HELLO MS. AUTHOR (COMPLETED)

MAX'S ENDING

VIOLET'S POV

Inumpisahan ko ang kuwento ni Max sa isang nakakagulat na balita...ikakasal na si Max. Max pa rin ang pangalan niya sa kuwento. Max Oliveros and the girl is Lara..

And the story goes something like this...

"Max is so proud to meet me. The barong is seemingly multi-colored in nature. A tall and dashing man came walking down the aisle with all his smile. Hindi ko maipaliwanag ang klase ng ngiti niya habang papalapit sa altar.

"Sa wakas ikakasal na rin ako..." Sabi ni Max.

"Ikaw na ang pinakaguwapong groom na nakita ko. " Hawak niya ang kamay ko.

"Sa wakas, ikakasal ako sa aking dream girl."

Kasal?

How I wished dumating ako sa puntong ito. I put on so much my time on this. Sabi ko, tatapusin ko na ang kahibangan ko sa kuwento na si Max ang bida. Actually, I resolved that day na kapag natapos ko ang kuwentong ito ni Lara at Max ay hanggang doon na lang ang kuwento ko kay Max. Ibang bida na ang gagamitin ko. Baka kasi sawa na ang mga readers ko about Max.

Who is Max in the story? He is my bestfriend. At ang tungkol sa kanyang bride. Am I talking her to describe only about the wedding and his bride? Ah, are you curious kung sino talaga ang naging bride niya...si Maegan ba o si Lara. I am talking as if I am his bride. Gusto ko ding maramdaman na maging bride pati ang kasiyahang pumili ng motif ng gown, ng lugar kung saan ang reception, mga guests, mga pipiliing ninang na parang ako nga ang ikakasal. I am assuming that I am having a great feeling to marry that man I love. So deceiving even in the way I have described everything.

Siguro nga pati nga followers ko ay magugulat sa bandang huli ng kuwento matapos kong mangarap ng gising, may babaeng umiiyak sa likuran habang pinapanuod si Max. Aakalain ng lahat na ang nagkukuwento ay ang mismong bride ni Max pero hindi pala.

Nandoon ang pakiramdam ng pagkagulat at pagkalito kasama ang sakit at pait ng kabiguan dahil hindi siya tumupad sa pangako. Naka-moved on na ako kay Fiona...pati kay Paris...kay Max na lang siguro kasi hindi ko maikakaila na iba ang impact ng isang tao lalo na kapag may iniwan siyang buhay na souvenir sa iyo. Palagi mo siyang maaalala at lagi kang aasa na babalikan ka niya.

Xamxam and Madi were the live souvenirs I got from Max. Hindi ko ipagpapalit si Max hanggang ma-confirm ko na all this time kahit malayo kami ay sinikap pa rin niyang maging faithful sa akin...para sa aming pamilya.