Destan kendi zihin hapishanesinden çıktı. Ruhlar bölgesi gayet sakindi. Destan kendi bedenine nasıl ulaşacağını bilmiyordu. Ancak şu anda kendini çok kötü hissediyordu. Adeta tüm gücü tükenmişti ve yere düştü.
Gözlerini açtığında bembeyaz bir tavana bakıyordu. Ayağa kalkmaya çalıştığında bir ses onu durdu.
"Kendini zorlama çok kötü yaralanmışsın. Durumun daha ciddi olabilir."
Destan doğrulmak istiyordu.
"Sadece oturmak istiyorum ancak sol kolumu hareket ettiremiyorum."
Destan uzandığı yer yavaş yavaş oturur pozisyona geldi. Yattığı yatak hareket edip koltuk gibi olmuştu. Destan karşısında oturan kadına baktı. Bu kadını tanıyordu buraya geldiğinde onu tedavi eden kişiydi. Destan etrafa göz gezdirince odanın demir parmaklıkla çevrili olduğunu gördü. Kadın Destan'a hemen durumu anlattı.
"Kusura bakma evlat. Sen ilginç birisin senin içindeki beden hırsızı hakkında bilgi almalıyız. Bu yüzden hücrede tedavi görüyorsun."
Destan işlerin bu noktaya geleceğini zaten biliyordu. İçindeki beden hırsızı bir iblisti ve insanlar iblislerden korkardı.
"Anlıyorum efendim peki Kara Yılan ve yanındakiler nasıllar?"
Kadın ellerini birleştirdi ve Destan'a baktı.
"Onlar gayet iyiler Kara Yılan dün uyandı ve durumu şu anda çok iyi."
Derin bir nefes verdi çok rahatlamıştı, onların hareketsiz bir şekilde yerde yattıklarını görünce öldüklerini düşünmüştü.
"Efendim kaç gündür uyuyorum?"
"Tam olarak üç gündür uyuyorsun. "
Kadın ayağa kalktı ve Destan'ın yanına geldi. Destan'ın solu kolunu tuttu.
"Hissediyor musun?"
Destan başını olumsuz anlamda salladı. Sol kolunu hissetmiyordu hatta kaldıramıyordu. Kadın Destan'ın elini bıraktı bu sefer onun sağ bacağındaki bir noktaya dokundu.
"Peki bunu hissediyor musun?"
Destan başını yeniden olumsuz anlamda salladı.
Kadın tekrar oturduğu yere geri döndü.
"Ruhun parçalanmış evlat. Sol kolunun tamamı ve sağ bacağının ufak bir kısmı. Göğsünde de bir yaralanma var ancak ruhun o kısmı yenilemiş. Eğer ruh olmazsa bedeni kontrol edemezsin. Şanslısın tüm ruhun yok olsaydı o zaman öldüğünde ruhlar dünyasına bile gidemezdin."
Destan'ın gözleri doldu. Sakat kalmıştı ve iyileşmenin yolunu bilmiyordu. Gözlerindeki yaşlar daha fazla durmadı ve yanaklarından aşağıya doğru süzülmeye başladı. Kadın, Destan'ı ağlarken görünce dayanamadı. Ayağa kalkıp onun yanına geldi ve onun göz yaşlarını sildi.
"Neden ağlıyorsun. "
Destan kadına sulu gözlerle baktı.
"Artık sakat kaldım yetişimci olmam kolay olmayacak kim bir sakatı bünyesine kabul eder ki. Hem aileme ne diyeceğim, Mai ablam beni bu halde görürse çok üzülür. Babamsa beni yalnız gönderdiği kendisini suçlayacaktır."
Kadın Destan'ı teselli etmeye çalıştı.
"Merak etme senden iblis hakkında bilgi aldıktan sonra senin hakkında karar vereceğiz. Eğer zararlı değilsen seni bırakacağız. Senin için Meka şehrinden 'Karsen Bağları' adında bir alet getirtebiliriz. Bu alet sayesinde zihninle elini kontrol edebilirsin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Destan - Kitap 1 (TAMAMLANDI)
FantasyArien Krallığının sınır topraklarında binlerce kişi toplanmıştı. Bu insanların amacı yok olmaktan kaçmaktı. Çünkü yeni kurulan Kızıl Birliği ölüm gibi onların üstüne çökmüştü. Gökyüzü tamamen karanlık bulutlarla kaplıydı ve sayısız şimşek çakıyordu...
