Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 35

- Thomas - 

Ik word wakker door het licht wat door de gordijnen heen komt. Zonder dat ik mijn ogen opendoe mis ik Blair's aanwezigheid in mijn bed. Als ik mijn ogen open doe zie ik haar ook niet in mijn kamer. Zou ze al naar beneden zijn gegaan? Ik probeer te zoeken naar mijn telefoon en dan vind ik een briefje. Voordat ik ernaar kijk check ik eerst even de tijd op mijn telefoon.

Shit.

Het is al twaalf uur geweest. Ik heb echt veel te lang geslapen. Geen wonder dat Blair al naar beneden zou zijn gegaan. Dan kijk ik naar het briefje waardoor mijn hart een slag overslaat.

Hey Thomas,

Ik moet even nadenken over gister. Ik weet het allemaal niet zo goed. Wat ik moet vinden van alles bedoel ik. En of ik er mee om kan gaan. Ik slaap vannacht in ieder geval mij Angelina. Misschien wat meer nachten, dat weet ik nog niet. Ik heb even tijd nodig na alles wat er de laatste tijd gebeurt.

-Blair

Fuck.

Gebeurt dit echt? Heb ik het zo snel al weten te verpesten? Ik wist dat ik slecht zou zijn in het hele relatie gedeelte. Maar zo snel...dat moet een record zijn. Wat ben ik toch een idioot. Ik wist niet wat ik moest reageren toen ze zei of ik voor haar zou stoppen. Toen ik ermee begon had ik een bepaald spaar bedrag in gedachte waarvan ik dacht, nou als ik dit bij elkaar heb dan stop ik ermee. Daar ben ik nu al dubbel overheen gegaan. Het is niet alleen het geld. Ergens is het ook gewoon de kick. Ik twijfel of het slim was om haar te vertellen over Aileen. Wat als dat nu het gene is wat er voor zorgt dat ze niet meer terug wil komen. Dat ze nu al klaar met me is. Ik wist dat ik het zou verpesten en toch moest ik het zo nodig proberen...Ik vervloek mezelf.

Ik moet naar haar toe.

Of niet?

Ze wilt ruimte. Of wilt ze juist dat ik achter haar aan kom. Vrouwen zijn vaak zo onduidelijk. Dat zeggen ze het een maar ze bedoelen het ander.

Misschien moet ik haar voor vandaag met rust laten. Het zal behoorlijk wat zelfbeheersing kosten. Maar één dag moet ik haar kunnen geven. Die geef ik haar dan ook. Maar meer gaat me niet lukken. Dat weet ik nu al.

Ik schrik even op als er op mijn deur geklopt wordt.

'Kom je er zo uit luilak?' vraagt mijn vader.

'Ja pap' roep ik. 'Kan je vragen of mam wat koffie zet?'

'Staat al klaar jongen' hoor ik mijn moeder van beneden roepen.

Wacht. Mijn moeder. Misschien weet zij wat ik moet doen. Maar dan moet ik wel open kaart gaan spelen over wat er tussen mij en Blair aan de hand is. Blair had eigenlijk gevraagd of ik dat niet wilde doen maar nu is de situatie anders. Ik weet zelf niet eens wat Blair en ik op het moment zijn. Ik weet niet eens of ze wel terug wilt komen naar me.

Ik beslis toch met mijn moeder te gaan praten. Ik pak een sportbroekje. Het is te warm vandaag voor meer kleding dan dat. Kut. Dan is het ook warm voor Blair...Wat zou ze aan hebben? Ik kijk even naar de kleding die hier ligt. Natuurlijk ken ik niet al haar kleding dus ik moet maar accepteren dat ik geen flauw idee heb wat ze aan zou kunnen hebben nu. Ik kijk nog even rond op mijn bed omdat ik iets mis. Ze zal toch niet? Volgens mij wel...Ik had vannacht een donkerblauw shirt aangedaan om in te slapen. Al na een half uur had ik het te warm en had ik het uit gedaan. Nu is het shirt nergens meer te bekennen. Als ze het heeft meegenomen kan ik meer vertrouwen hebben in dat er een kans is dat ze nog terugkomt.

Met die gedachte loop ik naar beneden voor die kop koffie. En toch ook een gesprek met mijn moeder...