Medya : Defne'nin babası
EMRE
Arabama binip Defne'nin attığı adrese gittim. Umarım babasına şiddet uygulamak zorunda kalmam. Defne yine hemen inanmak istemiş ama ben o adamın bir kere de düzelmiş olmasına inanmıyorum. Sanırım hiç bir zaman ona içim ısınmayacak. Annesi ne kadar iyi bir insansa babası da o kadar kötü. Hatta ben şuan da neden böyle bir şeyi yapmak zorunda olduğumu bile anlamıyorum. Defne artık bir aile olacağız dediğinde de çok garip hissettim. Ben Defne ile evlenmeye karar verdim ama detayları ile hiç düşünmemişim. Evlenince bu adamı daha çok göreceğimi ya da ikimiz dışında da ayrıca sorumluluklar olacağını. Bunlar hiç benlik değil. Benim normal olmadığım zaten ortada neyse ki bunu Defne de biliyor. Buluşacağımız kafenin önüne gelince arabayı park ettim. İçeriye girdiğim de karşı da ki masa da oturduğunu gördüm. Yumruk yumruğa kavga edip, nefret ettiğim bir adamla nasıl insan gibi konuşacağım bilmiyorum. Masaya doğru ilerlerken Defne aradı .
- " Ne var Defne ?"
- " Gittin mi kafeye ?"
- " Evet şuan da babanın yanına ilerliyordum."
- " Emre lütfen sakin ol tamam mı ? Bunu benim için yapıyorsun. Eğer evleneceksek böyle şeylere mecburuz."
- " Tamam Defne kapat hadi."
- " Off Emre offf." diyerek kapattı.
Masaya gidip oturduğum da şaşırarak bana baktı. Birde bir şey olmamış gibi selam vermemi bekliyor herhalde. Konuşma süresi boyunca buraya neden geldiğimi ve ne yaptığımı sorgulayacak mışım gibi hissediyorum.
- " Nasılsın ?"
- "İyi diyelim iyi olsun ,siz?"
Siz diyerek saygı da bulunmam bile onun için fazla ama sırf Defne için katlanıyorum.
- " İyiyim. Gelmeni beklemezdim."
- " Defne geleceğimi söylemedi mi ?"
- " Söyledi ama ben son anda bir sürpriz yaparsın diye düşünmüştüm."
- " Yapsaydım konu daha da uzardı , buna da katlanamazdım."
- " Açık sözlü olman güzel şey ama her şeyin de bir yeri var. Senden istediğim şey de buydu."
- " O zaman ben kendimi size tanıtayım ."
- " İyi olur."
- " Ben bugüne kadar hiç kimsenin nasihatını veya tavsiyesini dinlemedim. Buna kendi babam da dahil. Çevrem de ki herkes benim huylarımdan yakınır en çok da Defne ama ben böyleyim. Tabi ki değiştiğim yanlarım da var hatta çok fazla ve hepsi de Defne sayesinde ama istediğim kadar değişmiş olayım ben yine aynı benim. O yüzden benden bunu beklemezseniz iyi olur."
- " İşte bu kesin ve baştan atarmış gibi konuşmaların yüzünden kızımı üzeceğini düşündüm o yüzden hep karşında durdum."
- " Defne aklı yerinde olan özgür bir birey. Ben ona zarar veriyor olsam ya da onu üzsem neden benimle bu zamana kadar devam etsin ki ? Biz hep böyle değildik . Defalarca kavga ettik, ayrıldık ama bugün buralara kadar da geldik. İsteseydi çoktan bırakırdı beni."
- " Nasıl yaptın bilmiyorum ama kızım sana deli gibi aşık. Bunu görmemek mümkün değil."
- " Defne'nin bana aşık olduğunu gören gözlerinizle birde bana bakmanızı istiyorum. Onu ne kadar sevdiğimi ve her şeyden daha kıymetli olduğunu anlarsınız belki."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTKULU AŞK
Teen FictionDefne ve Emre başta ne kadar farklı olduklarını düşünseler de, ne kadar birbirleriyle inatlaşıp birbirlerine gıcık olsalar da aslında farkında olmadan aşık olmuşlardı. Hem de çok büyük ve tutkulu bir aşk.