Unicode
အခန်း (၆၅) - မင်း ငါ့ကို ကွာရှင်းချင်တယ်လို့ ဘာကြောင့် ကြားနေရတာလဲ ?! ( ၂ )
လုလီထင်းဟာ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး ကျီချင်းချင်းကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်၏။
ကျီချင်းချင်းက သူ့ကို ဖျတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်ကာ သူမက ပြုံးရင်း ထမင်းစားတူအစုံကို ချလိုက်သည်။ "အဘိုး သမီး ဗိုက်ပြည့်သွားပြီ။"
လုလီထင်းက သူမ၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်တစ်ဖက်တွင် ထိုင်နေသောကြောင့် သူမမှာ ဘယ်လိုလုပ် ထမင်းစားဝင်တော့မှာလဲ။
အကြီးအကဲလုက သူ့လက်ကို ဝှေ့ယမ်းပြရင်း ပြောလိုက်သည်။ "အစာမကြေဖြစ်နေဦးမယ်။ အပြင်ထွက်ပြီး လမ်းလေး ဘာလေး လျှောက်လိုက်ဦး။"
"ဟုတ်ကဲ့"
လုလီထင်းသည် ထွက်သွားပြီဖြစ်သည့် ကျီချင်းချင်း၏ နောက်ကျောကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာက မှုန်ကုပ်ကုပ်ဖြင့် "အဘိုး ၊ ကျွန်တော်..."
အကြီးအကဲလုသည် သူ၏ ပန်းကန်လုံးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး " ထိုင်ပြီး ဆက်စားနေ။"
"အဘိုး!"
"ပြန်ထိုင်"
လုလီထင်းသည် သူ့ဒေါသကို မြိုချပြီး ထိုင်စားနေလိုက်၏။ ထမင်းပန်းကန်လုံးနှင့် တူအစုံကို ကောက်ယူပြီး ဆက်စားနေခဲ့သည်။
လုအိမ်တော်၏ အနောက်ဖက်တွင် လူလုပ်ရေကန်တစ်ကန်ရှိ၏။ အကြီးအကဲလုဟာ အလုပ်မများလျှင် ဒီနေရာမှာ မကြာခဏ ငါးမျှားလေ့ရှိသည်။
ယခုအချိန်သည် ညနေဆည်းဆာအချိန် ဖြစ်လေ၏။ ကျီချင်းချင်းသည် ရေကန်ဘေးနား၌ ရပ်နေခဲ့သည်။ လေနုအေးများက ရေကန်ကို ဖြတ်တိုက်လာသောအခါဝယ် သူမ၏ ကျောဘက်က ဆံပင်တွေက လွင့်မြောသွားခဲ့သည်။ မှိန်ဖျော့ဖျော့အလင်းရောင်လေးထဲမှာ သူမ၏ သေးသွယ်သည့် အသွင်အပြင်ကိုသာ မြင်နိုင်သည်။
သူမ စိတ်မသက်မသာ ခံစားနေရ၏။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လုလီရှင်း၏အမြင်တွင် ကျီချင်းချင်းနှင့် သူ့ညီငယ်လေးတို့ဟာ တစ်ချိန်တုန်းက ချိန်းတွေ့ခဲ့ဖူးကြသည်။ အခုလဲ သူတို့က တစ်မိုးအောက်မှာ အတူတူနေထိုင်နေကြရသည်။ လုလီရှင်းက သူ့ဇနီးသည်ကို လုံးဝမချစ်သည့်အတွက် စိတ်မပူတာလား။ သူ့ဇနီးသည်နဲ့ သူ့ညီလေးတို့ အရင်ခံစားချက်ဟောင်း ပြန်လည်ဖြစ်ပေါ်လာမှာကို သူက ဘာလို့ လုံးဝမစိုးရိမ်ရတာလဲ။
