Destan - Kitap 1 (TAMAMLANDI)

154.Bölüm: Seni Tanıyorum!

Julia ufak bir evin içinde belirdi. Kız etrafına bakındığında burası ona çok tanıdık gelmişti. Çünkü burası onun eviydi. Kız ruhsal bir varlık gibi kendi çocukken ailesi ile yaşadığı evinde bulunuyordu. Ufak penceresi kapalıydı ve pencerenin önünde saksının içinde sarı bir çiçek açmıştı. Gece vakti olduğu için oda karanlıktı odayı sadece ay ışığı aydınlatıyordu. Ay ışığı küçük oda da yatakta yatan küçük kızın yüzüne vuruyordu. Yatakta yatan kişi Julia dan başkası değildi.

"Bu nasıl oldu? En son Destan'ın parazitine dokundum!"

"Bu kadar şirin bir kız olduğunu bilmiyordum."

Julia kafasını çevirdi ve yanında duran çocuğa baktı. Destan yatakta yatan küçük kıza dikkatli bir şekilde bakıyordu. Julia Destan'ın ondan bahsettiğini anlayınca biraz utanmıştı. Julia derin bir nefes aldı ve alt kattan gelen seslere odaklandı. Kız duyduğu tanıdık sesler ile birlikte hemen kendi odasından ayrıldı. Destan ise ağır adımlar yatakta yatan küçük kıza doğru ilerledi ve eğilip kızın yüzünü daha yakından inceledi. Küçük kız sanki kötü bir şey hissetmiş gibi hızla gözlerini açtı. Destan kızın gözlerinin içine baktı ve içini müthiş bir korku kapladı. Hemen odadan ayrıldı ve Julia'nın yanına gitti. Julia anne ve babasına bakarken ağlıyordu. Destan kızın yanına geldi ve heyecanla konuştu.

"Hangi anına geri döndün Julia!"

Julia sulu gözlerle Destan'a baktı.

"Ailemin öldüğü anıma geri döndüm! Bak bunlar benim annem ve babam... Lyra ve Tobias! "

Destan önünde birbirlerine sarılmış adama ve kadına baktı. Kadının gözlerinden yaşlar gelirken Destan derin bir iç çekti.

"Annen seni çok seviyor. Babanda öyle...İkisi de senin için geldiklerini biliyorlar. Sabaha senin için birileri gelecekmiş. Seni kaçırmak için hazırlık yapıyorlar."

Julia şaşkınlıkla Destan'a baktı. Destan'ın tüm bunları nereden bildiğini bilmiyordu.

"Sen nasıl biliyorsun?"

Destan kafasını çevirdi ve kıza baktı. Yavaşça elini kaldırıp kıza uzattı ve gülümsedi.

"Elimi tut...Anne ve babanın seni korurken ne düşündüğüne bir bak! Sana küçük olduğun için söylemedikleri şeyleri öğrenmen gerekiyor. "

Julia derin bir nefes aldı ve Destan'ın elini tuttu. Tobias derin bir nefes aldı ve kadınına bakıp ciddi bir şekilde konuştu.

"Sakin ol Lyra hiçbir ölüm şövalyesi kızımızı bizden kopartamaz! Sen onu al ve buradan ayrıl! Ben onların işini bitirdikten sonra yanınıza geleceğim!"

Kadın kafasını çevirdi odasından çıkan küçük kıza baktı. Julia annesinin onu ilk gördüğü anda hissettiği korkuyu şuanda çok net bir şekilde görüyordu. Tobias, Julia'nın uyandığını görünce gülümsedi.

"Hadi tatlım sen yatağına git. Annen birazdan gelip sana uyuman için şarkı söyleyecek!"

Julia adamın yüzündeki gülümsemeye baktı ve konuştu.

"Sahte gülüyor. Benimle son kez karşılaştığını biliyor. Ben büyürken yanımda olmak istiyor...Ama bunun son gecesi olduğunu biliyor... Onlar ölmeye hazırlanmış. "

Lyra hızlı adımlarla kızın yanına gitti ve onu kucağına alıp saçını okşadı.

"Bu akşam şarkı söylemedim diye mi uyuyamadın bakayım sen? Hadi gel sana güzel bir şarkı söyleyeyim!"