Destan - Kitap 1 (TAMAMLANDI)

22.Bölüm

Destan elini Gabriel'in sırtına koydu.

"Ben senin güçlü olacağına inanıyorum. Senden pes etmemeni istiyorum ancak bazı durumlarda geri çekilmeyi de bilmelisin. Bazen kaçacağın yeri bilmende gerek. Ben korkusuz birisi değilim yeri geldiğinde kaçarım. Haydutların bizi tuzağa düşürdüğü zaman  tek yapmak isteğim hayatımı kurtarmak için kaçmaktı."

Gabriel cesaretini toplamıştı. Artık çalışmak için can atıyordu. Saldırı pozisyonu aldı ve kuklaya seri şekilde yumruklarını savurdu. Kukla aldığı darbelerle sallanıyor bazense kırılıyordu. Destan, Gabriel'in duruşuna bakıyordu. O yine kendi bildiği gibi durmuştu annesinin ona gösterdiği şekilde durmuyordu.

"Gabriel annen bu şekilde göstermemişti. Yanlış duruyorsun eğer bu şekilde antrenman yapmaya devam edersen temelin yanlış olur."

Gabriel duraksadı ve kendi duruşuna baktı.

"Annem bu şekilde durmuyor muydu? Yanlış olan ne?"

Destan, Gabriel'in elini tutup biraz havaya kaldırdı. Daha sonra ayaklarının yerlerini de değiştirdikten sonra geri çekildi.

"İşte, bu şekilde duruyordu. Şimdi bu haldeyken çalış ben biraz oturacağım."

Destan yere oturdu ve Gabriel'e baktı. Gabriel yeni pozisyonunda durup antrenmanına başladı. Destan gözlerini kapattı ve karanlık bir odanın içinde belirdi.

"Beni ziyaret etmeni beklemiyordum gidip arkadaşınla çalışsana sen!"

Destan soğukça yerde oturan iblise bakıyordu. Burası karanlıktı sadece Destan iblisi çok net bir şekilde görebiliyordu.

"Çalışacağım ama önce sana sormam gereken bir şey var."

İblis oturmaya devam etti dönüp Destan'a bakmamıştı.

"Sol kolum... onu yeniden oluşturmanın bir yolu var mı?"

İblis ayağa kalktı ve siyah gözlerini Destan'ın kızıl gözlerine dikti. Karanlık odada sadece Destan'ın gözleri belli oluyordu.

"Aslında var... Ama bu biraz acı verici bir süreç."

Destan umursamaz bir tavırla konuşmaya devam etti.

"Dayanabileceğim bir acı olmalı. Sen sadece bana nasıl yapılacağını söyle."

"Haklısın sen dayanabilirsin ama ben dayanamam neden acı çeken taraf ben olayım ki bu yöntemi sana söyleyeceğimi düşünüyorsan unut gitsin."

Destan, iblisin ona yardım etmesini beklemiyordu zaten, sadece şansını denemişti.

"Peki o zaman ben gidiyorum bana yardımcı olamadığın için üzülme elbet bir gün kolumu yeniden kazanmanın bir yolunu bulacağım."

"Çocuk hayatım sana bağlı sakın öleyim deme önce dövüşmeyi öğren daha sonra ruhun hakkında sana yardım etmeyi düşünebilirim. Etrafı göremiyorum ama duyuyor ve hissediyorum. O çocukla dövüşmelisin, deneyim kazanman gerek çünkü ruhu yenilemek için bildiğim yöntemi uygulamak için dövüşmen gerekecek."

Destan'ın yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu. İblis ona ruh yenilenmesi için bir yol olduğunu söylemişti..

"Peki dediğin gibi dövüşeceğim ama bunun ruhu yenilemekle ne alakası var onu anlamadım."

"Çünkü dövüşeceğin kişi ben olacağım."

"Neden seninle dövüşeyim ki sen burada hapissin seni benden başka kimse çıkaramaz eğer benimle savaşırsan sen daha çok acı çekecek olan tarafsın."