5.BÖLÜM

8.7K 258 6
                                    

Her ne kadar sınıfa girmek istemesem de içeriye girdim. Girer girmez gözüme çarpan ilk kişi Emreydi. Kimseye bakmadan yerime geçtim. Bugün çıkışta Emre lerin evine çalışmaya gideceğimiz aklıma geldikçe içimde bir ağlama isteği oluyordu. Elçin de bu üzüntülü halimi anlıyacak oldu ki bana üzülerek bakıyordu.

- "Defne bu kadar kafana takma çocuk seni yemiyecek sonuçta düşünme boşver baktın canını sıkıcak bir şey yaptı hemen çık evden hem Akın hocayla da konuşuruz sana izin verir. "

Aslında haklıydı şuanda benim bunu kafama takmamın bana bir yararı olmayacaktı. Başa gelen çekilir mecbur Emre nin söylediği şeyleri umursamayarak onunla savaşıcaktım.

İlk ders zili çaldığını duymamla Ecrin ile birlikte kantine indik. Ecrin yiyecek birşeyler almak için sıraya girdiğinde bende boş bir masa bulup oturdum. Tam karşıma baktığımda Emre'nin bu tarafa doğru geldiğini gördüm. Birden vücudumu heyecan kapladı. Sakin olmam gerektiğini kendime ne kadar söylesem de olamıyordum. Emre ciddi bir şekilde gelip karşıma oturdu. Çok ciddi bakıyordu. Onu anlamak gerçekten çok zor bazen gereğinden fazla sinirli ve ciddi olurken bazen de anlamsız bir şekilde gülüyordu.

- "Çıkışta beni çok bekletme zil çalar çalmaz hazırlan ben seni okul kapısının önünde bekleyeceğim. "

Şimdi ben ciddi ciddi onun evine mi gidicektim. Ne kadar kabul etmeyeceğini bilsem de kafe de çalışmayı teklif etmeliydim çünkü tek çarem buydu.

- "Emre b-ben b-bir şey söylicem."
Salak gibi kekelediğime inanamıyorum. Hep onunla konuşurken mutlaka rezil olucağım birşey yaşıyordum mutlaka. Emre de yine bana alay eder gibi bakıyordu.

- "Ne zaman söylemeyi düşünüyorsun"
- "Çalışmak için bir kafeye gitsek"

Gözlerinin içine merakla bakıyordum hayır diyecek diye ödüm kopuyor du.

- "Tabi ki de hayır. Dediğimi yap söylediğim şeylere itiraz etme. "
- "Ya sen ne kadar gıcık..."
- "Gıcıksın diyeceksin ama yerinde olsam böyle bir şey demem bence sen de deme çünkü pişman olursun. "

Ecrin elindekilerke masaya doğru geliyordu. Emre de onun geldiğini görünce masadan kalktı bana göz kırpıp arkasını dönerek kantinden çıktı. Yine beni bir şekilde sinir etmeyi başarmıştı. Bir yanım ona işkence çektirmek istese de diğer yanım korkuyordu. Çünkü çok dengesiz onun ne yapıcağı hiç belli olmaz.
Ecrin de ne şaşkın bir şekilde bana onları anlat der gibi bakıyordu. Daha fazla onu meraklandırma dan olanları hızlı bir şekilde anlattım.

- "Defne bu çocuk yakışıklı olduğu kadar da tehlikeli. Lütfen kendine dikkat et bir şey yapamaz zaten ama sen yine de dikkatli ol. "

- "Ya Ecrin gerçekten içime su serptin ne kadar rahatladım bir bilsen. "

- "Birtanem ben bunu seni korkutmak için söylemedim sadece dikkatli ol zaten kimse sana zarar veremez senin canını sıkıcak bir şey yaparsa hemen beni arıyorsun tamam mı? "

Ecrin'in bu korumacı tarafını çok seviyordum. Tam ihtiyacım olduğu zaman da bir hareketi veya bir davranışı benim rahatlamama yetiyordu.

- "Tamam" dedim. Birbirimize sıkı sıkı sarıldık.

*****
Çıkış zili çalınca Emre hemen sıradan kalktı bana bakarak sınıftan çıktı. Hızlı olmam gerekiyor du. Ecrin ile bahçeye indik çıkışa doğru yürüyorduk. Tam karşı da Emre duruyordu üstelik son model bir arabaya yaslanmış beni bekliyordu. O sırada yanına birkaç tane kız geldi ve yine Emre ye yapıştılar. Küçük bir sinir krizi geçiriyordum ama bunu Ecrine belli etmemem gerekiyordu.

TUTKULU AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin