HELLO MS. AUTHOR (COMPLETED)

THE VISITOR

DOC'S POV

Nagpasya din akong sundan si Violet sa Maynila.

"Tita, okay lang ba?"

"OO naman. Sino ba naman ako para pigilan ka? Si Violet ang magpapasya..." Sabi ni TIta Cherry. Pinayagan niya akong dalawin si Violet. Pero hindi lang basta isang araw na dalaw lang ang gagawin ko. May isang duffle bag akong dala-dala at alam ni Mama na matatagalan bago ako makabalik . TItira muna ako sa aking tiyahin sa mismong subdibisyon ding iyon kung saan nakatira ngayon si Violet. Doon din kasi tumira si Mama kaya niya nakilala si Papa.

"Anak, anu't anuman ang mangyari..."

"Yes, Mama...babalik po ako. Uuwi ako." Niyakap ako ng mahigpit ni Mama. Umaasa siyang magkakaroon ng mabuting resulta ang aking pasya.

Hindi masyadong traffic sa SLEX. Weekday kasi ako umalis at bihira lang ang nagbibiyahe at lumuluwas ng Maynila. Dala ko ang aking sariling kotse. Regalo iyon ni Papa ng maka-graduate ako ng kolehiyo. Kahit hiwalaya na sila ni Mama ay hindi niya nakalimutan ang suporta niya sa akin. Gabi na kaong nakarating at dumiretso ako kina Violet. Madilim ang kanyang bakuran. Natuton ko naman kaagad kasi excited din akong makita si Violet.

Hinintay ko si Violet at mukhang gabi na siiya uuwi ngayon pero nasilaw ako sa headlight ng kotseng papadating. Bumusina ako kaya gumilid ako sa tabi lang ng kanyang bakurang gawa sa kahoy. Lumabas ang babae sa kotse at nagsuka sa gilid ng kalye.

"Waaakkkkk! ahhhkkkk..." Hinagod ko ang kanyang likod. Lasing si Violet. Tiningnan niya ako at kinilala. "Sino ka?" Lumabas siya at tumayo. Astig! Hinawakan niya ang kuwelyo ko pero dahil hindi niya kinaya, hinimatay si Violet. Nataranta ako. Mabuti na lang at kasama ng susi ng kotse ang susi ng kanyang bahay. Ipinasok ko mauna siya sa loob ng kotse atsaka ko binuksan ang front door. Hindi ko alam ang gagawin .

"Oh Violet. " Dahan-dahan ko siyang pinagko sa aking bisig. Muli kong nasulyapn ng malapitan ang mukha ni Violet. Kumilos ang dalaga at yumakap pa sa leeg ko.

"hmmm, Max...Maxxxx!" Sambit niya ang pangalan ni Max habang lasing na lasing. Itinulak ko sa pamamagitan ng aking paa ang pinto at ipinasok si Violet sa loob ng bahay. Iniakyat ko siya sa taas pero nagdalawang isip ako kung saan ang kuwarto niya. "Dito...Dito ang kuwarto ko..." Pagpasok namin ay bigla akong tinitigan ni Violet. "Max...Max...ikaw ba si Max?"

"Violet si Paris ito." Sabi ko sa kanya pero hinubaran ako ni Violet. Suskopo! Naghubad din siya sa harapan ko. Angseksi niya sa kanyang suot. Nakaitim na bra at panty siya. Embroidered lace ang kanyang gamit kaya mas kaakit-akit. Tuluyan niyang hinagilap ang aking bibig at hindi ako makakilos sa kanyang ginawa. Sabik na sabik siya ng mga oras na iyon. Hindi ko siya masisisi, bigo siya at malungkot. Wala siyang masandalan kundi ako. Kung matutulungan ko siyang maibsan ang kanyang kalungkutan ngayon, hindi na ako magrereklamo. Hindi ako maghihintay ng anumang kapalit. Kung nawala siya sa kanyang sarili ngayon, hindi iyon dahilan para itali niya ang sarili sa akin. Hindi ako maghahabol. Kung siya ang magbibigay ng una kong karanasan sa kama, ikagagalak ko pa. Magpapaubaya ako ngayon at hahayaang gamitin niya hangga't tuluyan na niyang makalimutan si Max.

Ako na ang kumilos. Nagpaubaya si Violet sa pag-aakalang ako si Max. Mainit ang kanyang tugon sa aking mga halik. HInahabol niya ang bawta dampi ng aking labi. Nakapikit lang siya at hindi ko alam kung ano ang naglalaro sa kanyang isipan.

"Violet!" Hindi ko alam kung ano ang ginagawa ko at nakapatong sa kanya. Dahan-dahan kong tinanggal ang strap ng kanyang bra hanggang lumantad sa aking harapan ang malulusog niyang dibdib. Kitang kita ko iyon sa bukas na ilaw mula sa lampshade. Iminulat ni Violet ang kanyang mga mata.

"Nasisiraan ka ba ng bait para bumigay sa tukso..."

"Violet...." Nagpadala na nga ako sa tawag ng makamundong pagnanasa at pinili kong maging agresibo sa kama habang nakikipag-ulayaw sa kanya. Bahagya niyang inilapit ang kanyang katawan sa hubad kong katawan. Niyakap niya ako at hinagod ang aking buhok pababa sa aking batok.

"Magsisisi ka kapag hindi mo itinuloy. Pero higit mong pagsisisihan ito kapag itinuloy mo..."Bulong ni Violet sa akin. Mukhang nahimasmasan na siya at kilala niya ako."Paris...." Napalunok ako at nagulat pagbanggit niya ng pangalan ko. Hindi ko alam kung lasing si Violet. Nakilala niya ako. Ngunit muli siyang pumikit at ipinain ang kanyang katawan sa aking harapan. Nakahawak pa rin siya sa aking leeg habang nakatingin ako sa kanyang kalasingan. Pulang pula ang kanyang mukha.

Kadarating ko pa lang pero heto at isang malaking tukso ang daratnan ko. "Violet, hindi ko kayang palitan si Max sa puso mo pero hayaan mong mahalin kita bilang si Paris..." Pinatay ko ang ilaw at dinig ko ang hikbi ni Violet sa dilim. Hindi magiging akin si Violet. Kung maangkin ko man ang kanyang katawan, hindi ko naman puwedeng itali ang kanyang puso. Hindi ko siya puwedeng ariin na parang akin talaga.

"Violet.....Uhmmp!..Ughh!...." First time ko iyon at nangangatog ang aking mga tuhod. Nandoon ang pagkasabik sa pagkakataong ito. Hindi ko ito palalampasin. Hindi ko ito pagsisisihan...I swear, hindi ko ito pagsisisihan...

"Ughh... Ughh..."Dinig ko ang ungol ni Violet. Nakahawak siya sa aking balakang.

"Violet, pananagutan ko ang magiging bunga nito kaya huwag kang mag-alala." Sinabihan ko na siya dahil hindi ko alam kung saan iraraos ang pagkasabik na ito ng aking alaga. Lumundo ang kama at hindi bumitiw si Violet sa pagkakahawak sa akin. Hanggang sa mapahawak siya sa headboard ng kanyang kama. Nakakaulol pala ang pakiramdam na ganito.

Naramdaman ko ang kakaibang init na iyon sa loob hanggang sa manlupaypay ako pero napahagulgol ako habang nakapatong kay Violet. Pareho kaming umiiyak ni Violet. Pareho kaming bigo ng mga oras na iyon at nagnanakaw ng sandaling ligaya sa piling ng bawat isa.

"Paris...."Mahigpit niya akong niyakap.

"Hindi kita pipiliting mahalin ako tulad ng sinabi ko. Kung mahal mo siya... mahallin mo pa rin siya. Hindi ko kayang punan ang pagkawala ni Max..."

"Paris, hindi mo alam kung gaano kabigat ang ginagawa mong parusa sa iyong sarili."

"Hayaan mong mahalin kita sa paraang alam ko. Hindi ko kayang palitan si Max." Naupo ako sa gilid ng kama dahil parang lumukso ako sa baga. Hindi ko alam kung ano ang kapalit ng mga sinasabi ko. Ano bang nakain ko at bigla akong nagkaganito dahil kay Violet? Mahal ko kasi si Violet... Mahal na mahal ko siya tulad ng sabi ko kay Max.

"Paris, huwag mong sasaktan si Violet. Paligayahin mo siya habang magkasama kayo."

Hindi ko alam kumbakit iyon nasabi ni Max. At natulog kami ni Violet ng may luha sa aming mga mata. Humihikbi siya. Sorry siya ng sorry. Hinayaan ko siya at niyakap ko siya ng mahigpit sa aking mga bisig. Kung nananaginip ako, ayoko ng magising.