TUTKULU AŞK

113.BÖLÜM

Medya :  Emre'nin  evi

- " Babam iki gün boyunca iş gezisinde olacak, hizmetliye izin vericem çünkü onun yerine sen geçeceksin."

- " Ne? Emre başka bir şey mi bulamadın."

- " İtiraz mı ediyorsun yoksa?"

- " Off etmiyorum tamam. Senin isteklerin de hiç bitmez ki süründürürsün artık. "

- " Eee baştan öyle bir şaka yapmayacaktın. "

Zaten ben ne zaman bir şey yapmaya kalksam hep sonucu kötü bitiyor. Emre her istediğini yaptırabiliyor çünkü öyle bir insan ki yapmama diye bir seçenek bırakamıyor önüne. Yapana kadar peşinde bende o yüzden mecbur kalıyorum. Evlerine girdiğimizde direkt bana bir iş vermek için düşünür hale geldi.

- " Hadi sevgiline bir yemek hazırla."

- " Daha yeni geldik bu ne insafsızlık."

- " Hadi hadi geç mutfağa." dedi eline kumandayı alıp koltuğa oturarak.

Neyse ki yine yapabileceğim kolay bir şey söyledi o yüzden bunun kıymetini bilip söylenmeyeceğim. Umarım beni zor durumda bırakacak bir şey istemez. Yemekleri yapıp sofrayı kurduğumda aç bir kurt gibi direkt sofraya geldi.

- " Aferin yine her şey mükemmel."

- " Sağol, onayını da aldığıma göre benden mutlusu yok. Malum seni memnun etmek zor bir iş."

- " Beni aslında çok kolay bir şekilde memnun edebilirsin ama işte..."

- " İşte?"

- " Hiç bir mücadele yok."

- " Neymiş o? "

- " Şimdi olmaz yemek yiyelim ondan sonra söylerim. "

- " Şimdi söyle ne olacak."

- " Hala aklına gelmemiş olması ilginç. İstersen yukarıya çıkalım orada anlarsın. "

- " Yaaaa Emre!!!! Sen nasıl bir pisliksin!! " dedim peş peşe koluna vurarak. O da gülmeye başladı.

- " Yanaklarının böyle güzel kızarmasını görmem için bunları yapmam gerekiyor. "

- " Yöntemin beni benden aldı tebrik ederim. Bunu sapıklıkla değilde güzel birkaç iltifat ederek de başarabilirsin."

- " Benim iltifat sistemim böyle işliyor."

- " Tamam en iyisi konuyu kapatalım konuştukça beni sinir ediyorsun. "

Yemek boyunca hiç konuşmadık zaten Emre çok acıktığı zaman gözü yemekten başka hiç bir şey görmüyor. Sofradan kalkıp ortalığı topladıktan sonra korkuyla yanına oturdum. Her an bir şey isteyecek diye tetikte yaşıyorum. Annem aramış mı diye telefonuma bakacağım sırada yanımda olmadığını fark edip, mutfakta unuttuğumu düşünerek oraya gittim ama orada da yoktu. Salona gelip bütün her yeri aradım ama hiç bir yerde yok.

- " Emre bu ne rahatlık sende bir baksana ya?"

Bacaklarını orta sehpaya uzatmış üzerine de laptopu koymuş maç özeti izliyor o yüzden eminim hiç bir dediğimi duymadı.

- " Ne arıyorsun?" dedi gözlerini ekrandan çekmeden.

- " Kaç saattir ben burada ne söylüyorum? Telefonum kayıp. "