Unicode
အခန်း (၈) - လုလီရှင်းသည် သူ့ကိုယ်ပိုင်အသုဘကို သူကိုယ်တိုင်တက်ရောက်နေသည်ဟု ခံစားရကာ သူ့မျက်မှောင်ကိုတင်းတင်းကြုတ်ထားမိသည် (၁)
စာရေးသူ - 公子闻筝
ဘာသာပြန်သူ - No Noe (Miracle_Phyu97)
"ခဏလေး"
လုလီရှင်း စကားလှမ်းပြောလိုက်ချိန်တွင် ကျီချင်းချင်း၏လက်သည် တံခါးလက်ကိုင်ပေါ်ကို ကိုင်ထားနှင့်ပြီးပြီ။ သူမနောက်သို့လှည့်လိုက်ကာ လုလီရှင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ ရုတ်တရတ် သူ့ရဲ့ မသက်မသာဖြစ်နေသည့်အသွင်ကို တွေ့လိုက်ရတာနဲ့ သူ နေလို့ထိုင်လို့မကောင်းဘူးလို့ သူမ တွေးလိုက်မိသည်။ အဲ့တာနဲ့ သူမဟာ သူ့အနားကို အလျင်အမြန် ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။
"ဘာအဆင်မပြေလို့လဲ။ ရှင် အဆင်ပြေရဲ့လား" ထိုသို့မေးမြန်းရင်း သူမဟာ ကုတင်ဘေးက တွန်းဖိကာ ဆရာဝန်ကို ဖုန်းခေါ်ဖို့ လုပ်လိုက်သည်။
လုလီရှင်းသည် သူမဖုန်းခေါ်နေတာကို ရပ်တန့်ရန် သူမလက်ကောက်ဝတ်လေးကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
"ကိုယ် အဆင်ပြေပါတယ်"
ကျီချင်းချင်းသည် သူမ၏လက်ကောက်ဝတ်ကို လုလီရှင်းက ဆုပ်ကိုင်ထားခြင်းကြောင့် သူမခေါင်းကိုနှိမ့်၍ လုလီရှင်းကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကြည့်ရန်မှလွဲ၍ အခြားရွေးချယ်စရာမရှိပါ။ အနီးကပ် အကွာအဝေးမှာရှိနေစဥ်တွင် လုလီရှင်းမျက်နှာဟာ သူမမြင်လွှာနှင့် နှာတစ်ဖျားခန့်သာ ဝေးကွာနေလေသည်။ အမျိုးသားတစ်ယောက်၏ရနံ့ဟာ သူမနှာခေါင်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။ ကျီချင်းချင်း၏နှလုံးခုန်သံသည် ရုတ်တရတ် အခုန်မြန်လာခဲ့ပြီး သူမလက်ဖဝါးမှာ ချွေးစို့လာကာ သူမမျက်နှာလေးကလည်း နီရဲလာခဲ့သည်။
လုလီရှင်းသည် အလွန်ခန့်ညားချောမောသော အမျိုးသားတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း သူမ ဝန်ခံရပေမည်။ သူ့နှာခေါင်းလေးဟာ ဖြောင့်စင်းရှည်လျားကာ သူ့မျက်နှာကျပုံက အလွန်ပြီးပြည့်စုံပြီး အကြည့်တွေကလည်း စူးရှသည်။ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်တာက သူက ပိုမိုမြင့်မားသော အနေအထားတွင် ရှိနေခြင်းနှင့် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရှိလူများအား စိုးမိုးနိုင်ခြင်းကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ သူ့ဆီက အကြည့်တစ်ချက်လောက် ရရှိလောက်ရုံနဲ့ သူမ ရှက်သွေးဖြာဖို့ လုံလောက်ပြီး စကားတစ်ခွန်းကို ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်း မပြောနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။
