Unicode
အခန်း(၃၈) - “တစ်ညလောက်... အတူအိပ်ကြရအောင်။” (၂)
စာရေးသူ - 公子闻筝
ဘာသာပြန်သူ - No Noe (Miracle_Phyu97)
လုလီထင်သည် ပို၍ပင်အပြစ်ရှိသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
သူသာ လုအိမ်တော်သို့ပြန်သွားလိုသည့်ဆန္ဒရှိလျှင် ဝေဝေဟာ ဗီလာတစ်လုံးမှာနေထိုင်နိုင်ပြီး ဇိမ်ခံကားစီးနိုင်ပြီးတော့ အမျိုးသမီးဇာတ်လိုက်နေရာများနှင့် ထောက်ခံချက်များကို ရရှိနိုင်လိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း ဝေဝေသည် သူနှင့်ဤမျှကြာအောင်အတူရှိနေခဲ့ပြီး ဆင်းရဲဒုက္ခများကိုသာ ခံစားခဲ့ရသည်။ သူက သူမ ဖျော်ဖြေရေးအသိုင်းအဝိုင်းမှာ အသက်မွေးဖို့ ရုန်းကန်နေရတာကို ကြည့်နေခဲ့ရတယ်။ သူမအား အနိုင်ကျင်ခံနေရသည်ကို ကြည့်နေခဲ့ရသည်။ သူမသည် သူမ၏ဝမ်းနည်းပူဆွေးနေမှုများကို ဖုံးကွယ်ထားပြီး သူမ၏ဒုက္ခများကို တစ်ယောက်တည်းရင်ဆိုင်ခဲ့သည်။ သူမမှာ မကောင်းတဲ့အရာတစ်ခုခုတွေ့ကြုံနေခဲ့ရရင်တောင် သူ့ကို ဘာတစ်ခုမှမပြောခဲ့ဘူး။
သူသက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ရှန်းဝေဝေ၏ပါးလွှာသောပုခုံးလေးပေါ်လက်တင်ကာ “ဝေဝေ စိတ်မပူပါနဲ့။ ဒီပြဿနာကို ကိုယ် မင်းအတွက်ဖြေရှင်းပေးမယ်။”
နေသားမကျစွာ ရှန်းဝေဝေက ဆိုလိုက်သည်။ “မလုပ်ပါနဲ့။ ဖျော်ဖြေရေးအသိုင်းအဝိုင်းအကြောင်းကို ရှင်နားမလည်ပါဘူး။ ဒါကို ဝင်မစွက်ဖက်ပါနဲ့။ ဒီပြဿနာကို ကျွန်မကိုယ်တိုင်ပဲဖြေရှင်းမယ်။ အဆိုးဆုံးက ကျွန်မ သူမကို တောင်းပန်လိုက်ရုံပါပဲ။ ပြီးတော့ သူမရဲ့နစ်နာမှုအတွက် လျော်ကြေးပေးလိုက်ပါ့မယ်...”
လုလီထင်း၏အသံဟာ တဖြည်းဖြည်းကျဆင်းလာသည်။ “တော်လောက်ပြီ။ ဆက်မပြောနဲ့တော့။ ကိုယ်က မင်းကောင်လေးပါ။ မင်းအနိုင်ကျင့်ခံရတာကို ကိုယ်ဆက်မကြည့်နိုင်ဘူး။ စိတ်မပူပါနဲ့။ ဒီအခြေအနေကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမလဲဆိုတာကို ကိုယ်သိတယ်။ ကိုယ် မင်းအတွက် ဒီပြဿနာတွေကို ဖြေရှင်းပေးနိုင်တယ်။”
သူက ပူပင်သောကရောက်စွာ ရှန်းဝေဝေ၏ ပတ်တီးစည်းထားသော လက်ကောက်ဝတ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ “အနာဂတ်မှာ ဒီလိုမိုက်မဲတဲ့အရာတွေကို မလုပ်ပါနဲ့၊ ဟုတ်ပြီလား။”
