HELLO MS. AUTHOR (COMPLETED)

INDECENT GAME

VIOLET'S POV

Hinintay ko siya sa entrance ng building tulad ng dati naming ginagawa ni Paris. Medyo natagalan siya kaya naupo ako sa flower boxes . May humintong kotse sa tapat ko. Si Max na naman.

"Violet, mag-usap naman muna tayo."

"Ilang beses ba tayong mag-uusap. No, ayoko..." Tumayo ako upang makalayo sa kanya pero pasimple niya akong hinawakan sa braso tapos hinila niya ako sa tabi ng kotse.

"Huwag kang mag-iskandalo o eksena. Pareho tayong mapapahiya." Dire-diretso lang si Max at itinulak niya ako sa loob kotse.

"Max, tigilan mo ako ha!"

"Ayaw mo kasi ng pakiusapan eh..." Ini-autolock niya ang kotse kaya hindi ako makakalabas.

"Saan mo ba ako dadalhin?" Mukhang pinagplanuhan lahat ni Max ang bawat kilos niya pati kung saan niya ako dadalhin. Hindi ako pamilyar sa lugar. Parang first time ko doon.

"Max, huwag namang ganito..." Nakiusap ako ng ipasok niya ang kotse sa isang motel. Hindi ito ang inaasahan ko kay Max.

"Violet, you leave me no choice..." Pumasok ang kanyang kotse sa isang garahe. Nagdilim ang paligid dahil bumaba ang automatic reclining door. Bumaba kaagad siya at pinagbukas ako ng pinto ng kotse."BABA!..."

"Max, please naman...Huwag mong ituloy ito..."

"Akala ko ba mahal ka ni Paris. Di naman niya mahahalata kung nakuha kita ngayon di ba? BABA!" Hinila ako ni Max ng pababa ng kanyang kotse. Nakakatakot ang kanyang sigaw. Hinila niya ako palabas ng kotse at hinila niya ako paakyat ng kuwarto. Tuluyan niya akong naipasok doon.

"Max, parang awa mo na..." Iyon ang unang pagkakataon na nangilabot ako sa hawak ni Max. Para akong binabangungot at gusto kong sampalin ang sarili ko para magising ako sa katotohanan. Hindi ko inaasahang aabot kami sa ganitong punto. Pinahid niya ang luha ko.

"Mahal na mahal kita, Violet. Gustong gusto kong bumalik pero hindi puwede. Hindi mo alam kung ano ang hirap namin ni Mama sa ibang bansa. Nangulila ako sa iyo." Dumampi ang kanyang halik sa aking pisngi, sa aking tenga, pababa ng aking leeg hanggang sa balikat. Napapikit ako sa takot. Isa-isa niyang inalis ang damit ko habang nanlalamig ang mga kamay ko. Tuluyan niya akong nahubaran. Para akong ahas na binalatan. Kung saan ako nakatayo, nandoon ang aking pinagbihisan. Tinakpan ko ang katawan ko ng aking kamay ngunit hindi iyon sapat.

"Violet, matagal kong inasam na muli kitang makasama ng sarilinan. Para akong nababaliw sa tuwing naiisip ko na katabi mo si Paris tuwing gabi. " Iniisip ko rin si Paris ng mga oras na iyon. Alam kong nag-aalala na siya. Tiyak na tawag siya ng tawag . Hindi siya titigil hangga't hindi ako nakakausap.

"Max..." Hinagod niya ang kanyang kamay sa ilalim ng aking buhok. Inamoy-amoy ako na parang manyakis. Bumababa ang kanyang halik habang para akong frozen statue sa aking kinatatayuan. Gumapang ang kanyang malilikot na kamay at maging ang kanyang mapaglarong mga bibig na hindi magkamayaw sa pagsupsop sa aking dede. Dinig ko ang kanyang pananabik. Hayok na hayok at tila uhaw na uhaw sa ganoong klaseng laro. Bumaba siya sa aking puson habangabal ang kamay niya sa pagpisil sa aking pigi. Kinagat-kagat niya ang aking hitaatsaka sinipsip kaya nag-iwan ito ng mga mapupulang marka. Hindi ako makaaray. Nakakakilabot pala kapag nasanay ka na iisa lang ang gagalaw sa iyo tapos biglang may manghihimasok na galawin ka.