TUTKULU AŞK

85.BÖLÜM

Kahvaltımızı ettikten sonra arabaya binip hastanenin yolunu tuttuk. 2 gün boyunca gidip gitmemek arasında ki bütün düşünceleri kafam da geçirip toparladıktan sonra gitmeye karar verdim çünkü doğrusu bu gibi gözüküyordu. Zaten annem de en doğrusunu bu olduğunu söyledi. Hastaneye geldiğimiz de odayı aradık. Kapının önünde öylece kaldım. İçeriye girmeyi hiç istemiyorum özellikle de o kadınla göz göze gelme fikri bile beni geriyor.

- " Gir hadi ben burda bekliyorum."

- " Emre sen de gel."

- " Benim ne işim var gir çık hemen."

Çaresiz bir şekilde kapıyı incelerken biran da açılıp babamla göz göze gelmem bir oldu. Bu saatten sonra geri dönmek imkansız olduğu için mecbur her ihtimale katlanarak hiç bir şey yokmuş gibi devam edeceğim.

- " Defne, gelmişsin. " diyerek boynuma sarıldı aniden.

Bende şaşkın bir şekilde karşılık verdim.

- " Beni çok şaşırttın. Gelmeyeceğini düşünmüştüm şuan çok mutluyum."

Benim gelmem gerçekten de bu kadar önemli miydi adamın yüzün de güller açtı resmen.

-" Hadi gel içeriye." diyerek kapıyı iyice araladı.

Emre ' ye dönüp bakınca babam da bakışlarını ona çevirdi.

- " Arkadaşını tanıştırmayacak mısın?"

- " Emre." diyerek onu gösterip tanıtım.

Babamın bakışları ciddileşti çünkü yanım da ilk defa bir erkek arkadaş görüyor. Bende bu duruma alışkın olmadığım için garip geliyor ama yine de umursamamayı düşünüyorum çünkü o nasıl hayatını yaşarken bize sormadan özgürce kafasına estiği gibi davrandı aynısını bende yaparım.

- " Bir gün daha yakından seni tanımak isterim Emre." dedi babam.

- " Bakarız."

Emre ' nin bu lafı hiç iyi olmadı çünkü babam bunu duyunca bakışları daha çok değişti. Emre' nin koluna dokundum.

- " En yakın zamanda." diyerek az önce ki cümlesini güncellenmiş oldu.

Ben uyarmasam kim bilir daha neler olurdu. İkisi de ilk defa yüz yüze geldi ama bu pek iç açıcı olmadı Emre sayesinde. Eminim babamın onun hakkın da ki düşünceleri şuan da itibaren çok kötü.

Emre kapının önünde beklerken bende içeriye girdim. Girer girmez Duygu ile göz göze geldim malesef ki. Bebeği kucağına da tutarken bir yandan da bana gülümsüyordu. Şuan da beni burdan çıkarabilecek her türlü fırsata açığım. Bu kadın ne kadar rahat böyle bunca yaşanan şeyden sonra hala nasıl böyle gevşek gevşek davranabiliyor.

- " Gelmene çok sevindim." deyince bende zorla tebessüm etmeye çalıştım.

Babam bebeği kucağından alıp bana verdi. Bu o kadar garip bir duygu ki... Kucağımda ki bebek kardeşim ama bunu hissedemiyorum çünkü istemediğim bir kadından ve berbat bir hikayede dünyaya geldi. Hiç bir şey yokmuş gibi 8nu sevmem çok zor. Şuan da ne yapabileceğimi bile bilmiyorum. Hiç bir şey söylemeden çocuğu geri versem çok ayıp olucak, sevsem sevemem çünkü hiç içimden gelmiyor.

Parmağımın ucuyla yanağını okşadım. İlk defa bu kadar küçük bir bebeği kucağıma alıp temas halinde bulunduğum için çok garip geldi. Yanakları o kadar yumuşak ki sanki dokunduğum yer kopacak gibi.

- " Sana benziyor." dedim babama ağız ucunda.

Bunu söylerken de bir yandan onun kucağına vermeye çalıştım. Bunu söylemem hoşuna gitti ki herhalde gülmeye başladı.