge stem. 'Waarom heb je een babysitter voor me gebeld? Je bent zo'n verrader!'

'Sorry Blair maar ik maakte me zorgen om je. Drake is hier vaker en ik zie wat hij met vrouwen doet, ik wilde niet dat dat met jou zou gebeuren' zegt hij.

'Had je dan niet Angelina ofzo kunnen bellen, of zelf naar me toe kunnen komen?' vraag ik aan hem.

'Angelina is weg met haar ouders en ik weet niet wat ik had moeten doen, ik werk tot half vier ofzo' zegt hij.

Ik weet even niet meer wat ik nu moet doen.

'Mag ik een glas water voor haar?' vraagt Thomas.

'Sure' Finn schenkt het gelijk in en zet het voor me neer. 'Het is belangrijk dat ze even goed drinkt nu'

'Serieus? Jullie weten dat ik gewoon hier sta hè?' zeg ik tegen mijn twee babysitters....want Finn doet net zo hard mee.

'Wil je alsjeblieft dat water drinken?' vraagt Thomas.

Ik zucht geïrriteerd maar neem uiteindelijk toch een paar slokken van het water. Wanneer ik dat doe merk ik pas hoeveel dorst ik heb.

Een paar tellen later begint mijn favoriete nummer af te spelen. Ik ga hier dus niet saai blijven zitten met die twee.

'Nou, jullie kunnen me vanaf hier goed zien dus dan ga ik weer even dansen' zeg ik.

'Het is beter als je hier blijft' zegt Thomas.

'Voor jou misschien. Maar niet voor mij' zeg ik als ik wegloop.

Ik ken Thomas en ik moet hem geen moment meer geven om er nu een woord tussen te krijgen want dan houd hij me tegen.