Evden çıktıktan sonra Emre beni eve bıraktı. Arabadan ineceğim sırada ona geri döndüm ve sımsıkı sarılıp, iki yanağını da öptüm.
- " Bir sonra ki aramam da sakın dışarıya çıkmaya üşeniyorum deme çünkü bensizlik kötü bir şey."
- " Evet hem de çok kötü." deyip gülerek dudağını öptüm.
- " Beni zorluyorsun."
- " Sadece küçücük bir öpücük."
- " O senin için öyle."
- " Kim bilir o zihninde ne pis şeyler geçiyor. "
- " Orası zihnim ve benim aramda geçen bir şey. "
- " Zaten bilmek de istemiyorum. Neyse hadi görüşürüz." diyerek arabadan aşağı inip eve doğru yürüdüm.
EMRE
Defne'nin eve girdiğini gördükten sonra bende arabayı sürmeye başladım. Giderek onu bırakmak, ayrılmak benim için daha da zorlaşıyor. Hep benim yanımda olmalı, bana bağlı kalmalı gibi hissediyorum. Onu kimseyle paylaşmak istemiyorum. Bunun içinde annesi bile dahil. Belki de giderek psikopatlaşıyorum ama kendimi tanıyamaz hale geldim. Evlilik kelimesini hala her duyuşumda tüylerim ürperiyor, kendime uyduramıyorum ama sonra Defne ye bakıyorum, onu düşünüyorum ve her şey o an bitiyor... Kıvanç, daha önce evliliğin hatta evlenmek için attığın adımlarda bile insanların arasında çok daha farklı bir bağ olduğunu söylemişti. Bu çok doğru bir şeymiş. Ben tuhaf buluyordum çünkü zaten Defne yi çok seviyorum ve aramızda büyük bir bağ var bundan daha ötesi olmaz diyordum ama hiç de öyle değilmiş. Tam tersi giderek büyüyen ve adını koyamadığın büyük bir şeye dönüşüyormuş. Telefonum çalınca gözümü yoldan çevirip ekrana baktım.
Cenk arıyor...
- " Vayy Cenk bey, siz bizi hatırlar mıydınız ya ?"
- " Ayıp ediyorsun kardeşim. Daha iki üç hafta önce konuştuk."
- " Şerefsiz. Kız buldun bizi unuttun. Kıvanç ve benden böyle bir davranış gördün mü ? Sen nasıl bir hayırsız çıktın böyle."
- " Ben aşkı geç yakaladım biliyorsunuz. O yüzden biraz daha farklı oluyor benim işim. "
- " Sonra dan görme gibi yani." dedim gülerek.
- " Sonra dan, önceden ne fark eder. Hem beni bu kadar özlediğini bilsem her gün ararım. "
- " Ara ama bak. Sensiz bütün günüm zehir oluyor. "
- " Tamam ararım bebeğim. "
- " Neyse fazla cıvıtma. "
- " Kıvanç la en son ne zaman konuştun?"
- " İki, üç gün oldu. Neden ? "
- " Senden önce onu aradım da, adam iyice babalık psikolojisine girmiş. Alışık değilim tuhafıma gitti."
- " O da fazla kaptırdı kendini. "
- " Hem de baya. "
- " Ya aslında Kıvanç da anormallik yok da biz alışık değiliz. Kıvanç da bundan iki sene öncesine gitse bu yaşadıkları ona da garip gelirdi ama hayat yaşadıkça insana neler öğretiyor, neler değiştiriyor. "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTKULU AŞK
Teen FictionDefne ve Emre başta ne kadar farklı olduklarını düşünseler de, ne kadar birbirleriyle inatlaşıp birbirlerine gıcık olsalar da aslında farkında olmadan aşık olmuşlardı. Hem de çok büyük ve tutkulu bir aşk.
