TUTKULU AŞK

41.BÖLÜM

Multimedia : Defne

Uyanıp kendime geldiğimde Emreyi beni izlerken gördüm.

- " Emre ne işin var benim odamda ?"

- " Seni uyurken izlemeye geldim."

- " Geldiğine pişman olmuşsundur eminim. "

- " Hayır. Uyurken çok güzel gözüküyorsun bakmaya doyamıyorum. "

Bu kadar tatlı olma ya.

- " Biliyor musun sende tıpkı bir bebek gibi o kadar masum uyuyorsun ki. "

- " Sende beni izledin yani. "

- " İzlemiş olabilirim. "

Emre beni gıdıklamaya başlayınca aklımı kaçırmış gibi çığlığı bastım o da büyük bir kahkaha patlattı. Bırakması için ne kadar yalvarsam da bırakmadı. Emre nin ayağı çarşafa takılıp yere düştü tabi çarşafın içinde dolandığım için bende üzerine düştüm. İlk önce ne olduğuna şaşırsa da sonradan gülmeye başladı ama ben gülmek yerine sadece kızarıyordum. Vücudumuz resmen birbirine yapışıktı bu aklıma geldikçe utancımdan iyice yerin dibine girdim. Hızla yerimden kalktım Emre hala pis pis sırıtıyordu.

- " Utanınca da ne güzel kızarırmış. "

- " Yaa Emre. Lütfen şuanı ikimizde unutalım. "

- " Kusura bakma ama içinde senin olduğun hiç bir anı unutamam. "

Gülerek kendimi odadan dışarıya attım. Sevgilinle evde tek başına kalırsan olucağı bu işte sonra utandım falan yok sana müstahak Defne. Gerçi bugün Emreyle son günüm çünkü yarın annem geliyor. Ben Emre siz ne yapıcam hiç bilmiyorum sanki evliymişiz gibi hissetmeye başlamıştım şimdi birden onsuz kalınca boşluğa düşmüş gibi hissedicem. Kafamı merdivene çevirdiğim de Emre nin hala az önceki sapıksı gülüşünü devam ettirerek merdivenden indiğini gördüm. Onun her hareketini o kadar çok özleyeceğim ki.

- " Defne ne oldu ?"

Yüzüne bakıp iyice ezberlemeye çalıştım. Bundan sonra bu kadar yakın olamayacağız. Belki şuan saçmalıyorum ama gerçekten ona çok alıştım. Hiç bir şey aynı evde yaşamının yerini tutmuyor.

- " Defne konuşsana ne oldu az önce gülüyordun ?"

- " Yarın annem geliyor. "

- " Ee ne güzel işte özlemedin mi anneni ?"

- " Özledim ama bugün seninle son günümüz. "

- " Sanki ayrılıyormuşuz gibi davranıyorsun. "

- " Ben her sabah uyanırken her akşam yatarken seni görmeye çok alıştım seninle aynı evde nefes almaya çok alıştım. Sen gidince kendimi çok kötü hissedicem. "

- " Bağımlılık yaptığımı biliyorum ama zamanla alışıcaksın. "

Yanımda duran koltuk yastığını ona attım.

- " Ne kadar öküzsün ya ben burda sana alıştım diyip üzülüyorum senin dediğine bak."

Gülen yüzü ciddileşti ve yanıma yaklaşarak kolunu omzuma koyup kendine çekti.

- " Madem bugün son günümüz o zaman güzel vakit geçirmemiz lazım hadi giyin. "

Sevinçle odama çıkıp dolabın kapağını açtım. En zorlandığım ve nefret ettiğim şey ne giyiceğimi düşünmek. Dolaba uzun süre baktıktan sonra sonunda bir şeyler bulup giyindim. Saçlarımı da yaptıktan sonra aşağıya indim.