116.BÖLÜM

2.3K 99 2
                                    

Yine sınav dolu bir günün ardından çıkışta bir araya gelerek güzel bir kafede oturduk. Uzun bir süredir böyle bir araya gelemiyorduk güya aynı okuldayız.







CENK

-  " Ee anlatın bakalım kimde ne gelişmeler var?"

EMRE

-  " Aynı şeyler işte hiç bir şey yok."

CENK

-  " Gerçi bu soruyu Kıvançlar 'a sormam lazım asıl değişiklik onlarda."

KIVANÇ

- " Gün sayıyoruz." dedi Ecrin' e bakıp gülerek.







Emre'nin bakışları dikkatimi çekti ve kendi kendime sessizce güldüm. Yine sohbet onun istemediği ve saçma bulduğu yerlere gidiyor ama bir şey de söylememek için kendini zor tutuyor.






CENK

- " Bende sizinle birlikte iple çekiyorum."

KIVANÇ

-  " Bunu neye borçluyuz?" dedi gülerek.

EMRE

-  " O, düğünde tanışacağı kızların planını yapıyordur."

CENK

-  " O kadar da olsun ama bir tek ben kaldım aranızda."

DEFNE

- " Evet Cenk artık senden de bekliyoruz ama artık doğru insanı bulmaya çalış, takılma."

CENK

-  " Sanırım bu konuda Emre ve Kıvanç'tan ders almalıyım. Birgün bu hale geleceğimiz aklımın ucundan geçmezdi hele  de Emre' den bile aşk hakkında tavsiye alacağım... " deyince Emre dışında hepimiz güldük.









*****

Eve gelir gelmez soğuk bir duş alıp kendime geldim. Üzerimi giyindikten sonra aşağı inip yemek hazırlamaya başladım. İçimde oluşan garip bir his var ve sürekli kendime düşünecek bir şeyler bulmayı nasıl beceriyorum hayretler içerisindeyim. Ne zaman Emre ile bir şeyler yaşasam eve döndüğümde kendimi inanılmaz yalnız hissediyorum. Zaten bugün fazla vakit de geçiremedik başbaşa. Hep grupça takıldık. O yüzden böyle bir düşünceye kapıldım sanırım. Kapının çaldığını duyunca annemin geldiğini anlayıp açmaya gittim.







-  " Tam da yemek hazırlamıştım. Erken geldin bugün."

-  " Öyle oldu." dedi ciddi bir şekilde.






İçeriye girdiğinde  bu ciddiyeti devam etti. Şuan da aklımdan bir sürü senaryo uydurdum bunları sorup bunaltmak istemiyorum ama bende böyle susup onun anlatmasını bekleyemem.






- " Anne ne oldu? "

- " Hiç...hiç bir şey. " dedi duraksayarak.

Böyle yapınca ben daha çok merak ettim tabi ki.

-  " Var bir şey söyle." dedim ısrarlı bir bakış atarak.

-  " Sonra konuşalım Defne."

-  " Anne söyle işte bilmiyor musun benim içim rahat etmez. Biran önce anlatman gerekiyor."

-  " Emre sana boşuna meraklı demiyormuş." dedi gülmeye çalışarak.

-  " Siz de önemli şeyler de susmamı bekliyorsunuz. Hadi anlat artık. "

TUTKULU AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin