TUTKULU AŞK

9.BÖLÜM

Multimedia : Ecrin

Bugün çok güzel bir gündü. Şuanlık kötü bir şey yaşamamış olmam şaşırtıcıydı doğrusu. Sabah dan beridir Emreyle hiç konuşmamıştık. Aslında buna her ne kadar sevinsem de bir yanım bu duruma üzülüyordu. O yolladığım mesaj dan sonra benimle hiç iletişime bile geçmedi sadece sabah sınıfa ilk girdiğim de bir göz göze gelmiştik o kadar. Neyse sonuçta bu uzun sürmeyecek çıkışta onların evine gidicem malum çalışmamız gereken bir üniversite sınavı var. Zil çaldığında hemen yerim den kalktım sabahtan beridir hiç tenefüse çıkmadım bir hava almaya ihtiyacım vardı. Ecrine baktım tuhaf tuhaf sırıtıyordu.

- "Hayırdır ne oldu Ecrin ?"

- "Ya Defne acaba o dün gördüğüm çocuğu bir daha görebilir miyim ? Bana nasıl baktı ya birde göz kırptı inanabiliyor musun ?

- "Umarım görürsün. Ama kendini fazla kaptırma sonuçta Emre'nin arkadaşı. " diyerek bahçeye çıktım bir banka oturup düşünmeye başladım.

Ecrin çok mutlu gözüküyordu. Keşke onun yerinde olabilsem ne kadar rahat ve güzel bir hayatı var onu seven bir ailesi ve onun sinirini bozan bir psikopat yok peşinde. Keşke onun gibi olabilsem şu hayatta beni tek seven yanımda olan tek kişi annem. Sözde babam var ama benim için bir yabancı dan farksız. O kadar sıkıldım ki hayattan sadece uzaklara gidip dinlenmek istiyorum. Tek amacım üniversiteyi başka bir şehirde kazanıp annemle beraber buralardan gitmek ve bunun içinde elimden gelen her şeyi yapıcam.

******

Çıkış zili çalmıştı yani bu demek oluyordu ki benim ölüme gitme zamanım geldi. Emre hiç bir tepki vermeyip benimle konuşmadığı için ne yapacağımı bilmiyorum tabi en iyisi onlara gideceğimi unutmuş gibi yapmak. Bahçeye indiğimde de ilk gözüme çarpan şey Emre nin arabası oldu. Ve yine arkadaşları vardı yanında. Bu benim için gerçekten çok kötü bir durum ama eminim Ecrin şuanda sevinç den dört köşe olmuştur.

- "Defne baksana orda işte gelmiş ya gelmiş. "

Küçük çocuk gibi seviniyordu. Gerçi aşk insanı her türlü şekile sokuyor.

- "Tamam Ecrin gördüm ama lütfen sakin ol. Bak Emre nin beni görmeden yanlarından geçmemiz lazım" dedim. Umarım beni rezil edicek bir şey yapamazsın diyerek içimden düşündüğüm sırada Emre nin beni fark edip gel işareti yakmasıyla donup kaldım.

- "Defne galiba çok geç"

- Of ben ne yapıcam şimdi bu çocuk dan kurtuluşum yok mu benim "

- Tamam bir dur sakin ol sinirini bozacak bir şey yaparsa gitmezsin zorla götürücek değil ya. "

Tabi canım. Ah Ecrin sen Emre Egemen 'in nasıl olduğunu bir bilsen.

Yanlarına geldiğimiz de hepsinin gözleri üzerimizdeydi. Dün yere Düştüğüm de bana yardım eden çocuğun da burda olduğunu fark ettim. Benim de baktığımı görünce gülümsedi.

- "Nasılsın ?"

- "İyiyim sen nasılsın ?"

- "Bende iyiyim Sağol " dedi.

Bir kez daha Emre nin arkadaşı olmasına şaşırmıştım. Çünkü hayvan gibi konuşmak yerine insan gibi konuşabilen arkadaşları vardı.

- "Bin arabaya gidiyoruz. "

Bende ne zaman konuşucak diye bekliyordum. Benim gerçekten bu arabaya büneceğimi mi düşünüyor. Arabada 3 erkeğin arasında ben. Hayatta olmaz.

- "Bana emir verme. Ayrıca bugün benim bir işim var yarın çalışırız. "

Başka türlü söyleyemezdim heralde. 3 erkeğin arasında tek mi kalıcam diyemezdim.