TUTKULU AŞK

122.BÖLÜM

Emre'yi, ne olursa olsun her haliyle sevdiğimi kanıtlayıp hallettiğime göre sıra babama geldi. Telefonumu almak için odaya çıkıp babamı aradım. Ararken bir yandan da giyecek şeyler bulmaya başladım. Ne olursa olsun bu konuşma bugün yapılacak. İşim var dese bile Duygu'ya rağmen gidip evde gelmesini beklerim o derece sinirliyim.

- " Efendim kızım?"

- " Acil seni görmem gerekiyor."

- " Beni mi özledin?"

O, kendi yaptığı esprisine gülerken ben ise daha çok soğudum. Babam olmasa yapacağım çok şey vardı da.

- " Önemli bir şey konuşmamız gerekiyor."

- " Tamam bir saat sonra eve geçiyorum oraya gel. "

- " Tamam görüşürüz. "deyip hemen telefonu kapattım.

Üzerimi giyindikten sonra hemen bir taksiye binip evin yolunu tuttum. Keşke bunlar hiç olmasaydı. Ne olurdu sanki biraz normal bir baba olsaydı. Hiç mi aramız düzelmeyecek anlamıyorum ki. Beni Emre'den uzak tutmaya çalışıyor, sözde o bana iyi gelmiyor muş... Asıl sen bana iyi gelmiyorsun. Emre olmasa ben şuan böyle güçlü kalabilir miydim bilmiyorum. Emre benim hayatıma tam bittiğim, her şeyden umudumu kestiğim anda girdi ve ben hep ondan güç aldım. Onunla ilgili her şeyi seviyorum. Bunu herkese kanıtlayacağım. Telefonum çalınca düşüncelerimden sıyrılıp ekrana baktım.

Dengesiz Egoist arıyor...

- " Alo?"

- " Napıyorsun?"

- " Bir işim var dışarıya çıktım sen napıyorsun?"

- " Ne işin var?"

- " Bir arkadaşımla buluşacağım."

- " Hangi arkadaş?"

- " Sen tanımazsın."

- " Kız dır diye düşünüyorum."

- " Hayır erkek."

- " Erkek. Öyle mi? "

- " Evet."

- " Gitmiyorsun hiç bir yere. "

- " Çok geç."

- " Ne demek çok geç Defne sinirlendirme beni. "

- " Şaka yaptım. Babamın yanına gidiyorum. " dedim gülerek.

- " Bu sıralar çok şaka yapmaya başladın acısı fena çıkacak söyleyeyim."

- " Yaaa hayır sen yapma. Seninkiler çok kötü oluyor. Ben hiç uzatmadan hemen itiraf ediyorum."

- " Eee ben yaparsam öyle olur. Babana nasıl gidiyorsun şaşırdım."

- " Görmem gereken bir hesap var."